محل تبلیغات شما

اشعار احمد محمود امپراطور


بیا تو عطر گل و سوژه های عشقم باش
بیا تو عطر گل و سوژه هایی عشقم باش کمی برهنـــــــه بگویم خدایی عشقم باش به شوُر پیـــرهنت خاک من بده بـــــرباد به زخــــم های فـراقت دوایی عشقم باش اگــــر چه نقش قــــدم های تو نمودم قاب خــور سپهر من استی فضایی عشقم باش به رقص و دست خودت را بگردنم انداز ز آب زمزمـــه لعل ات بقایی عشقم باش گنــــاه نکردم و از عاصیــان مرا مشمار به بارگــــاه محبت دعــــــایی عشقم باش تو ابتــــــدایی به محمود و خوب میـدانی عــزیز من چه شـــود انتهایی عشقم باش -------------------------------------- پنجشنبه 24 اسد 1398 خورشیدی که برابر میشود به 15 آگست 2019 ترسایی سرودم احمد محمود امپراطور


بیا تو عطر گل و سوژه های عشقم باش

کمی برهنـــــــه بگویم خدای عشقم باش

به شوُر پیـــرهنت خاک من بده بـــــرباد

به زخــــم های فـراقت دوای عشقم باش

اگــــر چه نقش قــــدم های تو نمودم قاب

خــور سپهر من استی فضای عشقم باش

به رقص و دست خودت را بگردنم انداز

ز آب زمزمـــه لعل ات بقای عشقم باش

گنــــاه نکردم و از عاصیــان مرا مشمار

به بارگــــاه محبت دعــــــای عشقم باش

تو ابتــــــدایی به محمود و خوب میـدانی

عــزیز من چه شـــود انتهای عشقم باش
--------------------------------------

پنجشنبه 24 اسد 1398 خورشیدی

که برابر میشود به 15 آگست 2019 ترسایی

سرودم

احمد محمود امپراطور

جهت مشاهده منبع اصلی و ادامه این مطلب این مطلب کلیک کنید

به یک جنون و به یک افتخار می مانی
به یک جنـــون و به یک افتخار می مانی به یک طراوت سبـــــــــــز بهار می مانی به عشقی عاشقی شب زنــده دار می مانی به طول و عـــــرض غـم داغدار می مانی به اوج عـــــــزت پـــــروردگـار می مانی --------------------------------------- به ســـــر زمین دلــــــم رنگ آسمان داری به شاخســـــــــــار حیاتــــم گل جوان داری به حس و حال و هوایـــــم نسیم جان داری دریــــــغ با رقبـــــاء لطف بیــکران داری بــــگو که در بــــر من غمگسار می مانی --------------------------------------- به سینه بغض گلو گیــــــر شخ کمان دارم دو چشم پر نم و رنگ و رخی خزان دارم هـــر آنچه است از این بخت ناجوان دارم ز پای تا به ســـــــر از داغ تو نشان دارم رفیقـــی روز بــــــــدی روزگار می مانی --------------------------------------- تو آفتـــــابِ و خورشید پــــای بوس تو شد هر آن کسی که ترا دیـــــد از نفوس تو شد تــــرا ندیده و بشنیــــــــد در فسوس تو شد چنار و سرو به باغ آمــــد و عروس تو شد تو در کشـــــاکش لیــــــل و نهار می مانی --------------------------------------- ز چینی یا چگلی یــــا ز ملک تاتـــــاری ویا ز ملک فــــرنگ یا ز شهـــــر اســراری برای دلبــــری از هرکه کــــــرده دلداری به چشم بستـــه و بازم جنــــــون پدیداری حضور جــــلوه ی با اقتــــــــدار می مانی --------------------------------------- به سینه تا نفسی است بی تو سنگین است حیات من به نبود تو ننــگ و ننگین است ز نام پاک تو اشعـــــارم عطـر آگین است اگر چه دیده ام از فــرقت تو رنگین است برای بی وطن خود دیـــــــــار می مانی --------------------------------------- تو یوسف ار نشدی آی پیـــر کنعان باش به این شکسته مهاجر بیــــا بدخشان باش به روزی ابری من آفتــــــاب تابان باش به آه و ناله ی محمود خود نیستـــان باش به شهـــر دل شدگان شهـــریار می مانی -------------------------------------- بامداد سه شنبه 08 اسد 1398 خورشیدی که برابر میشود به 30 جولای 2019 ترسایی سرودم احمد محمود امپراطور

به یک جنـــون و به یک افتخار می مانی

به یک طراوت سبـــــــــــز بهار می مانی

به عشقی عاشقی شب زنــده دار می مانی

به طول و عـــــرض غـم داغدار می مانی

به اوج عـــــــزت پـــــروردگـار می مانی
---------------------------------------

به ســـــر زمین دلــــــم رنگ آسمان داری

به شاخســـــــــــار حیاتــــم گل جوان داری

به حس و حال و هوایـــــم نسیم جان داری

دریــــــغ با رقبـــــاء لطف بیــکران داری

بــــگو که در بــــر من غمگسار می مانی
---------------------------------------

به سینه بغض گلو گیــــــر شخ کمان دارم

دو چشم پر نم و رنگ و رخی خزان دارم

هـــر آنچه است از این بخت ناجوان دارم

ز پای تا به ســـــــر از داغ تو نشان دارم

رفیقـــی روز بــــــــدی روزگار می مانی
---------------------------------------

تو آفتـــــابِ و خورشید پــــای بوس تو شد

هر آن کسی که ترا دیـــــد از نفوس تو شد

تــــرا ندیده و بشنیــــــــد در فسوس تو شد

چنار و سرو به باغ آمــــد و عروس تو شد

تو در کشـــــاکش لیــــــل و نهار می مانی
---------------------------------------

ز چینی یا چگلی یــــا ز ملک تاتـــــاری

ویا ز ملک فــــرنگ یا ز شهــر اســراری

برای دلبــــری از هرکه کــــــرده دلداری

به چشم بستـــه و بازم جنــــــون پدیداری

حضور جــــلوه ی با اقتــــــــدار می مانی
---------------------------------------

به سینه تا نفسی است بی تو سنگین است

حیات من به نبود تو ننــگ و ننگین است

ز نام پاک تو اشعـــــارم عطـر آگین است

اگر چه دیده ام از فــرقت تو رنگین است

برای بی وطن خود دیـــــــــار می مانی
---------------------------------------

تو یوسف ار نشدی آی پیـــر کنعان باش

به این شکسته مهاجر بیــــا بدخشان باش

به روزی ابری من آفتــــــاب تابان باش

به آه و ناله ی محمود خود نیستـــان باش

به شهـــر دل شدگان شهـــریار می مانی
--------------------------------------

بامداد سه شنبه 08 اسد 1398 خورشیدی

که برابر میشود به 30 جولای 2019 ترسایی

سرودم

احمد محمود امپراطور

جهت مشاهده منبع اصلی و ادامه این مطلب این مطلب کلیک کنید

شهد و شکر شیره ی جان است توت

شعر به توت . شهد و شــــکر شیره جان است توت لعــــل و گوهر معدن کان است توت میــــــوه ی آرامشـــــی روح و روان در حقیــــــقت آب حیــوان است توت نوش جان میــــکن تو بـــا دوغ گاوی نشئــــه می را دو چنـــدان است توت بهــــــر امــــــراض خطــــرناک بدن نوش دارو هــــــای درمان است توت چون پرِ کبک دو مستـــــه روی شاخ در سبـــد چون ابری نیسان است توت در قــــــدم های پــــــــری رخسار من بوسه زاری همچـــو باران است توت چلهلچراغِ سفــــــــــره ی سمت شمال لـــــذت لب هـــــای مهمان است توت می بسازند شیرینــی و دوشــآب از او گاه شکر مغزک گـه تلخان است توت در حریم اش میــــزنند خرگاه و تخت چون شهنشاه هــای دوران است توت چشم نوازاست شاخ و برگ و کنده اش از طراوت رو به جــــولان است توت دارم از اســـــلاف خـــــــود پند وزین یک نشـــــان از نور ایمان است توت ای عزیـــــــــزان محبــــــــت آشــــنا میـــــله ی سرمست پروان است توت کشم و تشکان شهرت از نامش گرفت تحفـــــــه ی ملک بدخشان است توت محمود اینجا اندکی وصف اش بگفت شیمـــــــــه ی جان دلیران است توت -------------------------------- دوشنبه 17 سرطان 1398 خورشیدی که برابر میشود به 08جولای 2019 ترسایی احمد محمود امپراطور موقعیت: دره سالنگ، قریه سمج شاه میر برنامه نوزدهم حلقه نای و نوا تصویر بردار: حسیب احراری


شهد و شکر شیره ی جان است توت

لعــــل و گوهر معدن کان است توت

میــــــوه ی آرامشـــــی روح و روان

در حقیــــــقت آب حیــوان است توت

نوش جان میــــکن تو بـــا دوغ گاوی

نشئــــه می را دو چنـــدان است توت

بهــــــر امــــــراض خطــــرناک بدن

نوش دارو هــــــای درمان است توت

چون پرِ کبک دو مستـــــه روی شاخ

در سبـــد چون ابری نیسان است توت

در قــــــدم های پــــــــری رخسار من

بوسه زاری همچـــو باران است توت

چلهلچراغِ سفــــــــــره ی سمت شمال

لـــــذت لب هـــــای مهمان است توت

می بسازند شیرینــی و دوشــآب از او

گاه شکر مغزک گـه تلخان است توت

در حریم اش میــــزنند خرگاه و تخت

چون شهنشاه هــای دوران است توت

چشم نوازاست شاخ و برگ و کنده اش

از طراوت رو به جــــولان است توت

دارم از اســـــلاف خـــــــود پند وزین

یک نشـــــان از نور ایمان است توت

ای عزیـــــــــزان محبــــــــت آشــــنا

میـــــله ی سرمست پروان است توت

کشم و تشکان شهرت از نامش گرفت

تحفـــــــه ی ملک بدخشان است توت

محمود اینجا اندکی وصف اش بگفت

شیمـــــــــه ی جان دلیران است توت
--------------------------------
دوشنبه 17 سرطان 1398 خورشیدی

که برابر میشود به 08جولای 2019 ترسایی

احمد محمود امپراطور


موقعیت: دره سالنگ، قریه سمج شاه میر

برنامه نوزدهم حلقه نای و نوا

تصویر بردار: حسیب احراری


جهت مشاهده منبع اصلی و ادامه این مطلب این مطلب کلیک کنید

کاش از هر که تـرا من بیشتر میدیدمت
مخمس: احمد محمود امپراطور به غزل: استاد نذیر ظفر کاش از هـــــر که تـرا من بیشتر میدیدمت در میــــان فالیـــــز و کـوه و کمر میدیدمت یـــا کمـاکان از جـغ دیــــوار و در میدیدمت کـــاش یکروزی بجــــــایی بیخبر میدیدمت غافــل از چشـــــــم رقیبان خوبتر میدیدمت ---------------------------------------- گــــرد دامن تو دارد جلوه ی صــــــد انجمن عطـر گیسویت نـــدارد شاخــــه های یاسمن تابکی ســازی تو این بیچاره را سر در کفن دیـــر شد اما نشد وصــــــلت میسر بهر من آرزویــــــــم بود تــــا بار دگــــــر میدیدمت ---------------------------------------- ای فـدایت همچو من در هر سخن خندیدنت در بهارستــــــان دل نازم گهـــــر روییندنت نالـــه ها کـــردم ولــی شادم من از نشنیدنت میشدم چون غنــــچه خنــدان ازنسیم دیدنت چون هـلال عید گر من یک نظر میدیدمت ---------------------------------------- نرگس چشمت کـــرامات و لبــت آب حیات قد چو سرو ناز و رفتارت تو باشد اکروبات از منِ دلــــداده هر دم میبــری عزم و ثبات روز من میبــود عید و شام من مثـــل برات بخت اگر میــداشتم شام و ســــحر میدیدمت ---------------------------------------- با رقیبــــــان میکشد مـــا را گرم جوشیدنت میکنـد محمود را ویـــــران سخن سنجیدنت کرتـــه ی زرد تو دامِ شد به دل یدنت وقت بیداری نگشـــــــــتم مستفیـد از دیدنت کاش در خوابــم شــبی ای مهرور میدیدمت ---------------------------------------- بامداد جمعه 14 سرطان 1398 خورشیدی که برابر میشود 05 جولای 2019 ترسایی سرودم احمد محمود امپراطور


مخمس: احمد محمود امپراطور

به غزل: استاد نذیر ظفر

کاش از هـــــر که تـرا من بیشتر میدیدمت
در میــــان فالیـــــز و کـوه و کمر میدیدمت
یـــا کمـاکان از جـغ دیــــوار و در میدیدمت
کـــاش یکروزی بجــــــایی بیخبر میدیدمت
غافــل از چشـــــــم رقیبان خوبتر میدیدمت
----------------------------------------
گــــرد دامن تو دارد جلوه ی صــــــد انجمن
عطـر گیسویت نـــدارد شاخــــه های یاسمن
تابکی ســازی تو این بیچاره را سر در کفن
دیـــر شد اما نشد وصــــــلت میسر بهر من
آرزویــــــــم بود تــــا بار دگــــــر میدیدمت
----------------------------------------
ای فـدایت همچو من در هر سخن خندیدنت
در بهارستــــــان دل نازم گهـــــر روییندنت
نالـــه ها کـــردم ولــی شادم من از نشنیدنت
میشدم چون غنــــچه خنــدان ازنسیم دیدنت
چون هـلال عید گر من یک نظر میدیدمت
----------------------------------------
نرگس چشمت کـــرامات و لبــت آب حیات
قد چو سرو ناز و رفتارت تو باشد اکروبات
از منِ دلــــداده هر دم میبــری عزم و ثبات
روز من میبــود عید و شام من مثـــل برات
بخت اگر میــداشتم شام و ســــحر میدیدمت
----------------------------------------
با رقیبــــــان میکشد مـــا را گرم جوشیدنت
میکنـد محمود را ویـــــران سخن سنجیدنت
کرتـــه ی زرد تو دامِ شد به دل یدنت
وقت بیداری نگشـــــــــتم مستفیـد از دیدنت
کاش در خوابــم شــبی ای مهرور میدیدمت
----------------------------------------
بامداد جمعه 14 سرطان 1398 خورشیدی
که برابر میشود 05 جولای 2019 ترسایی
سرودم
احمد محمود امپراطور


جهت مشاهده منبع اصلی و ادامه این مطلب این مطلب کلیک کنید

دوره هجدهم حلقه نای و نوا به روایت تصویر
دوره هجدهم حلقه نای و نوا تاصویر جدید احمد محمود امپراطور ahmad mahmood imperator

دوره‌ی هژدهم حلقه "نای و نوا" را با رونمایی دو اثر با ارزش از دو شاعر جوان و پر کار

آقای دستگیر فرهود و بانو شهرزاد فکرت،

با جمعی از شاعران، نویسنده‌گان و دوستان

اهل دل و فرهنگیان پایتخت نشین نیکوداشت نمودیم.

عکس های جدید احمد محمود امپراطور در هجدهمین حلقه نای و نوا


برنامه با سخنان شیرین و مدبرانه‌ی شاعر نکته سنج و ادیب،

بانوی خوش سیما و خوش‌لحن، فرح جان مصطفوی،

و با دعا و طلب آمرزش به روح شهدای حادثه‌ی اخیر

در شهر کابل و دیگر نقاط افغانستان و صحت‌یاب شدن

مجروحین حادثه آغاز گردید.

تصاویر و نبشته های احمد محمود امپراطور شاعر و نویسنده جوان افغانستانی

در این برنامه شاعران و سخنوران اشعار و سخنان جامع

و ارزشمند بیان داشتند و بر غنامندی ادب و فرهنگ کشور تاکید نمودند.

همایش ادبی "دمی با فرهود، در غیاب فکرت"، بعد از قطع کیک ویژه

احمد محمود امپراطور با شاعران جوان افغانستان

به‌مناسبت چاپ و نشر کتاب جدید جناب فرهود

"حوادن آلیب بوگونگچه قیزله گوزل"/"دختران قشنگ‌اند،از حوا تا اکنون"،

با سخنان دوست گرانقدرم عبدالله رسولی

شاعران جوان افغانستان شاعران و نویسندگان جوان و آگاه افغانستان در حلقه نای و نوا

هماهنگ کننده‌ی برنامه‌های میدیوتیک افغانستان به پایان رسید.

احمد محمود امپراطور شاعر کلاسیک سرا با جمع شاعران و نویسندگان جوان

شایان ذکر است که میزبانی این دوره را جوان علم پرور،


فرهنگ دوست، شاعر و هنرمند جناب اسد هدایت ایماق عهده دار بودند.

با مهر

امپراطور

جهت مشاهده منبع اصلی و ادامه این مطلب این مطلب کلیک کنید

مخمس احمد محمود امپراطور به غزل عبدالواحد عایل شبروز
بی تو در این چمن مرا دلبرِ دل شکار کو ***** مخمس احمد محمود امپراطور ***** ***** بر غزل محترم عایل شبروز ****** شاه نزول این مخمس قرار ذیل است. از نماز شام برگشتم و صفحه ای فیسبوک خود را باز کردم که چشمم به غزل استاد عایل شبروز افتاد که تازه بدست نشر سپرده بودند بعد از خواندن غزل به پیامخانه جناب شبروز صاحب پیام گذاشتم و از ایشان اجازه خواستم تا این غزل زیبا و سلیس را به قالب مخمس دربیاورم که استاد با لطف و بزرگی شان پذیرفتند و مرا صاحب اختیار خواندن با کمترین فرصت زمانی که نیم ساعت بیشتر نشد این پارچه غزل زیبا را در قالب مخمس آوردم و به جناب شبروز صاحب فرستادم که مورد پسند خاطر شان قرار گرفت بعد خواستم با شما سروران صاحبدل شریک سازم امید پسند خاطر شما عزیزان نیز قرار گیرد. بی تو در این چمن مرا دلبــــرِ دل شکار کو بـــــــاده و جام می کجا دیده ای پر خمار کو دم به دم حیـــــات را عشق کجــــا؟ نگار کو بی تو در انـــــزوای شب،یک نَفَسِ قرار کو وعـــــــده که تابه سَر شود،طاقت انتظار کو ----------------------------------------- پادشهی مــــــراد من رو به گــــــدا نمی کند آهو به بحر بیخودی رفتــــــــه شنا نمی کند قلب به خون تپیــــــــده ام ترک وفا نمی کند خاطرِ عاشقـــــانه را گریــــــه رها نمی کند تا که نبـــــارد آسمـــــــــان زینت نوبهار کو ----------------------------------------- گاه چو شعله می جهم، گاه چو موج موج آب گاه به دیدن رخت میکنـــــم هرکجــــا شتاب موج بنفشــه زار من بــــاز به من بده شباب گرچه بیافتد هر سحـــــر در دَم خنجر آفتاب چون دل پُــــر ز خون من باغ پر از انار کو ----------------------------------------- چون می ناب ساغری، چون دِرِ سفته پیکری صاحب حسن زیـــــــوری، قلب مرا مسخری آب زلال کوثـــــــری، زمـــــزمی و معطری جســـــم تو در برِ کسی، دل به هوای دیگری گر نه رسد مــــــــــراد دل ، لذت روزگار کو ----------------------------------------- زهـــــــــر فراقت هر دمی کام دلم همی چشد در پی دیدن رخت دیــــــده ی من همی پــرد دست منم به رشته ای زلف تو بــاز می رسد از چه بدانی که دلــــــم ازغم تو چه می کَشد تا بگشایی سینـــــــــه ام خنجــــــــر آبدار کو ----------------------------------------- از لبِ خویش میرسان بر لب تشنــــه ام نمی زخم کهن جراحتــــــــم باز نمـــــای مرهمی با من خسته دل شــــوی روزی اگر محرمی هر که بسوزد از غمی، در پی مهـر همدمی با همــــــه سوزِ دل ولی شعلهء عشقِ یار کو ----------------------------------------- بشکند این دو دست من، دست دعا نمی شود تاجـــور مـــــراد من، رو بــــه گدا نمی شود درد که دارد این دلــــــم از چه شِفا نمی شود گریــــه دوا نمی شود، بنــــــده خدا نمی شود تا برســـــم به کوی تو روزنـــــه ی فرار کو ----------------------------------------- زنده ای در شعور من، جلوه کنـی به فطرتم بی تو حیات جاودان، سختی مـرگ و ظلمتم محمود همیشـــــــه میکشد داغ چنیـــن مذلتم با همه ســـــوزِ زندگی خاک به چشـم قِسمتم نیستی تا که در بــــــــرم رحمت کردگار کو ----------------------------------------- شامگاه جمعه 07 سرطان 1398 خورشیدی که برابر میشود به 28 جون 2019 ترسایی سرودم احمد محمود امپراطور


مخمس احمد محمود امپراطور

بر غزل محترم عایل شبروز


شاه نزول این مخمس قرار ذیل است.

از نماز شام برگشتم و صفحه ای فیسبوک خود را باز کردم که چشمم

به غزل استاد عایل شبروز افتاد که تازه بدست نشر سپرده بودند بعد

از خواندن غزل به پیامخانه جناب شبروز صاحب پیام گذاشتم و از ایشان اجازه خواستم

تا این غزل زیبا و سلیس را به قالب مخمس دربیاورم که استاد

با لطف و بزرگی شان پذیرفتند و مرا صاحب اختیار خواندن با کمترین

فرصت زمانی که نیم ساعت بیشتر نشد این پارچه غزل زیبا را

در قالب مخمس آوردم و به جناب شبروز صاحب فرستادم

که مورد پسند خاطر شان قرار گرفت بعد خواستم با

شما سروران صاحبدل شریک سازم امید پسند خاطر شما عزیزان نیز قرار گیرد.

بی تو در این چمن مرا دلبــــرِ دل شکار کو

بـــــــاده و جام می کجا دیده ای پر خمار کو

دم به دم حیـــــات را عشق کجــــا؟ نگار کو

بی تو در انـــــزوای شب،یک نَفَسِ قرار کو

وعـــــــده که تابه سَر شود،طاقت انتظار کو
-----------------------------------------

پادشهی مــــــراد من رو به گــــــدا نمی کند

آهو به بحر بیخودی رفتــــــــه شنا نمی کند

قلب به خون تپیــــــــده ام ترک وفا نمی کند

خاطرِ عاشقـــــانه را گریــــــه رها نمی کند

تا که نبـــــارد آسمـــــــــان زینت نوبهار کو
-----------------------------------------

گاه چو شعله می جهم، گاه چو موج موج آب

گاه به دیدن رخت میکنـــــم هرکجــــا شتاب

موج بنفشــه زار من بــــاز به من بده شباب

گرچه بیافتد هر سحـــــر در دَم خنجر آفتاب

چون دل پُــــر ز خون من باغ پر از انار کو
-----------------------------------------

چون می ناب ساغری، چون دِرِ سفته پیکری

صاحب حسن زیـــــــوری، قلب مرا مسخری

آب زلال کوثـــــــری، زمـــــزمی و معطری

جســـــم تو در برِ کسی، دل به هوای دیگری

گر نه رسد مــــــــــراد دل ، لذت روزگار کو
-----------------------------------------

زهـــــــــر فراقت هر دمی کام دلم همی چشد

در پی دیدن رخت دیــــــده ی من همی پــرد

دست منم به رشته ای زلف تو بــاز می رسد

از چه بدانی که دلــــــم ازغم تو چه می کَشد

تا بگشایی سینـــــــــه ام خنجــــــــر آبدار کو
-----------------------------------------

از لبِ خویش میرسان بر لب تشنــــه ام نمی

زخم کهن جراحتــــــــم باز نمـــــای مرهمی

با من خسته دل شــــوی روزی اگر محرمی

هر که بسوزد از غمی، در پی مهـر همدمی

با همــــــه سوزِ دل ولی شعلهء عشقِ یار کو
-----------------------------------------

بشکند این دو دست من، دست دعا نمی شود

تاجـــور مـــــراد من، رو بــــه گدا نمی شود

درد که دارد این دلــــــم از چه شِفا نمی شود

گریــــه دوا نمی شود، بنــــــده خدا نمی شود

تا برســـــم به کوی تو روزنـــــه ی فرار کو
-----------------------------------------

زنده ای در شعور من، جلوه کنـی به فطرتم

بی تو حیات جاودان، سختی مـرگ و ظلمتم

محمود همیشـــــــه میکشد داغ چنیـــن مذلتم

با همه ســـــوزِ زندگی خاک به چشـم قِسمتم

نیستی تا که در بــــــــرم رحمت کردگار کو
-----------------------------------------
شامگاه جمعه 07 سرطان 1398 خورشیدی
که برابر میشود به 28 جون 2019 ترسایی
سرودم
احمد محمود امپراطور


جهت مشاهده منبع اصلی و ادامه این مطلب این مطلب کلیک کنید

عــــلاج درد خــــود از آسپـــــرین بایـر نمیخواهم

تو باشی در بــــــر من قـــدرت و لشکر نمیخواهم کش و فش میـــــز و چوکی پول با دفتر نمیخواهم بلاک و حویلی و باغ همـــــــرهی موتر نمیخواهم لبت را بر لبــــــم نهی بـــــاده و ســاغر نمیخواهم عــــلاج درد خــــود از آسپـــــرین بایـر نمیخواهم ----------------------------------------------- بلنــــدی های همت را به سیـــــم و زر نخواهم داد لب خنــــــدان آزادی به چشــــــــم تـــر نخواهم داد مـــلاکِ ساربــــــانی را به پشت خــــر نخواهم داد گــــل افـــــکار خود را دست بد اختـــر نخواهم داد ســــــــرم را پــست پیش حاکـــــم چولر نمیخواهم ----------------------------------------------- فقیــــــر درگــــه ات را انـــدکی و نان و پیازش ده نگویـــــم من سحرگاهان کبــــاب و تخــم قازش ده به محــــراب دو ابـــروی خودت هر دم نمازش ده ز تـــــار گیسویی عشقت بیـــــا عمــــر درازش ده خـــــودم خدمتـــگذار شخص ملیــــــونر نمیخواهم ----------------------------------------------- پیــــامک نیست لازم گـــــــر تماس از راه دل باشد بروی صفحه این کاری من و تو هــــم خجل باشد ندارد عشق ما سرحد چه حاجت مـــــرز و پل باشد بکن انصــــاف تاکی پای من زنجیـــــر و غل باشد تو خود فریــــاد رس شو آمپـــلی فایر نمی خواهم ----------------------------------------------- به خود از تار عشقت کرته ی چرمه به تن سازم دو چشمم فـــــرش راهت سینـــه خود انجمن سازم ز خاک پاک پاهـــــای تو بهــــــر خود وطن سازم تو فردوسی، بهشتی پس چرا من وهم و ظن سازم لحـاف و تخت و دوشک جاکت و جمپر نمیخواهم ----------------------------------------------- من از آن کار و بـــار ات جــان و جانانم خبر دارم به دل خون جگر از هجــــــر رویت چشم تر دارم به سنگ تهمتم گـــــر میــــــــزنی بر دیده بر دارم تو گر باشی کنــــارم معـــــدن از گنــج و زر دارم فقیــــــرم بی نوایـــــــم درهــــم و دالـــر نمیخواهم ----------------------------------------------- بیــــــا در گوشـــــه ی تنـــهایی و آن باغکی دنجی که باهم کشت و مات و خوشیها سازی و شطرنجی از این آشفتـــــــــه بـازار قیـــــــــامت تابکی رنجی به پوشی چادر سبــــــز همــرهی آن رخت نارنجی اتـــــــاق خواب را با سیستــــــــم کــولر نمیخواهم ----------------------------------------------- لبت آب و حیـــــات و سرمـــــه چشمت غــذای من قـــــد چون ســـــرو و اندمت بود شمشـــاد های من ز شــــــاخ هلویی تو میـــــرسد هــــــردم شِفای من ز انگور های قرمـــــــز سیــــر کی شد اشتهای من به بـــــاغ که تـــو باشـــی مرســـل تایگر نمیخواهم ----------------------------------------------- به مــــــوزیک قطغن کی شــــود تـــــازه دماغ من ز رقص مست درمنـــدر نمی رقصــــــــد ایاغ من دهـــــد آرامشـــــــــم بویی تو می آیـــــد سراغ من بهــــار و گلشن و هفت آسمـــان روشن چراغ من تو هستی سینمـــــا، ال ای دی و سولر نمیخواهم ----------------------------------------------- ندارم در جهــــان عاشقی غیــــــــر از تو دلسوزی همین دانــــــم که آخــــــر میشود همدست پیروزی به جیبــــم دایما دارم همـــــــان رومــــــال گلدوزی پیاده میــــــروم در راهی وصل تا رســـــــم روزی بس شهـــــــری و بنـــــز و جیپی لنــدور نمیخواهم ----------------------------------------------- انـــــارم ده، بهـــــارم ده، گل ســرخ و شــــرابم ده میـــــان باغ لیمـــــویی خودت با عشق خـــوابم ده ز رســـــــم زندگانی ای پری شـــرح و کتــــابم ده به دور شاخـــــــه ی نیلوفرین ات پیــــچ و تابم ده منی از هـــوش رفتـــــــه پیپسی و دونر نمیخواهم ----------------------------------------------- به مـــه میبینـــم و روی نیــــکوی تو نمایان است به هرجای که رفتم شهرت از سنگ بدخشان است دل دیوانــــه ی محمود دایــــــم رو به جولان است بـــــرای ارتبـــــاطات من و تو راهــــی آسان است تماس و ارتبـــــاط از وتسپ و وایبــــر نمیخواهم ----------------------------------------------- پنجشنبه 30 جوزا 1398 خورشیدی که برابر میشود به 20 جون 2019 ترسایی سرودم احمد محمود امپراطور

تو باشی در بــــــر من قـــدرت و لشکر نمیخواهم
کش و فش میـــــز و چوکی پول با دفتر نمیخواهم
بلاک و حویلی و باغ همـــــــرهی موتر نمیخواهم
لبت را بر لبــــــم نهی بـــــاده و ســاغر نمیخواهم
عــــلاج درد خــــود از آسپـــــرین بایـر نمیخواهم
-----------------------------------------------
بلنــــدی های همت را به سیـــــم و زر نخواهم داد
لب خنــــــدان آزادی به چشــــــــم تـــر نخواهم داد
مـــلاکِ ساربــــــانی را به پشت خــــر نخواهم داد
گــــل افـــــکار خود را دست بد اختـــر نخواهم داد
ســــــــرم را پــست پیش حاکـــــم چولر نمیخواهم
-----------------------------------------------
فقیــــــر درگــــه ات را انـــدکی و نان و پیازش ده
نگویـــــم من سحرگاهان کبــــاب و تخــم قازش ده
به محــــراب دو ابـــروی خودت هر دم نمازش ده
ز تـــــار گیسویی عشقت بیـــــا عمــــر درازش ده
خـــــودم خدمتـــگذار شخص ملیــــــونر نمیخواهم
-----------------------------------------------
پیــــامک نیست لازم گـــــــر تماس از راه دل باشد
بروی صفحه این کاری من و تو هــــم خجل باشد
ندارد عشق ما سرحد چه حاجت مـــــرز و پل باشد
بکن انصــــاف تاکی پای من زنجیـــــر و غل باشد
تو خود فریــــاد رس شو آمپـــلی فایر نمی خواهم
-----------------------------------------------
به خود از تار عشقت کرته ی چرمه به تن سازم
دو چشمم فـــــرش راهت سینـــه خود انجمن سازم
ز خاک پاک پاهـــــای تو بهــــــر خود وطن سازم
تو فردوسی، بهشتی پس چرا من وهم و ظن سازم
لحـاف و تخت و دوشک جاکت و جمپر نمیخواهم
-----------------------------------------------
من از آن کار و بـــار ات جــان و جانانم خبر دارم
به دل خون جگر از هجــــــر رویت چشم تر دارم
به سنگ تهمتم گـــــر میــــــــزنی بر دیده بر دارم
تو گر باشی کنــــارم معـــــدن از گنــج و زر دارم
فقیــــــرم بی نوایـــــــم درهــــم و دالـــر نمیخواهم
-----------------------------------------------
بیــــــا در گوشـــــه ی تنـــهایی و آن باغکی دنجی
که باهم کشت و مات و خوشیها سازی و شطرنجی
از این آشفتـــــــــه بـازار قیـــــــــامت تابکی رنجی
به پوشی چادر سبــــــز همــرهی آن رخت نارنجی
اتـــــــاق خواب را با سیستــــــــم کــولر نمیخواهم
-----------------------------------------------
لبت آب و حیـــــات و سرمـــــه چشمت غــذای من
قـــــد چون ســـــرو و اندمت بود شمشـــاد های من
ز شــــــاخ هلویی تو میـــــرسد هــــــردم شِفای من
ز انگور های قرمـــــــز سیــــر کی شد اشتهای من
به بـــــاغ که تـــو باشـــی مرســـل تایگر نمیخواهم
-----------------------------------------------
به مــــــوزیک قطغن کی شــــود تـــــازه دماغ من
ز رقص مست درمنـــدر نمی رقصــــــــد ایاغ من
دهـــــد آرامشـــــــــم بویی تو می آیـــــد سراغ من
بهــــار و گلشن و هفت آسمـــان روشن چراغ من
تو هستی سینمـــــا، ال ای دی و سولر نمیخواهم
-----------------------------------------------
ندارم در جهــــان عاشقی غیــــــــر از تو دلسوزی
همین دانــــــم که آخــــــر میشود همدست پیروزی
به جیبــــم دایما دارم همـــــــان رومــــــال گلدوزی
پیاده میــــــروم در راهی وصل تا رســـــــم روزی
بس شهـــــــری و بنـــــز و جیپی لنــدور نمیخواهم
-----------------------------------------------
انـــــارم ده، بهـــــارم ده، گل ســرخ و شــــرابم ده
میـــــان باغ لیمـــــویی خودت با عشق خـــوابم ده
ز رســـــــم زندگانی ای پری شـــرح و کتــــابم ده
به دور شاخـــــــه ی نیلوفرین ات پیــــچ و تابم ده
منی از هـــوش رفتـــــــه پیپسی و دونر نمیخواهم
-----------------------------------------------
به مـــه میبینـــم و روی نیــــکوی تو نمایان است
به هرجای که رفتم شهرت از سنگ بدخشان است
دل دیوانــــه ی محمود دایــــــم رو به جولان است
بـــــرای ارتبـــــاطات من و تو راهــــی آسان است
تماس و ارتبـــــاط از وتسپ و وایبــــر نمیخواهم
-----------------------------------------------
پنجشنبه 30 جوزا 1398 خورشیدی
که برابر میشود به 20 جون 2019 ترسایی
سرودم
احمد محمود امپراطور

جهت مشاهده منبع اصلی و ادامه این مطلب این مطلب کلیک کنید

دوستانِ کاکه و عیار میخواهد دلم


مخمس: احمد محمود امپراطور بر غزل: حاج خواجه حبیب الله صدیقی ***************************** دوستـــــانِ کاکــــه و عیـــــــــــار میخواهد دلم دیده ی حق بینِ دل بیـــــــــــــدار میخواهد دلم از کمـــــی کم سیـــــــرم و بسیار میخواهد دلم تاب دارد خاطــــــــرم غمخــــوار میخواهد دلم خسته شـــــد پای امیـــــــــــدم یار میخواهد دلم -------------------------------------------- دیده ام بسیــــــــار جنگ مذهب و، هم کیش را خورده ام زهــــــرِ هلاهل هـــــای بد اندیش را به به یی بزغالـــه ها و نخــــــره های میش را بهر رفع زخـــــم چشـــم، اسپند کردم خویش را بِه نشــــــد حالــــــــم دفعِ تیمـــــار میخواهد دلم -------------------------------------------- پاک نتوان کرد، از این قــــــــــــوم بد افکار را تا کنون فرقـــــی نکرده سبحـــــــــه و ر را از کجا دانـــــــد نعمـــــاتِ پــــــری رخسار را دل نبنــــــدم قصـــــــه و افسانــــه هـای پار را عصــــر نو شد فیــــشن و سنـگار میخواهد دلم -------------------------------------------- نی مـــــــرا یک یوسفی باشد نه بویی پیــــرهن ناله ام چون پیــــــــر کنعان میـرود در هر چمن چشم من عمـــریست خوابیده است در لایی کفن اشـــــــک می ریــــــــــزم دمادم بابت درد وطن یک رژیـــــــــمِ فاقـــــــد اغیـــــــار میخواهد دلم -------------------------------------------- مرحمت مشکل بخیــــــزد توده ی خونخوار را در ثـــــری خوابیـــــده بینم شـــــوکت افکار را کــــوره ی ویرانـــــگری داغ است بدکردار را خوش نـــــــدارم حرف پوچِ حاکـــــــم بدکار را رهبــــرِ هُشیـــــــــــار و خدمتگار میخواهد دلم -------------------------------------------- جان من بر لب ولی حاصل نمی گـــــردد مُراد غصه ها کـم نی که هر روزی بگیــــرد ازدیاد قصه و افســــانه شـــــــــد بر نسل امروز اتحاد پای میهـــــن سر نهــم، نفرین بـــر اهل فســـاد مرگِ مـــــادون های استعمــــــار میخواهد دلم -------------------------------------------- فتنــــــه ی دوران به عالم میکند هر دم خروش قلب و احساس منِ درمانـــــــده می آید به جوش نی به زاهد زهد مانده، نی به عابد عقل و هوش شـــاه ما در بحر حرص و آز دارد عیش و نوش اینچنین شاه را سرش بـــــــــر دار میخواهد دلم -------------------------------------------- پیــــر و برنا را ببینی نیست قامت استــــــــوار یک جمعی در خون تپد جمع دیگر شد بی دیار ســـــوخت محمود این وطن در آتش بد روزگار دامن میهن صـــدیقی خالی شـــــد از اهـــل کار ســخت دلگیـــــراست خدمتـــــگار میخواهد دلم -------------------------------------------- دوشنبه 27 جواز 1398 خورشیدی که برابر میشود به 17 جون 2019 ترسایی سرودم احمد محمود امپراطور

مخمس: احمد محمود امپراطور

بر غزل: حاج خواجه حبیب الله صدیقی

*****************************
دوستـــــانِ کاکــــه و عیـــــــــــار میخواهد دلم
دیده ی حق بینِ دل بیـــــــــــــدار میخواهد دلم
از کمـــــی کم سیـــــــرم و بسیار میخواهد دلم
تاب دارد خاطــــــــرم غمخــــوار میخواهد دلم
خسته شـــــد پای امیـــــــــــدم یار میخواهد دلم
--------------------------------------------
دیده ام بسیــــــــار جنگ مذهب و، هم کیش را
خورده ام زهــــــرِ هلاهل هـــــای بد اندیش را
به به یی بزغالـــه ها و نخــــــره های میش را
بهر رفع زخـــــم چشـــم، اسپند کردم خویش را
بِه نشــــــد حالــــــــم دفعِ تیمـــــار میخواهد دلم
--------------------------------------------
پاک نتوان کرد، از این قــــــــــــوم بد افکار را
تا کنون فرقـــــی نکرده سبحـــــــــه و ر را
از کجا دانـــــــد نعمـــــاتِ پــــــری رخسار را
دل نبنــــــدم قصـــــــه و افسانــــه هـای پار را
عصــــر نو شد فیــــشن و سنـگار میخواهد دلم
--------------------------------------------
نی مـــــــرا یک یوسفی باشد نه بویی پیــــرهن
ناله ام چون پیــــــــر کنعان میـرود در هر چمن
چشم من عمـــریست خوابیده است در لایی کفن
اشـــــــک می ریــــــــــزم دمادم بابت درد وطن
یک رژیـــــــــمِ فاقـــــــد اغیـــــــار میخواهد دلم
--------------------------------------------
مرحمت مشکل بخیــــــزد توده ی خونخوار را
در ثـــــری خوابیـــــده بینم شـــــوکت افکار را
کــــوره ی ویرانـــــگری داغ است بدکردار را
خوش نـــــــدارم حرف پوچِ حاکـــــــم بدکار را
رهبــــرِ هُشیـــــــــــار و خدمتگار میخواهد دلم
--------------------------------------------
جان من بر لب ولی حاصل نمی گـــــردد مُراد
غصه ها کـم نی که هر روزی بگیــــرد ازدیاد
قصه و افســــانه شـــــــــد بر نسل امروز اتحاد
پای میهـــــن سر نهــم، نفرین بـــر اهل فســـاد
مرگِ مـــــادون های استعمــــــار میخواهد دلم
--------------------------------------------
فتنــــــه ی دوران به عالم میکند هر دم خروش
قلب و احساس منِ درمانـــــــده می آید به جوش
نی به زاهد زهد مانده، نی به عابد عقل و هوش
شـــاه ما در بحر حرص و آز دارد عیش و نوش
اینچنین شاه را سرش بـــــــــر دار میخواهد دلم
--------------------------------------------
پیــــر و برنا را ببینی نیست قامت استــــــــوار
یک جمعی در خون تپد جمع دیگر شد بی دیار
ســـــوخت محمود این وطن در آتش بد روزگار
دامن میهن صـــدیقی خالی شـــــد از اهـــل کار
ســخت دلگیـــــراست خدمتـــــگار میخواهد دلم
--------------------------------------------
دوشنبه 27 جواز 1398 خورشیدی
که برابر میشود به 17 جون 2019 ترسایی
سرودم
احمد محمود امپراطور

جهت مشاهده منبع اصلی و ادامه این مطلب این مطلب کلیک کنید

هلال عید نمایان شد از سری بامی
هلال عید - هـلال عیـــــد نمایـــــان شد از سری بامی سحـــــر رسید ز من بـــــرد تیره ی شامی کواکب از صدف کهکشان برون زده است بدور چــــــرخ کشیــــدند تـــــــازه احرامی به بــــاغ ما ز گل معـــرفت گلستان کاشت چــو موج لالـــه درخشیــد مــــــاه صیـامی مبـــــارک است ز صهبا عید جرعه زنیم ز دست ســاقیء کوثــر رسیده است جامی صبا به گلشن دلـــــدادگان چنیــــن میگفت که عیـــــد میرســـد از راه و روزه اتمامی شفق دمیـــــد و نسیم دلــــم بهـــــــاری شد ز فیـــض عشق به محمود گشــــت الهامی -------------------------------------- سه شنبه 07 جوزا 1398 خورشیدی که برابر میشود به 28 می 2019 ترسایی سرودم احمد محمود امپراطور

تصویر از جریان برنامه عید فطر در تلویزیون بانو


هـلال عیـــــد نمایـــــان شد از سری بامی

سحـــــر رسید ز من بـــــرد تیره ی شامی

کواکب از صدف کهکشان برون زده است

بدور چــــــرخ کشیــــدند تـــــــازه احرامی

به بــــاغ ما ز گل معـــرفت گلستان کاشت

چــو موج لالـــه درخشیــد مــــــاه صیـامی

مبـــــارک است ز صهبا عید جرعه زنیم

ز دست ســاقیء کوثــر رسیده است جامی

صبا به گلشن دلـــــدادگان چنیــــن میگفت

که عیـــــد میرســـد از راه و روزه اتمامی

شفق دمیـــــد و نسیم دلــــم بهـــــــاری شد

ز فیـــض عشق به محمود گشــــت الهامی
--------------------------------------

سه شنبه 07 جوزا 1398 خورشیدی

که برابر میشود به 28 می 2019 ترسایی

سرودم

احمد محمود امپراطور



جهت مشاهده منبع اصلی و ادامه این مطلب این مطلب کلیک کنید

مرده صد ساله کارش از کفن بگذشته است
مرده صد ساله کارش از کفن بگذشته است مخمس احمد محمود امپراطور



مخمس احمد محمود امپراطور

نازنین در عشق خود سنگِ صبورم کرده یی

از نمـــاز و روزه و تسبیــــح بدورم کرده یی

سرگران در کوچه های دشت شورم کرده یی

از فـــراقت خانــــــه در بین تنــورم کرده یی

زنـــده ام، میـــــگردم از اهل قبورم کرده یی
------------------------------------------

چون گدایــی گر به پشت کوچه ات در میزنم

گاهی از کلکین،گه از کلکینچه ات سر میزنم

گاه خودم را پاسبـــــــان شهر و عسکر میزنم

گاه طبیب و گــــاهی خود مست قلنــدر میزنم

کوچه گرد و خود سر و دیوانه جورم کرده یی
------------------------------------------

داغ من از لالـــــه و مرغ چمن بگذشته است

نکته ی احساس ما از تو و من بگذشته است

مرده ی صد ساله کارش از کفن بگذشته است

کار من این روز هــا از پیرهن بگذشته است

خود بیـــــا ای یوسف ثـانی که کورم کرده یی
------------------------------------------

لعبتی نیــــــکو سرشــتِ نـــازک اندمی پری

گـــــردِ دامن تو دارد بــــر ســــرم دولتگری

دوش بر تن کرده بودی جامــــــه ی نیلوفری

دست من دیشب به یادت سوخت پهلوی چری

ای سلیمـــــان زمـان جان داده مورم کرده یی
------------------------------------------

دوستان این روز ها گوینـــد که من دیوانه ام

چون که من کمتر روم بیرون و داییم خانه ام

نیست آن کیف و خیـال و خنده یی مستانه ام

نی هوایــی مسجدم باشـــد نـــه از میخانه ام

خود فکر کن جانم از هـر چه دورم کرده یی
------------------------------------------

عشق ما از شمس و مولانــا تو کمتر نشمری

از گــــداز وامق و عـــــذار تو کمتر نشمری

از وفـــــا و یــــاریی لیــــلا تو کمتر نشمری

از علی و حضرت زهــــرا تو کمتر نشمری

پس عزیز من چــــرا پا در غرورم کرده یی
------------------------------------------

در ســــرم شوق سفـر شیراز و تبریزی نبود

در کمنـــد زندگی رهــــواری شبــدیزی نبود

باغ عمـــر رفتــــه را سرو دل انگیزی نبود

کلبــــه ویران من را دفتـــــــر و میزی نبود

ای کلیــم الله روان در کوهی طورم کرده یی
------------------------------------------

ناله ی من تا ابد از سینــــــــه ها بیرون شود

بعــــــد من در عالم امکان بسـی مجنون شود

در صفـــات شعر من گل واژه ها افزون شود

یک جمعِ از دیده خون ریزد جمع میمون شود

پادشــــاه ها صاحب تخت و قصورم کرده یی
------------------------------------------

مدتی من در بدخشـــــــــان شمـــــا جــا داشتم

نالــــــــــه و زاری و استغفــــار شبـــها داشتم

ارتبـــــاطات قــــــوی بــــــا ذات یکتــا داشتم

نــــــــــام زیبـــــا تــــرا در سینــه نجوا داشتم

حالیــــا صحرا نشین در ملک غورم کرده یی
------------------------------------------

تـــا به کی محمـود را بـــــــا دیده تر میکشی

گـــاه از اقلیـــــم خود گاهی ز کشـور میکشی

این مسلمان عجـــــم را بـــــاز کافــر میکشی

از جمــع دلـــــدادگان نیـــک اختــــر میکشی

صد تشـــکر امتحان از طبـع زورم کرده یی
------------------------------------------

چهارشنبه 11 ثور 1398 خورشیدی

که برابر میشود به اول می 2019 ترسایی

سرودم

احمد محمود امپراطور

جهت مشاهده منبع اصلی و ادامه این مطلب این مطلب کلیک کنید

بخند و ناز کن و جلوه کن حصارم کن

غزل عاشقانه بخنـــد و ناز کن و جلوه کن حصارم کن میان سینــــه ی خود تنگ در فشارم کن بگیر و بوسه بزن از لب و زبان و رخم به شعله های لبت ســــوز و داغدارم کن به پیچ نستــــرن خود به جسم مجنونم ز جــــام لاله عــــرق ریــز و آبدارم کن ز عطر غنچـــه نارنگی تــازه کن حالـم به طعــم گـرم نمک سود خود خمارم کن به حلقـه حلقـه ی زلفت مــرا بزن پیوند به عضو عضو تنت پیـــچ و بیقرارم کن به نظم ناله ی احساس خود بخوان آهنگ به رقص پیـــــکر و ترفنـــد استوارم کن تو هر چه باده بریـــزی بریز می نوشــم تمـام جســـم خودت را به عشق بارم کن دماغ شــوخ و هوسبـاز من ببر از هوش تو با کـــرامت خود بـــاز هوشیـــارم کن من از هـزار یکی خواهش خودم گفتـــم تو از هــــــزار همیــن را به اختیارم کن تمــام خواست من در سخن نمــی گنجد بیا و بیشتـــــر از هـــــر چه آشکارم کن به عمق محور اندامت عشق میـــــورزم تو تازه تازه نفس گیــــــــر و ابتکارم کن به موج هرنگه ات غرق میشود محمود بیـــــا چو ساحل مقصـــود در کنارم کن ------------------------------------- سه شنبه 10 ثور 1398 خورشیدی که برابر میشود به 30 اپریل 2019 ترسایی سرودم احمد محمود امپراطور

بخنـــد و ناز کن و جلوه کن حصارم کن

میان سینــــه ی خود تنگ در فشارم کن

بگیر و بوسه بزن از لب و زبان و رخم

به شعله های لبت ســــوز و داغدارم کن

به پیچ نستــــرن خود به جسم مجنونم

ز جــــام لاله عــــرق ریــز و آبدارم کن

ز عطر غنچـــه نارنگی تــازه کن حالـم

به طعــم گـرم نمک سود خود خمارم کن

به حلقـه حلقـه ی زلفت مــرا بزن پیوند

به عضو عضو تنت پیـــچ و بیقرارم کن

به نظم ناله ی احساس خود بخوان آهنگ

به رقص پیـــــکر و ترفنـــد استوارم کن

تو هر چه باده بریـــزی بریز می نوشــم

تمـام جســـم خودت را به عشق بارم کن

دماغ شــوخ و هوسبـاز من ببر از هوش

تو با کـــرامت خود بـــاز هوشیـــارم کن

من از هـزار یکی خواهش خودم گفتـــم

تو از هــــــزار همیــن را به اختیارم کن

تمــام خواست من در سخن نمــی گنجد

بیا و بیشتـــــر از هـــــر چه آشکارم کن

به عمق محور اندامت عشق میـــــورزم

تو تازه تازه نفس گیــــــــر و ابتکارم کن

به موج هرنگه ات غرق میشود محمود
بیـــــا چو ساحل مقصـــود در کنارم کن
-------------------------------------

سه شنبه 10 ثور 1398 خورشیدی

که برابر میشود به 30 اپریل 2019 ترسایی

سرودم

احمد محمود امپراطور

جهت مشاهده منبع اصلی و ادامه این مطلب این مطلب کلیک کنید

با ترک بت و دیر و کلیسا نظرت چیست
مخمس احمد محمود امپراطور با ترک بت و دیـر و کلیسا نظرت چیست با رد شدن از کوچه ی لیلا نظرت چیست با قطـــع نظر از غـــم دنیا نظرت چیست با گــــم شدن از وادی شبها نظرت چیست ترک دو جهان بــا دل شیدا نظرت چیست --------------------------------------- مــــا در تپش آبـــــاد خــــود آبـــاد نگشتیم خنــــدیدیم و بــا خنـده ی خود شاد نگشتیم از پنجــــره بیـــــرون شــــدیم آزاد نگشتیم بعــــد از سر خود از چه سبب یاد نگشتیم بر خیز رویم جانب صحرا نظرت چیست --------------------------------------- الفـــــاظ بد و عهـــــد شـــکستن ز کجا شد بدبختی و خونــــریزی و کشتن ز کجا شد خودخواهی و نیـرنگ و گسستن ز کجا شد خـون در بــدل خـون تــو شستن ز کجا شد گر بسته کنیم صورت دعوا نظرت چیست --------------------------------------- در اوج سخن قافیــــــــــه پــــرداز بگردیم با مطرب و مینـــا و می همـــراز بگردیم با همــــدل و هم فـــــکر هـم آواز بگردیم هـــــر چنـــد نشد رفتــــن مان باز بگردیم در شهر کنیـــم غلغله بر پا نظرت چیست --------------------------------------- تاکی بخوریم غصـــه به دارایی و املاک چون مور بســوزیم به هـر دانه و خاشاک شرم است کنیم فخــر به آقــــایی و ملاک گر است چنین شعله بزن این همه ادراک خود را نه کشیم از پی فردا نظرت چیست --------------------------------------- کو فخـــر کجا شـــادی فقط درد و وخامت هـــــر روز که بدتــــر بود از روز قیامت ای خاک به این دغدغـــه و نام و شهامت پر گشته درون همـــه از بغض و ملامت آتش بزنیم جامــــه ی تقوا نظرت چیست --------------------------------------- من خار بیابانــــــــــم و تو نو گل گلــــزار من از همــــه دیوانه و تو از همه هوشیار در راهی تو خود را فکنــم سوختــه بیمار دستمال سرت را به سـرم کی زنی دستار با بوســـــه کنی حل معــما نظرت چیست --------------------------------------- ای شوخ پری چهـــــره و ای لعل بدخشان محمود تو در کوچه ی عشقت شده حیران یا کافــــر محضم کن و، یــا پخته مسلمان دیگر نه تپــــم در پی هــر نا کس و نادان دل را بزنیــــــم جانب دریا نظرت چیست --------------------------------------- پنجشنبه 05 ثور 1398 خورشیدی که برابر میشود به 25 اپریل 2019 ترسایی سرودم احمد محمود امپراطور

مخمس احمد محمود امپراطور

با ترک بت و دیـر و کلیسا نظرت چیست

با رد شدن از کوچه ی لیلا نظرت چیست

با قطـــع نظر از غـــم دنیا نظرت چیست

با گــــم شدن از وادی شبها نظرت چیست

ترک دو جهان بــا دل شیدا نظرت چیست
---------------------------------------

مــــا در تپش آبـــــاد خــــود آبـــاد نگشتیم

خنــــدیدیم و بــا خنـده ی خود شاد نگشتیم

از پنجــــره بیـــــرون شــــدیم آزاد نگشتیم

بعــــد از سر خود از چه سبب یاد نگشتیم

بر خیز رویم جانب صحرا نظرت چیست
---------------------------------------

الفـــــاظ بد و عهـــــد شـــکستن ز کجا شد

بدبختی و خونــــریزی و کشتن ز کجا شد

خودخواهی و نیـرنگ و گسستن ز کجا شد

خـون در بــدل خـون تــو شستن ز کجا شد

گر بسته کنیم صورت دعوا نظرت چیست
---------------------------------------

در اوج سخن قافیــــــــــه پــــرداز بگردیم

با مطرب و مینـــا و می همـــراز بگردیم

با همــــدل و هم فـــــکر هـم آواز بگردیم

هـــــر چنـــد نشد رفتــــن مان باز بگردیم

در شهر کنیـــم غلغله بر پا نظرت چیست
---------------------------------------

تاکی بخوریم غصـــه به دارایی و املاک

چون مور بســوزیم به هـر دانه و خاشاک

شرم است کنیم فخــر به آقــــایی و ملاک

گر است چنین شعله بزن این همه ادراک

خود را نه کشیم از پی فردا نظرت چیست
---------------------------------------

کو فخـــر کجا شـــادی فقط درد و وخامت

هـــــر روز که بدتــــر بود از روز قیامت

ای خاک به این دغدغـــه و نام و شهامت

پر گشته درون همـــه از بغض و ملامت

آتش بزنیم جامــــه ی تقوا نظرت چیست
---------------------------------------

من خار بیابانــــــــــم و تو نو گل گلــــزار

من از همــــه دیوانه و تو از همه هوشیار

در راهی تو خود را فکنــم سوختــه بیمار

دستمال سرت را به سـرم کی زنی دستار

با بوســـــه کنی حل معــما نظرت چیست
---------------------------------------

ای شوخ پری چهـــــره و ای لعل بدخشان

محمود تو در کوچه ی عشقت شده حیران

یا کافــــر محضم کن و، یــا پخته مسلمان

دیگر نه تپــــم در پی هــر نا کس و نادان

دل را بزنیــــــم جانب دریا نظرت چیست
---------------------------------------

پنجشنبه 05 ثور 1398 خورشیدی

که برابر میشود به 25 اپریل 2019 ترسایی

سرودم

احمد محمود امپراطور

جهت مشاهده منبع اصلی و ادامه این مطلب این مطلب کلیک کنید

در گلشن بهار خودم میزنم قدم
در گلشـــــــن بهــــــــار خودم میزنم قدم با عــــــزت و وقـــــــار خودم میزنم قدم صبح امید و چشمه ی خورشید اگر نبود در شـــــامگاهی تـــــار خودم میزنم قدم فــــکرم به کار و بارِ بد و ناپسند نیست بـــا طفلِ نی ســـــــوار خودم میزنم قدم کارم کهِ نیست از همـــــه بیکار تر منم لیــــکن به کار و بــــار خودم میزنم قدم خودکـــار و پنسل و قلــــم نی نداشتـــــم در صفحه با شـــــــرار خودم میزنم قدم در شهر ما که حادثــه بسیار خفته است امــــــا به اعتبــــــــــار خودم میزنم قدم رویم نشد بسوی اروپـــــا و ملک غیــر در گــــرد و خاکِ شار خودم میزنم قدم فکر دوچرخه و غــــم موتر ندارم هیچ با پـــــــــای روزگـــار خودم میزنم قدم همچون ملا وســـــــوسه ی حور نیستم با یــــار کهنـــــــه کار خودم میزنم قدم مستم ز بـاده ی هنر و نشــــــه ی کلام در طبــــع پر خمـــــار خودم میزنم قدم مرگـــــم اگر فرا نرســــد در بهــــار نو در دشتِ لالــــــــه زار خودم میزنم قدم از هشت و دو و یــازده و نو گذشتـه ام بــــا واحــــــدِ شمــــار خودم میزنم قدم گفتــــــم بیـــــا نیامدی حالا که مرده ام در پشته ی مــــــــزار خودم میزنم قدم محمود در تجمـع ابیــــــات دلپـــــــذیر در جمعی هـــــم قطار خودم میزنم قدم ------------------------------------ بامداد شنبه حوت 1397 خورشیدی که برابر میشود به 09 مارچ 2019 ترسایی سرودم احمد محمود امپراطور


در گلشـــــــن بهــــــــار خودم میزنم قدم

با عــــــزت و وقـــــــار خودم میزنم قدم

صبح امید و چشمه ی خورشید اگر نبود

در شـــــامگاهی تـــــار خودم میزنم قدم
 
فــــکرم به کار و بارِ بد و ناپسند نیست

بـــا طفلِ نی ســـــــوار خودم میزنم قدم

کارم کهِ نیست از همـــــه بیکار تر منم

لیــــکن به کار و بــــار خودم میزنم قدم

خودکـــار و پنسل و قلــــم نی نداشتـــــم

در صفحه با شـــــــرار خودم میزنم قدم

در شهر ما که حادثــه بسیار خفته است

امــــــا به اعتبــــــــــار خودم میزنم قدم

رویم نشد بسوی اروپـــــا و ملک غیــر

در گــــرد و خاکِ شار خودم میزنم قدم

فکر دوچرخه و غــــم موتر ندارم هیچ

با پـــــــــای روزگـــار خودم میزنم قدم

همچون ملا وســـــــوسه ی حور نیستم

با یــــار کهنـــــــه کار خودم میزنم قدم

مستم ز بـاده ی هنر و نشــــــه ی کلام

در طبــــع پر خمـــــار خودم میزنم قدم

مرگـــــم اگر فرا نرســــد در بهــــار نو

در دشتِ لالــــــــه زار خودم میزنم قدم

از هشت و دو و یــازده و نو گذشتـه ام

بــــا واحــــــدِ شمــــار خودم میزنم قدم

گفتــــــم بیـــــا نیامدی حالا که مرده ام

در پشته ی مــــــــزار خودم میزنم قدم

محمود در تجمـع ابیــــــات دلپـــــــذیر

در جمعی هـــــم قطار خودم میزنم قدم
------------------------------------

بامداد شنبه حوت 1397 خورشیدی

که برابر میشود به 09 مارچ 2019 ترسایی

سرودم

احمد محمود امپراطور


جهت مشاهده منبع اصلی و ادامه این مطلب این مطلب کلیک کنید

بدونِ سیخ و کوره کشیدی کباب من
مخمسات احمد محمود امپراطور ای شوخ نازدانــــه ی حاضر جواب من ای آنکه نیمــه شب تو بیایی بخواب من پر گشتـــــــه است نام تو اندر کتاب من بدونِ سیـــخ و کـــوره کشیدی کباب من بر گو که تا کجا کشد این اضطراب من ------------------------------------- تا چشمـکی به چشـــــمِ منِ بینــوا زدی در جز و مّــــدی خونِ دلِ من شنا زدی زخمِ دگـــــر به زخمی دلِ بی دوا زدی ای جان من به خانه ی خورشید پا زدی خاکم به ســر نموده ای شرزه عقاب من ------------------------------------- هـــر بــــار جلوه ات به نظر میرسد مرا دلتنــــگی ها به شمس و قمر میرسد مرا شعــــــله به کارگــــــاه جگر میرسد مرا تا مــــــرزِ مرگ عـــزمِ سفر میرسد مرا تاکی به خاک ریــزی تو جامِ شراب من ------------------------------------- گفتم بیـــــا نیــامدی گفتی نصیب نیست دیدار ما به شهــــــرِ دگر دلفریب نیست در باغِ غیــــر گرچه مرا عندلیب نیست لعلت ببوسم حاجتِ خرما و سیب نیست ای عطر بیز گیسویی عارض گلاب من ------------------------------------- تیـــــر ام ز شـاًن و دبدبه و لذت و حشم پایـــــــم فتــاده در رهی عشقِ تو بد رقم ای پادشـــــاهی من ز سر لطف کن کرم بی مرگ منــــــزوی نشـــوم در غمِ عدم کوک است هر کجــــــا سخنِ انقلاب من ------------------------------------- سر در رهی تو از دل و از جان فدا کنم تا پا گــــــذاری خـــــاک رهت توتیا کنم رویی نیــــکو و پاک تو قبــــــله نما کنم در کنجِ خانقـــــــــاهِ تــــو رود و دعا کنم مستحسنِ وجــــاهتِ نیــــک انتخاب من ------------------------------------- بالِ خیال و حوصـــله ی من شکسته ی تـــــــارِ ادایی تــــاب و توانم گسسته ی بــــارِ دگر تو با رقبـــــــاء یم نشسته ی دیگر چه خواهی از منِ دلداده خسته ی ای آتشیــــــــن تحـــــرکِ افـراسیاب من ------------------------------------- بی تو بهـــار را چه کنــــــم من خزانیم در آتشِ درون خــــــود آتشـــفشـــــــانیم دل میکند به تـــــرکِ تو پــــا در میانیم بیت همچــــو آب میـــــرود از بیکرانیم یکبـــــــار هم ندادی تو ظالم جواب من ------------------------------------- بهـــــر خدا به جــــــان کسی قاتلم نکن در این دو روزه زندگی بی حاصلم نکن با این همـــــــــه کتاب و قلم جاهلم نکن در پشتِ کوچــــه و درِ خود سایـلم نکن مرهـــــم بنی به زخـــمِ کهن التهاب من ------------------------------------- بدون تو حیــــات بگردد مــــــــرا ممات پیچیـــــده ی به گنـــــبدِ هوشم به التفات تاکی گریزی از من و از عمـرِ بی ثبات محمود را دو بوســـه ی دیگر بده ذکات ای آسمــــان آبــی یی لعـــل آفتـــاب من ------------------------------------- سه شنبه 20 حمل 1398 خورشیدی که برابر میشود به 09 اپریل 2019 ترسایی سرودم احمد محمود امپراطور

 

ای شوخ نازدانــــه ی حاضر جواب من

ای آنکه نیمــه شب تو بیایی بخواب من

پر گشتـــــــه است نام تو اندر کتاب من

بدونِ سیـــخ و کـــوره کشیدی کباب من

بر گو که تا کجا کشد این اضطراب من
-------------------------------------

تا چشمـکی به چشـــــمِ منِ بینــوا زدی

در جز و مّــــدی خونِ دلِ من شنا زدی

زخمِ دگـــــر به زخمی دلِ بی دوا زدی

ای جان من به خانه ی خورشید پا زدی

خاکم به ســر نموده ای شرزه عقاب من
-------------------------------------

هـــر بــــار جلوه ات به نظر میرسد مرا

دلتنــــگی ها به شمس و قمر میرسد مرا

شعــــــله به کارگــــــاه جگر میرسد مرا

تا مــــــرزِ مرگ عـــزمِ سفر میرسد مرا

تاکی به خاک ریــزی تو جامِ شراب من
-------------------------------------

گفتم بیـــــا نیــامدی گفتی نصیب نیست

دیدار ما به شهــــــرِ دگر دلفریب نیست

در باغِ غیــــر گرچه مرا عندلیب نیست

لعلت ببوسم حاجتِ خرما و سیب نیست

ای عطر بیز گیسویی عارض گلاب من
-------------------------------------

تیـــــر ام ز شـاًن و دبدبه و لذت و حشم

پایـــــــم فتــاده در رهی عشقِ تو بد رقم

ای پادشـــــاهی من ز سر لطف کن کرم

بی مرگ منــــــزوی نشـــوم در غمِ عدم

کوک است هر کجــــــا سخنِ انقلاب من
-------------------------------------

سر در رهی تو از دل و از جان فدا کنم

تا پا گــــــذاری خـــــاک رهت توتیا کنم

رویی نیــــکو و پاک تو قبــــــله نما کنم

در کنجِ خانقـــــــــاهِ تــــو رود و دعا کنم

مستحسنِ وجــــاهتِ نیــــک انتخاب من
-------------------------------------

بالِ خیال و حوصـــله ی من شکسته ی

تـــــــارِ ادایی تــــاب و توانم گسسته ی

بــــارِ دگر تو با رقبـــــــاء یم نشسته ی

دیگر چه خواهی از منِ دلداده خسته ی

ای آتشیــــــــن تحـــــرکِ افـراسیاب من
-------------------------------------

بی تو بهـــار را چه کنــــــم من خزانیم

در آتشِ درون خــــــود آتشـــفشـــــــانیم

دل میکند به تـــــرکِ تو پــــا در میانیم

بیت همچــــو آب میـــــرود از بیکرانیم

یکبـــــــار هم ندادی تو ظالم جواب من
-------------------------------------

بهـــــر خدا به جــــــان کسی قاتلم نکن

در این دو روزه زندگی بی حاصلم نکن

با این همـــــــــه کتاب و قلم جاهلم نکن

در پشتِ کوچــــه و درِ خود سایـلم نکن

مرهـــــم بنی به زخـــمِ کهن التهاب من
-------------------------------------

بدون تو حیــــات بگردد مــــــــرا ممات

پیچیـــــده ی به گنـــــبدِ هوشم به التفات

تاکی گریزی از من و از عمـرِ بی ثبات

محمود را دو بوســـه ی دیگر بده ذکات

ای آسمــــان آبــی یی لعـــل آفتـــاب من
-------------------------------------

سه شنبه 20 حمل 1398 خورشیدی

که برابر میشود به 09 اپریل 2019 ترسایی

سرودم

احمد محمود امپراطور




جهت مشاهده منبع اصلی و ادامه این مطلب این مطلب کلیک کنید

بزرگداشت از بیست و پنجمین سال ارتحال ملکوتی استاد عبدالحمید اسیر قندی آغا
پیش از چاشت یکشنبه ۱۸ حمل ۱۳۹۸ خورشیدی در عرس بیست و پنجمین سال ارتحال ملکوتی عارف بزرگ، صوفی وارسته، مشعلدار و موسس مکتب خانه ی حضرت میرزا عبدالقادر بیدل رح در افغانستان (مرحوم مغفور حضرت استاد عبدالحمید اسیر قندی آغا) که در منزل استاد گرانقدر محترم عبدالله موفق تدویر یافته بود اشتراک کردیم. پس از ختم قرآن عظیم الشان و دعا به روح پر فتوح نبی کریم حضرت محمد مصطفی ص و جمیع گذشتگان و روح قندی آغا فقید، استاد عبدالله موفق مسند نشین و وارث مکتب خانه بیدل رح مختصر سوانح حضرت قندی آغا را بیان داشتن متعاقبا نجم العرفا استاد حیدری وجودی از خاطرات شان با حضرت قندی آغا حکایت نمودند در این محفل باشکوه و عرفانی جناب محترم عبدالاحد واحد معین اسبق شاروالی کابل یکی از شاگردان وفادار و دلداده ی این مکتب خانه با اشکها و احساس پاک شان از خاطرات و سجایایی آن طلیعه دار نیکو خصال سخن گفتند. بعد از صرف طعام محفل با خوانش اشعار و ذکر و دعا خاتمه یافت با مهر احمد محمود امپراطور

پیش از چاشت یکشنبه حمل 1398 خورشیدی

در عرس بیست و پنجمین سال ارتحال ملکوتی عارف بزرگ،

صوفی وارسته، مشعلدار و موسس مکتب خانه ی

حضرت میرزا عبدالقادر بیدل رح در افغانستان

(مرحوم مغفور حضرت استاد عبدالحمید اسیر قندی آغا) که

در منزل استاد گرانقدر محترم عبدالله موفق تدویر یافته

بود اشتراک کردیم.

پس از ختم قرآن عظیم الشان و دعا به روح

پر فتوح نبی کریم حضرت محمد مصطفی ص

و جمیع گذشتگان و روح قندی آغا فقید،

استاد عبدالله موفق مسند نشین و وارث مکتب خانه بیدل رح

مختصر سوانح حضرت قندی آغا را بیان داشتن

متعاقبا

پیش از چاشت یکشنبه ۱۸ حمل ۱۳۹۸ خورشیدی در عرس بیست و پنجمین سال ارتحال ملکوتی عارف بزرگ، صوفی وارسته، مشعلدار و موسس مکتب خانه ی حضرت میرزا عبدالقادر بیدل رح در افغانستان (مرحوم مغفور حضرت استاد عبدالحمید اسیر قندی آغا) که در منزل استاد گرانقدر محترم عبدالله موفق تدویر یافته بود اشتراک کردیم. پس از ختم قرآن عظیم الشان و دعا به روح پر فتوح نبی کریم حضرت محمد مصطفی ص و جمیع گذشتگان و روح قندی آغا فقید، استاد عبدالله موفق مسند نشین و وارث مکتب خانه بیدل رح مختصر سوانح حضرت قندی آغا را بیان داشتن متعاقبا نجم العرفا استاد حیدری وجودی از خاطرات شان با حضرت قندی آغا حکایت نمودند در این محفل باشکوه و عرفانی جناب محترم عبدالاحد واحد معین اسبق شاروالی کابل یکی از شاگردان وفادار و دلداده ی این مکتب خانه با اشکها و احساس پاک شان از خاطرات و سجایایی آن طلیعه دار نیکو خصال سخن گفتند. بعد از صرف طعام محفل با خوانش اشعار و ذکر و دعا خاتمه یافت با مهر احمد محمود امپراطور AHMAD MAHMOOD IMPERATOR

نجم العرفا استاد حیدری وجودی از خاطرات شان

با حضرت قندی آغا حکایت نمودند

در این محفل باشکوه و عرفانی جناب محترم عبدالاحد واحد

معین اسبق شاروالی کابل یکی از شاگردان وفادار و دلداده ی

این مکتب خانه با اشکها و احساس پاک شان از

خاطرات و سجایایی آن طلیعه دار نیکو خصال سخن گفتند.

بعد از صرف طعام

محفل با خوانش اشعار و ذکر و دعا خاتمه یافت

با مهر

احمد محمود امپراطور

جهت مشاهده منبع اصلی و ادامه این مطلب این مطلب کلیک کنید

برگردان شعر: بهار آمده یاران من بهار کنید Шеъри Маҳмуд Аҳмад Император
با سپاس و امتنان بیکران از شاعر و ترانه‌ سرای خلاق و مستعد کشور دوست تاجیکستان بانو شاعره رحیم جان که با کمال مهر و لطف غزل از من #بهــــار_آمـــــده_یــــــاران_من_بهار_کنید #به_دشت_و_کوه_براید_و_بیرو_بار_کنید را به رسم الخط سیریلیک برگردان نمودند. خواستم زحمات ایشان را با شما دوستان شریک سازم. #Баҳор_омада_ёрони_ман_баҳор_кунед, Ба дашту кӯча бароеду биру бор кунед. ули бунафшау насрину ёсуман буед, Канори доманаҳо сайри лолазор кунед. Ба дидани чаману боғу гулситон бираед, Табиате, ки Худо дода ифтихор кунед. Ниҳоли ҳамдилӣ дар синаи афо коред, Ба мазраъи сухану ишқ ибтикор кунед. Ба хоки тира ҳазорон наъи сабза дамид, Нигоҳ ба лаълу гуҳар рӯйи шохсор кунед. Канори панҷара маъшуқи худ ба бар гиред, Зи ҷоми сурхи лабаш хешро хумор кунед. Зи баҳри сулҳу рифоҳ то таон, беҳ кушед Ҷамъи ҷаноару пурмудаъо фирор кунед. Ба рӯзҳои хушӣ ҳар ки зишт мегӯяд, Ба рӯзгори азозил саре дучор кунед. Барои он ки ҳалолат ҳаром бишморед, Фидои гардани ӯ теғи Зулфиқор кунед. Сипос аз ин ки сӯханҳои ишқ мешунаед, Дуои хайр ба Маҳмуди ҷоннисор кунед. --------------------------------------------- #Шеъри_Маҳмуд_Аҳмад_Император. #Баргардонӣ_аз_Шоира_Раҳимҷон

با سپاس و امتنان بیکران از شاعر و ترانه‌ سرای خلاق و مستعد

کشور دوست تاجیکستان بانو شاعره رحیم جان که با کمال مهر و لطف
غزل از من
 #بهــــار_آمـــــده_یــــــاران_من_بهار_کنید

 #به_دشت_و_کوه_براید_و_بیرو_بار_کنید

را به رسم الخط سیریلیک برگردان نمودند.

خواستم زحمات ایشان را با شما دوستان شریک سازم.

#Баҳор_омада_ёрони_ман_баҳор_кунед,

Ба дашту кӯча бароеду биру бор кунед.

ули бунафшау насрину ёсуман буед,

Канори доманаҳо сайри лолазор кунед.

Ба дидани чаману боғу гулситон бираед,

Табиате, ки Худо дода ифтихор кунед.

Ниҳоли ҳамдилӣ дар синаи афо коред,

Ба мазраъи сухану ишқ ибтикор кунед.

Ба хоки тира ҳазорон наъи сабза дамид,

Нигоҳ ба лаълу гуҳар рӯйи шохсор кунед.

Канори панҷара маъшуқи худ ба бар гиред,

Зи ҷоми сурхи лабаш хешро хумор кунед.

Зи баҳри сулҳу рифоҳ то таон, беҳ кушед

Ҷамъи ҷаноару пурмудаъо фирор кунед.

Ба рӯзҳои хушӣ ҳар ки зишт мегӯяд,

Ба рӯзгори азозил саре дучор кунед.

Барои он ки ҳалолат ҳаром бишморед,

Фидои гардани ӯ теғи Зулфиқор кунед.

Сипос аз ин ки сӯханҳои ишқ мешунаед,

Дуои хайр ба Маҳмуди ҷоннисор кунед.
---------------------------------------------

#Шеъри_Маҳмуд_Аҳмад_Император.

#Баргардонӣ_аз_Шоира_Раҳимҷон



جهت مشاهده منبع اصلی و ادامه این مطلب این مطلب کلیک کنید

گشتم خبر که گاه، گاه می آیی - - پنهان، پنهان
مستزاد - گشتـــم خبـر که گــاه، گــاه می آیی - - پنهــان، پنهـان بی توســــن و، بـدونِ سپاه می آیی - - آســان، آســـان لیلی وش من دلم برایت خون است - - آه مجنون است در شـــامِ فــراق چون پگاه می آیی - - تابـــان، تابــان اینبــار که آمـــدی کنـــارم می باش - - دل را مخراش کی گردی نهان چو پادشـاه می آیی - - قربــان، قربـان محمود به مذهبِ تــــو باشد پیــــرو - - دیـگر تو مـرو یوسف شـده ای، نـورِ نگاه می آیی - - کنعـان، کنعـان --------------------------------- ---------- سه شنبه 26 حمل 1399 خورشیدی که برابر میشود به 14 اپریل 2020 ترسایی سرودم احمد محمود امپراطور



گشتـــم خبـر که گــاه، گــاه می آیی - - پنهــان، پنهـان

بی توســــن و، بـدونِ سپاه می آیی - - آســان، آســـان

لیلی وش من دلم برایت خون است - - آه مجنون است

در شـــامِ فــراق چون پگاه می آیی - - تابـــان، تابــان

اینبــار که آمـــدی کنـــارم می باش - - دل را مخراش

کی گردی نهان چو پادشـاه می آیی - - قربــان، قربـان

محمود به مذهبِ تــــو باشد پیــــرو - - دیـگر تو مـرو

یوسف شـده ای، نـورِ نگاه می آیی - - کنعـان، کنعـان
--------------------------------- ----------

سه شنبه 26 حمل 1399 خورشیدی

که برابر میشود به 14 اپریل 2020 ترسایی

سرودم

احمد محمود امپراطور


جهت مشاهده منبع اصلی و ادامه این مطلب این مطلب کلیک کنید

روزیکه من ز درگهی عشقت بدر شدم
روزیکه من ز درگهی عشقت بدر شدم در کوچــه های در بـدری در بدر شدم با نردبـــانِ نالــــه برفتــــم ز خویشتن تا جـــــای که ز عالــــمِ بـالا خبر شدم آنجا که سوخت کــامِ من از آتش فراق از آبِ دیـــده نخـلی امیــــدِ گهـــر شدم در موج حادثــــات شکستـــم هزار بار امــــا هــــزار بــار به ره پی سپر شدم از کانِ واژگـانِ سخن عشق چیــــده ام با کـاروانِ بیت و غـــزل همفسر شدم محمود بی مقـــاتله در گــــردش زمان با جیب خالــی صاحبِ گنــجِ هنر شدم ----------------------------------- سه شنبه 19 حمل 1399 خورشیدی که برابر میشود به 07 اپریل 2020 ترسایی سرودم احمد محمود امپراطور


روزیکه من ز درگهی عشقت بدر شدم

در کوچــه های در بـدری در بدر شدم

با نردبـــانِ نالــــه برفتــــم ز خویشتن

تا جـــــای که ز عالــــمِ بـالا خبر شدم

آنجا که سوخت کــامِ من از آتش فراق

از آبِ دیـــده نخـلی امیــــدِ گهـــر شدم

در موج حادثــــات شکستـــم هزار بار

امــــا هــــزار بــار به ره پی سپر شدم

از کانِ واژگـانِ سخن عشق چیــــده ام

با کـاروانِ بیت و غـــزل همفسر شدم

محمود بی مقـــاتله در گــــردش زمان

با جیب خالــی صاحبِ گنــجِ هنر شدم
-----------------------------------

سه شنبه 19 حمل 1399 خورشیدی

که برابر میشود به 07 اپریل 2020 ترسایی

سرودم

احمد محمود امپراطور

جهت مشاهده منبع اصلی و ادامه این مطلب این مطلب کلیک کنید

کرونا را جدی بگیرید

New photo of Ahmad Mahmood IMPERARTOR عکس جدید احمد محمود امپراطور 2020
هموطنان،دوستان و عزیزان که پیام مرا میخوانید

درود و مهر نثار هر یک تان.!

صمیمانه از شما خواهشمندم که مسائل ی و آنچه

باعث اضمحلال تدریجی جامعه ی مان میشود کنار بگذرید.

لطفا ویروس کرونا را جدی بگیرید هر کدام ما توانایی مبارزه را با

این ویروس داریم لطفا خودمان را به بی پروایی نزنیم و

در پیکار و آگاهی به افراد و اشخاص دیگر سهیم باشیم.

یک ماسک و یک جوره دستکش و شستن بار بار دست و روی قیمت تر

از حیات شما نیست. این پدیده مهلک، بحران جهانی است و انشاءالله زود گذر است.

لطفا از رفت و آمد و گشت و گذار بی مورد در شهر،

پارک، میله جا ها و خانه های دوستان جلوگیری کنید.

لطفا تا حد امکان در خانه هایتان بمانید.

لطفا از غذای بیرون استفاده نکنید.

لطفا تا حد امکان با قاشق و پنجه غذا بخورید

چون ویروس امکان موجودیت اش در زیر ناخن ها بیشتر است.

لطفا از وسایل همدیگر در خانه استفاده نکنید.

لطفا روز یکبار در خانه تمام بدن تان را با صابون بشویید.

لطفا آگاهی وزارت صحت کشور و نهاد های صحی و اجتماعی را به عزیزان تان همه رسانی کنید.

این سال تنها سال ماندن در خانه و سال دوری و دوستی نیست،

بلکه سال باهم یکجا به مبارزه بر خواستن،

سال دست دادن نیست ولی سال دست به کار شدن است.

لطفا کرونا را جدی بگیرید.

ما پیروز میشویم.

با مهر

احمد محمود امپراطور


جهت مشاهده منبع اصلی و ادامه این مطلب این مطلب کلیک کنید

ما در میانِ اهلِ بشر بد گذاره ایم
 

غزل انتقادی از احمد محمود امپراطور - ما در میــــــانِ اهـــــلِ بشــــــر بد گذاره ایم جمــــــعِ در اجتمــــاعِ ز هـــــم پاره پاره ایم چیـــــزی به ذهن‌ من نرسد غیـــر این کلام ته مانـــــده ای حســــادتِ جهــلِ دوبــاره ایم حتـــا طنابِ یک خــرِ لنگ نیست دست مان لیکن بفــــکرِ موتــــــر و ریل و طیـــاره ایم یک گــــام هم به خیر و صلاح بـــر نداشتیم در بستــی هــــــای خود ســـرِ نفسِ اماره ایم در شهـــــرِ خویش دست به ویرانگری زنیم در مُلکِ غیــــر نوکــــرِ در صف قطاره ایم در گوشه گوشه کشور ما جنگ و آتش است مــــا در غــمِ فلسطین و هنــــد و شهـاره ایم بــا نیـــم نان جــو به گــــدایی نفس کشیــــم در اداء به فتــــــــــح سمـــــا و سیـــــاره ایم از ما چه مانده غیر همین لاف و خود سری تاریــــخِ پر تشنــــج و در خون اجــاره ایم هـــــر روز، مـــا به خونِ جــگر ناشتا کنیم هر شــــام، در مصیبتِ خویش و تبــاره ایم والله که ننــــگِ عالــــم و خاتــــم شدیم مـــا از بس شقــــی و عاصی و کوته نظاره ایم آن مـــردمانِ مُلکِ دگـــــر رفت تا به چــــرخ مایـــــان هنــــوز در خـرِ شیطان سواره ایم محمود سیـــر و پونه کشیــــدی درین غزل آری به پیش اهلِ جهــــــان هیــــچ کاره ایم ---------------------------------------- چهارشنبه ۰۶ حمل ۱۳۹۹ خورشیدی که برابر میشود به 25 مارچ 2020 ترسایی سرودم AHMAD MAHMOOD IMPERATOR


مـــا در میـــــانِ اهــــلِ بشـــــر بد گذاره ایم

جمــــــعِ در اجتمــــاعِ ز هـــــم پاره پاره ایم

چیـــــزی به ذهن‌ من نرسد غیـــر این کلام

ته مانـــــده ای حســــادتِ جهــلِ دوبــاره ایم

حتـــا طنابِ یک خــرِ لنگ نیست دست مان

لیکن بفــــکرِ موتــــــر و ریل و طیـــاره ایم

یک گــــام هم به خیر و صلاح بـــر نداشتیم

در بستــی هــــــای خود ســـرِ نفسِ اماره ایم

در شهـــــرِ خویش دست به ویرانگری زنیم

در مُلکِ غیــــر نوکــــرِ در صف قطاره ایم

در گوشه گوشه کشور ما جنگ و آتش است

مــــا در غــمِ فلسطین و هنــــد و شهـاره ایم

بــا نیـــم نان جــو به گــــدایی نفس کشیــــم

در اداء به فتــــــــــح سمـــــا و سیـــــاره ایم

از ما چه مانده غیر همین لاف و خود سری

تاریــــخِ پر تشنــــج و در خون اجــاره ایم

هـــــر روز، مـــا به خونِ جــگر ناشتا کنیم

هر شــــام، در مصیبتِ خویش و تبــاره ایم

والله که ننــــگِ عالــــم و خاتــــم شدیم مـــا

از بس شقــــی و عاصی و کوته نظاره ایم

آن مـــردمانِ مُلکِ دگـــــر رفت تا به چــــرخ

مایـــــان هنــــوز در خـرِ شیطان سواره ایم

محمود سیـــر و پونه کشیــــدی درین غزل

آری به پیش اهلِ جهــــــان هیــــچ کاره ایم
----------------------------------------

چهارشنبه ۰۶ حمل ۱۳۹۹ خورشیدی

که برابر میشود به 25 مارچ 2020 ترسایی

سرودم

احمد محمود امپراطور

جهت مشاهده منبع اصلی و ادامه این مطلب این مطلب کلیک کنید

بهـــــار آمد بهــــــار آمد بهـــار هی
بهـــــار آمد بهــــــار آمد بهـــار هی شکوفــــه ها رسیــد در شاخسار هی زمین شد سبــــز و عالــــم شد معطر گلستــــان شــد وطن از لاله زار هی ---------------------------------- به کوه کبـــک دری مستـــی کند باز نــــوای تــــاز است با ســــاز و آواز بیا سیـــــر و سفــر در ملک خود کن اروپـــــا کی شـــود شهـــر مزار هی ---------------------------------- دو دستت را بــــده جانـــــا به دستــم ز عطر گیســــویت بی بـــــاده مستم گذر از خیر و شــری هــــر دو عالم مرا در عشق خود کن سر دچار هی ---------------------------------- به نــــوروز میـــله هفـــت سین باشد لبــت را میـــــوه ای شیــــــرین باشد بغـــــل واکن در آغوشـــت بگیــــرم مخـــــور غصه ز رنـج روزگار هی ---------------------------------- کمر چین کرته ای مرغـوب میپوش که تا بینــم شــــوم بیـــگانه از هوش به چشمت توتیـــــایی عشــق میکش جهان گردد ز نــازت در حصار هی ---------------------------------- مـــرا ای مــــاه تاجیک کـردی بیمار وگــــرنه هــر کجـــــا دارم خـــریدار فقیـــــــر درگـــه ات کمــــروز بینی به ملک خوشتن بــــود شهــریار هی ---------------------------------- جــــــگر از داغ هجـــــرت لاله دارد دل مجنونـــــــم از غــــــم نــاله دارد نمــــی پرسی ز حـــــال مستمنـــدت بکش تـــاکی چنین درد و فشــار هی ---------------------------------- خدا میـــــداند و من دانـــــــم و تـــــو که این دیوانــــــه کـرده همرهت خو دگـــر این انتظاری را به ســـــر کن که از من خسته شد صبر و قرار هی ---------------------------------- ترا من صدقه میشـــم صدقه میشـــم به کلکیـــن و درت من حلقه میشـــم به پیش پــای تو ســـــر میکنم خاک سعــــادت کیش عشق و افتخــار هی --------------------------------- به محمـودت کمـــی الطــاف می کن به ایـن دلــــداده ات انصـاف می کن نمــــاند زشت و زیبـــــایی در عالـم بنه لب بـــر لبـــــم بشکن خمار هی ---------------------------------- بامداد سه شنبه 27 حوت 1398 خورشیدی که برابر میشود به 17 مارچ 2020 ترسایی سرودم #احمد_محمود_امپراطور



 بهـــــار آمد بهــــــار  آمد بهـــار هی
شکوفــــه ها رسیــد در شاخسار هی

زمین شد سبــــز و عالــــم شد معطر

گلستــــان شــد وطن از لاله زار هی
----------------------------------

به کوه کبـــک دری مستـــی کند باز

نــــوای تــــاز است با ســــاز و آواز

بیا سیـــــر و سفــر در ملک خود کن

اروپـــــا کی شـــود شهـــر مزار هی
----------------------------------

دو دستت را بــــده جانـــــا به دستــم

ز عطر گیســــویت بی بـــــاده مستم

گذر از خیر و شــری هــــر دو عالم

مرا در عشق خود کن سر دچار هی
----------------------------------

به نــــوروز میـــله هفـــت سین باشد

لبــت را میـــــوه ای شیــــــرین باشد

بغـــــل واکن در آغوشـــت بگیــــرم

مخـــــور غصه ز رنـج روزگار هی
----------------------------------

کمر چین کرته ای مرغـوب میپوش

که تا بینــم شــــوم بیـــگانه از هوش

به چشمت توتیـــــایی عشــق میکش

جهان گردد ز نــازت در حصار هی
----------------------------------

مـــرا ای مــــاه تاجیک کـردی بیمار

وگــــرنه هــر کجـــــا دارم خـــریدار

فقیـــــــر درگـــه ات کمــــروز بینی

به ملک خوشتن بــــود شهــریار هی
----------------------------------

جــــــگر از داغ هجـــــرت لاله دارد

دل مجنونـــــــم از غــــــم نــاله دارد

نمــــی پرسی ز حـــــال مستمنـــدت

بکش تـــاکی چنین درد و فشــار هی
----------------------------------

خدا میـــــداند و من دانـــــــم و تـــــو

که این دیوانــــــه کـرده همرهت خو

دگـــر این انتظاری را به ســـــر کن

که از من خسته شد صبر و قرار هی
----------------------------------

ترا من صدقه میشـــم صدقه میشـــم

به کلکیـــن و درت من حلقه میشـــم

به پیش پــای تو ســـــر میکنم خاک

سعــــادت کیش عشق و افتخــار هی
---------------------------------

به محمـودت کمـــی الطــاف می کن

به ایـن دلــــداده ات انصـاف می کن

نمــــاند زشت و زیبـــــایی در عالـم

بنه لب بـــر لبـــــم بشکن خمار هی
----------------------------------

بامداد سه شنبه 27 حوت 1398 خورشیدی

که برابر میشود به 17 مارچ 2020 ترسایی

سرودم

#احمد_محمود_امپراطور


جهت مشاهده منبع اصلی و ادامه این مطلب این مطلب کلیک کنید

یک لحظه نمی باشی پریشان تو میشم
یک لحظـــــه نمی باشــــی پریشان تو میشم دلخــــورده، سراسیمــــــه و حیران تو میشم از پشتِ ســــــرِ پنجره با دیده ی خونبـــــار من منتظـــرِ جلـــــــوه ی تابــــــان تو میشم از جنگل و کوه و کمـر و شهر به تنـــــــگم ای قبلــــــه نمـــــــا رو به بیــــابان تو میشم ژولیــــــده و خونین جـــگر و خانـــه بدوشم مجنونِ توهـــــم گوش به فـــــرمان تو میشم یک مصر زلیخایی و تهمت چه ضرور است بــی ولچک و زولانــــــه به زندان تو میشم با حسنِ خودت عالمـی را بُـــردی به یغمــا من محــو همیـــــن بُـــردن آســـان تو میشم در دین خودم کافر و در عشق تو مصروف غــــــارتگر دل صـــــدقه ی ایمان تو میشم لعــــلِ لب و دندان تو هوش از سـر من برد در حســـــرت مخمـــوری چشمـان تو میشم در مجلسِ رنـــــدانِ تو می خوره زیاد است خــاکِ قــــــــدم بـــــاده پــــرستـان تو میشم زیبــــــــــایی تـــو آفت جان گشت برایـــــم در هــــــر نفسِ زنــــدگی تــــاوان تو میشم در میکده و دیـــــــر و کلیسا تو نبـــــــودی در کعبــــــه بیـــا روزی مسلمان تو میشم گه گریه و گهی خنده و گه ناله ی جانسوز از سینـــــه برون آرم و توفــــــان تو میشم روزی به بــــرم آیــی و محمود بـــــگویی قربــــان تو قربــــان تو قربـــــان تو میشم --------------------------------------- بامداد دوشنبه قوس 1398 خورشیدی که برابر میشود به 09 دسامبر 2019 ترسایی سرودم احمد محمود امپراطور


یک لحظـــــه نمی باشــــی پریشان تو میشم

دلخــــورده، سراسیمــــــه و حیران تو میشم

از پشتِ ســــــرِ پنجره با دیده ی خونبـــــار

من منتظـــرِ جلـــــــوه ی تابــــــان تو میشم

از جنگل و کوه و کمـر و شهر به تنـــــــگم

ای قبلــــــه نمـــــــا رو به بیــــابان تو میشم

ژولیــــــده و خونین جـــگر و خانـــه بدوشم

مجنونِ توهـــــم گوش به فـــــرمان تو میشم

یک مصر زلیخایی و تهمت چه ضرور است

بــی ولچک و زولانــــــه به زندان تو میشم

با حسنِ خودت عالمـی را بُـــردی به یغمــا

من محــو همیـــــن بُـــردن آســـان تو میشم

در دین خودم کافر و در عشق تو مصروف

غــــــارتگر دل صـــــدقه ی ایمان تو میشم

لعــــلِ لب و دندان تو هوش از سـر من برد

در حســـــرت مخمـــوری چشمـان تو میشم

در مجلسِ رنـــــدانِ تو می خوره زیاد است

خــاکِ قــــــــدم بـــــاده پــــرستـان تو میشم

زیبــــــــــایی تـــو آفت جان گشت برایـــــم

در هــــــر نفسِ زنــــدگی تــــاوان تو میشم

در میکده و دیـــــــر و کلیسا تو نبـــــــودی

در کعبــــــه بیـــا روزی مسلمان تو میشم

گه گریه و گهی خنده و گه ناله ی جانسوز

از سینـــــه برون آرم و توفــــــان تو میشم

روزی به بــــرم آیــی و محمود بـــــگویی

قربــــان تو قربــــان تو قربـــــان تو میشم
---------------------------------------

بامداد دوشنبه قوس 1398 خورشیدی

که برابر میشود به 09 دسامبر 2019 ترسایی

سرودم

احمد محمود امپراطور



جهت مشاهده منبع اصلی و ادامه این مطلب این مطلب کلیک کنید

بودن من به کنار تو جگر میخواهد
بــــودن من به کنـــــار تو جـــگر میخواهد یک عمــــــر زندگی در بین شرر میخواهد عشق همـــــراهی هوس ساز نگردد هرگز شــــاخِ خشــکیده ی اشجـــــار تبر میخواهد من گهنــکارم و تو پاک تــرین جنس خدای سود دیــــــــدار بسی رفـــع ضرر میخواهد تا رســـــم من به حریــمِ گل و گار رخت به مــــــژه روز شبان عــــزمِ سفر میخواهد طوطی شوقِ تـــرا آیینــــــه تنها بس نیست جلوه ی بــــاغ و گلستـــان و شکر میخواهد دلبری مختص خال و خط و رعنایی نیست دلربـــــــــایی دو جهان کسبِ هنر میخواهد خاک گــــردم من اگر پای تو در خاک نهی قـــــدمِ نــــــازِ تو فــــرشِ ز گهــر میخواهد به نــــوازش گــریی گوشِ تو خود میـــدانم غـــــزلِ چنــــــدی ز محمود اثــر میخواهد ---------------------------------------- بامداد پنجشنبه 14 قوس 1398 خورشیدی که برابر میشود به 05 دسمبر 2019 ترسایی احمد محمود امپراطور


بــــودن من به کنـــــار تو جـــگر میخواهد

یک عمــــــر زندگی در بین شرر میخواهد

عشق همـــــراهی هوس ساز نگردد هرگز

شــــاخِ خشــکیده ی اشجـــــار تبر میخواهد

من گهنــکارم و تو پاک تــرین جنس خدای

سود دیــــــــدار بسی رفـــع ضرر میخواهد

تا رســـــم من به حریــمِ گل و گار رخت

به مــــــژه روز شبان عــــزمِ سفر میخواهد

طوطی شوقِ تـــرا آیینــــــه تنها بس نیست

جلوه ی بــــاغ و گلستـــان و شکر میخواهد

دلبری مختص خال و خط و رعنایی نیست

دلربـــــــــایی دو جهان کسبِ هنر میخواهد

خاک گــــردم من اگر پای تو در خاک نهی

قـــــدمِ نــــــازِ تو فــــرشِ ز گهــر میخواهد

به نــــوازش گــریی گوشِ تو خود میـــدانم

غـــــزلِ چنــــــدی ز محمود اثــر میخواهد
----------------------------------------

بامداد پنجشنبه 14 قوس 1398 خورشیدی

که برابر میشود به 05 دسمبر 2019 ترسایی

احمد محمود امپراطور

جهت مشاهده منبع اصلی و ادامه این مطلب این مطلب کلیک کنید

خانه آباد بودم خانه خرابم کردی
تصویر احمد محمود امپراطور شاعر جوان کلاسیک سرا پارسی زبان از ولایت بدخشان کشور افغانستان این مخمس بیانگر شرح حال زندگی یکی از دوستانم است. که بعد از شنیدنش رنجیده خاطر شدم و چنین به رشته ی نظم آوردم. به امید سعادت و خوشبختی همه عزیزان. ******** خانــــــه آبــــاد بودم خانــــــه خرابم کردی بعد یک عمــــــــــر محبت تو جوابم کردی در جمـــــع پر گنهی خلق حســــــابم کردی به تنــــــور دلِ غــــم دیده کبــــــــابم کردی چــه سبب بود که اینقــــــدر عــذابم کردی ----------------------------------------- تا که در شهــــر خودت بودی محبت ها بود هــــر طرف لــذت از عشق و حقیقت ها بود زندگی هـــــر نفس اش پــر ز غنیمت ها بود چهار فصل نیک ترین رنگ طبیعت ها بود پیش مخلوق خـــــــدا از چه بی آبــــم کردی ----------------------------------------- لقبم کــــــردی که دیـــــوانه و شاعر شده ام به ســــــر کوی دلی رفتــــــه مهاجر شده ام به تو و زنـــــدگی ات رنجش خـاطر شده ام یعنی آتش نفس و خونخــــور و جابر شده ام جــــرم من چیست که اینگونه خطابم کردی ----------------------------------------- مُـــردم و زنده شـــــدم زنده شــــدم پیر شدم از جفــــــای تو درین گوشه زمین گیر شدم گـــه خدا گفتــــم و گه طـــالب تقــــدیر شدم گـــاه با طالـــــع خود دست و یخن گیر شدم حلقــــــــه آویــــــــز تو بدون طنـــابم کردی ----------------------------------------- زندگانی که به جـــز درد و جز آزارم نیست هیچ کس غیــر خدا محــــــرم اسرارم نیست وطن از مردم بیگانـــــه وطنـــــــدارم نیست به جز از مرگ دیگر چیزی خریدارم نیست تو چـــرا خون جگر و پر تب و تابم کردی ----------------------------------------- هرچه کـــــــردم من از کــرده پشیمان نشوم به جفــــای تو قســــــــم از تو گریزان نشوم در پی گفتــــــه ی هر ناکس و شیطان نشوم تو بهـــــــاری ز پی عقـــرب و میزان نشوم گرچه تو کافــــــرِ بـــــــر چهار کتابم کردی ----------------------------------------- سر محمود همیــــــن رنـــج و وخامت تاکی در جهـــــانِ که منـــــــم فـــــکر قیامت تاکی اینهمه ظلـــــم و جفــــــا، بـــار ملامت تاکی هــــــم به وجـــــدان خودت درد ندامت تاکی تو به رســـــــوایی مرا عالی جنـــابم کردی ----------------------------------------- جمعه 17 عقرب 1398 خورشیدی که برابر میشود به 08 نوامبر 2019 ترسایی سرودم احمد محمود امپراطور


این مخمس بیانگر شرح حال زندگی یکی از دوستانم است.

که بعد از شنیدنش رنجیده خاطر شدم

و چنین به رشته ی نظم آوردم.

به امید سعادت و خوشبختی همه عزیزان.

********

خانــــــه آبــــاد بودم خانــــــه خرابم کردی

بعد یک عمــــــــــر محبت تو جوابم کردی

در جمـــــع پر گنهی خلق حســــــابم کردی

به تنــــــور دلِ غــــم دیده کبــــــــابم کردی

چــه سبب بود که اینقــــــدر عــذابم کردی
-----------------------------------------

تا که در شهــــر خودت بودی محبت ها بود

هــــر طرف لــذت از عشق و حقیقت ها بود

زندگی هـــــر نفس اش پــر ز غنیمت ها بود

چهار فصل نیک ترین رنگ طبیعت ها بود

پیش مخلوق خـــــــدا از چه بی آبــــم کردی
-----------------------------------------

لقبم کــــــردی که دیـــــوانه و شاعر شده ام

به ســــــر کوی دلی رفتــــــه مهاجر شده ام

به تو و زنـــــدگی ات رنجش خـاطر شده ام

یعنی آتش نفس و خونخــــور و جابر شده ام

جــــرم من چیست که اینگونه خطابم کردی
-----------------------------------------

مُـــردم و زنده شـــــدم زنده شــــدم پیر شدم

از جفــــــای تو درین گوشه زمین گیر شدم

گـــه خدا گفتــــم و گه طـــالب تقــــدیر شدم

گـــاه با طالـــــع خود دست و یخن گیر شدم

حلقــــــــه آویــــــــز تو بدون طنـــابم کردی
-----------------------------------------

زندگانی که به جـــز درد و جز آزارم نیست

هیچ کس غیــر خدا محــــــرم اسرارم نیست

وطن از مردم بیگانـــــه وطنـــــــدارم نیست

به جز از مرگ دیگر چیزی خریدارم نیست

تو چـــرا خون جگر و پر تب و تابم کردی
-----------------------------------------

هرچه کـــــــردم من از کــرده پشیمان نشوم

به جفــــای تو قســــــــم از تو گریزان نشوم

در پی گفتــــــه ی هر ناکس و شیطان نشوم

تو بهـــــــاری ز پی عقـــرب و میزان نشوم

گرچه تو کافــــــرِ بـــــــر چهار کتابم کردی
-----------------------------------------

سر محمود همیــــــن رنـــج و وخامت تاکی

در جهـــــانِ که منـــــــم فـــــکر قیامت تاکی

اینهمه ظلـــــم و جفــــــا، بـــار ملامت تاکی

هــــــم به وجـــــدان خودت درد ندامت تاکی

تو به رســـــــوایی مرا عالی جنـــابم کردی
-----------------------------------------

جمعه 17 عقرب 1398 خورشیدی

که برابر میشود به 08 نوامبر 2019 ترسایی

سرودم

احمد محمود امپراطور



جهت مشاهده منبع اصلی و ادامه این مطلب این مطلب کلیک کنید

هـــا راس اقتــدار آمد
ریـــــــــزش بـــرگ در بهار آمد غصـــــــه و درد بی شــمار آمد جــــــای گلشن ســــــــمِ غبار آمد هــــــــا راس اقتــــــــدار آمد روز روشــــن چو شـــــام تار آمد ------------------------------- کــــــار ما بر طویلــــــه بان افتاد دست مـــــــا دست ناکســـان افتاد کـــــوکب مــــــا ز آســــمان افتاد خــــــواری ما بهــــــر دهان افتاد بخت مـــــــــا سخت ناگـــوار آمد -------------------------------- خون مــــــــا ریختنـد چمن کردند اجنبــــــی صـــــاحب وطن کردند زنــــده را زنــــــده در کفن کردند خــــــر خود جامـــه و چپن کردند نام و ننــــــــگ سوی بی وقار آمد -------------------------------- گاو پیــــــــر رشقه زد غناجی شد بچه بــــاز مکه رفت و حاجی شد دین و دینــــــــداری ناعلاجی شد هــــــــر نـفس درد و احتیاجی شد ســـــــــر عاشق به زیـــر دار آمد ------------------------------- بــــــــار را بــــــــــا الاغ یدند باغبــــــــــان را ز بــــاغ یدند از کف شـــــــب چــــراغ یدند ســــــــکر می بـــــــا ایاغ یدند فتنــــــــه از هــــر سو آشکار آمد -------------------------------- روبه در شهر شیــــــر سلطان شد اهــــل دانش به خاک یکســان شد جاهلیـــــــت نبـــــــــوغ انسان شد زیـــــــــر پا صفحه های قرآن شد چـــــــه فجــــایع به این دیــار آمد -------------------------------- ســــــــــاز این زندگانی ساز نماند سفــــــــــــــره را نان با پیاز نماند دری احســـــاس و لطف باز نماند جیفه خواران ز حرص و آز نماند خنـــــده انـــــدر دهـــــــان مار آمد -------------------------------- می کشنــــد اهل علـــــم و دانش را اهل خرسنـــــــــدی اهل سازش را در دهنــــد هـــــــــر کجای آتش را بستــــــــه سازند رهــی گشایش را مسنــــــــد دادرس حمــــــــــار آمد -------------------------------- خــــام بـــــازی و خام سازی است نیک و بد هر دو هم طرازی است لــــگد و مُشـــت دلنـــــوازی است خلق در مـرگ خویش رازی است ظلــــــم را تـــــازه ابتــــــکار آمد -------------------------------- یا الهـــــی تو چــــــــاره ی ما کن دفــــع این درد و رنج و سودا کن زنـــــــدگی را تو عشـق معنا کن کـــــــــار مــلت بدست دانــــا کن رهزانــــــــان صاحب اختیار آمد ------------------------------ دل محمـــــود تا جـــــــــگر پاره است در شهــــــــر خویش آواره رفتــــه از دست مان رهی چاره جا نگردیم به هیــــــچ یک قاره تلخـــی در طعـــــم روزگار آمد ------------------------------ چهارشنبه 15 عقرب 1398 خورشیدی که برابر میشود به 06 نوامبر 2019 ترسایی سرودم احمد محمود امپراطور



ریـــــــــزش بـــرگ در بهار آمد

غصـــــــه و درد بی شــمار آمد

جــــــای گلشن ســــــــمِ غبار آمد

هــــــــا راس اقتــــــــدار آمد

روز روشــــن چو شـــــام تار آمد
-------------------------------

کــــــار ما بر طویلــــــه بان افتاد

دست مـــــــا دست ناکســـان افتاد

کـــــوکب مــــــا ز آســــمان افتاد

خــــــواری ما بهــــــر دهان افتاد

بخت مـــــــــا سخت ناگـــوار آمد
--------------------------------

خون مــــــــا ریختنـد چمن کردند

اجنبــــــی صـــــاحب وطن کردند

زنــــده را زنــــــده در کفن کردند

خــــــر خود جامـــه و چپن کردند

نام و ننــــــــگ سوی بی وقار آمد
--------------------------------

گاو پیــــــــر رشقه زد غناجی شد

بچه بــــاز مکه رفت و حاجی شد

دین و دینــــــــداری ناعلاجی شد

هــــــــر نـفس درد و احتیاجی شد

ســـــــــر عاشق به زیـــر دار آمد
-------------------------------

بــــــــار را بــــــــــا الاغ یدند

باغبــــــــــان را ز بــــاغ یدند

از کف شـــــــب چــــراغ یدند

ســــــــکر می بـــــــا ایاغ یدند

فتنــــــــه از هــــر سو آشکار آمد
--------------------------------

روبه در شهر شیــــــر سلطان شد

اهــــل دانش به خاک یکســان شد

جاهلیـــــــت نبـــــــــوغ انسان شد

زیـــــــــر پا صفحه های قرآن شد

چـــــــه فجــــایع به این دیــار آمد
--------------------------------

ســــــــــاز این زندگانی ساز نماند

سفــــــــــــــره را نان با پیاز نماند

دری احســـــاس و لطف باز نماند

جیفه خواران ز حرص و آز نماند

خنـــــده انـــــدر دهـــــــان مار آمد
--------------------------------

می کشنــــد اهل علـــــم و دانش را

اهل خرسنـــــــــدی اهل سازش را

در دهنــــد هـــــــــر کجای آتش را

بستــــــــه سازند رهــی گشایش را

مسنــــــــد دادرس حمــــــــــار آمد
--------------------------------

خــــام بـــــازی و خام سازی است

نیک و بد هر دو هم طرازی است

لــــگد و مُشـــت دلنـــــوازی است

خلق در مـرگ خویش رازی است

ظلــــــم را تـــــازه ابتــــــکار آمد
--------------------------------

یا الهـــــی تو چــــــــاره ی ما کن

دفــــع این درد و رنج و سودا کن

زنـــــــدگی را تو عشـق معنا کن

کـــــــــار مــلت بدست دانــــا کن

رهزانــــــــان صاحب اختیار آمد
------------------------------

دل محمـــــود تا جـــــــــگر پاره

است در شهــــــــر خویش آواره

رفتــــه از دست مان رهی چاره

جا نگردیم به هیــــــچ یک قاره

تلخـــی در طعـــــم روزگار آمد
------------------------------

چهارشنبه 15 عقرب 1398 خورشیدی

که برابر میشود به 06 نوامبر 2019 ترسایی

سرودم

احمد محمود امپراطور


جهت مشاهده منبع اصلی و ادامه این مطلب این مطلب کلیک کنید

امشب برایت نامه نگاشتم

امشب برایت نامه نگاشتم تمنا دارم که به اغلاط نامه ام نپردازی فقط احساسم را با حس قشنگت بخوان ای پرورده ی اهوارا عالم غیب ای شگفته در مرغزار خیال من من آن نفس های گرم و معطرت را میبوسم که باده شعر را در دماغم با ساقی و مطرب میریزد و عشق را بیباکانه از چشمه ی جوشان دل فریاد میزند ای آتش به جگر تابو شکن ای که قرآن در سینه داری ولی لبان شیرین و باده به جان فروشت صهبای عشق به لبم با زبان شعر میریزد ای آشفته گیسوان سرو، تن اندام جانت به سلامت که اعمار جانم را فرو میریزی تو از کدام شراره ی نمرود شعله بر داشتی که آتشم میزنی و از کدام گلشن خلیل گل ربوده ی که بر سرم میریزی از چشمم گل می شکوفانی و از جگرم گلستان عشق میرویانی با برتافتن روی، تیشه ی فرهاد را از کجا کردی و به شیرینی به جانم روا داشتی ای مسلمان کافر به عشق ای بی خبر از آن که من کودک عشقت را شب ها در گهواره ی دلم به لالایی نوازش کردم و بزرگ شدی کاش این تجمع حلاوت ها که در تو اند سهم من میبود در این دنیای نا عادل است تو عادل باش اشک هایت را میبوسم خنده هایت را در آلبوم قلبم حک میکنم در سویدایی دلم محفوظی تپش قلب زیبایت را حس میکنم عطر که از حریر تنت بیرون میزنند میبویم آه تو از کدام بهشت اینها را به یغما برده ای بر گو که ز چینی؟ چگلی؟ یا ز تاتاری یا از نوادگان یوسف و زلیخایی یا به قصد غارتگری از ملک فرنگ آمده ای ای آنکه آفریننده تو به خود تبارک الذی بیده الملک گفت ای آشفته گیسویی دل آرام چه گویم از دل پریشانم که تو شاهی و من درمانده خاک نشین این خاکدان بودن در کنارت سعادت میخواهد که مرا از آن فرسنگ فرسنگ راه است چقدر دیگر از من دل می ربایی؟ و به این عصیانگر، ظالم روامیداری؟ داروی این درد دیده در طبراق سینه با صفای توست ای نیکو سرشت لعل به دامن حسنت به پیری رسد قدرتت به زوال و دارایی ات به اتمام ولی آنچه پا بر جاست و متعهد محبت من خواهد بود شاید هنوز مرا بیگانه خوانی چون مرا از خودت بیگانه رانی ولی از هرچه و هرکه برایت بهترینها را خواهم مرا بر تو مدعایی نیست به جز بویدن پیکر مشک بیزت به جز دست کشیدن به سروِ قدت و بوسیدن خاک قدمت به نگهی هجران کشیده مرا جز لقای تو نه دنیای است و نه عقبا زمان در گذر است و من در کنار جاده ی دل چشم در راهم. ------------------------------ 10 عقرب 1398 خورشیدی اول نوامبر 2019 ترسایی با عشق امپراطور -- تصویر بردار: علی رضا کیهان

امشب برایت نامه نگاشتم
تمنا دارم که به اغلاط نامه ام نپردازی
فقط احساسم را با حس قشنگت بخوان
ای پرورده ی اهوارا عالم غیب
ای شگفته در مرغزار خیال من
من آن نفس های گرم و معطرت را میبوسم که باده شعر را در دماغم با ساقی و مطرب میریزد
و عشق را بیباکانه از چشمه ی جوشان دل فریاد میزند
ای آتش به جگر
تابو شکن
ای که قرآن در سینه داری
ولی لبان شیرین و باده به جان فروشت صهبای عشق به لبم
با زبان شعر میریزد
ای آشفته گیسوان سرو، تن اندام
جانت به سلامت که اعمار جانم را فرو میریزی
تو از کدام شراره ی نمرود شعله بر داشتی که آتشم میزنی
و از کدام گلشن خلیل گل ربوده ی که بر سرم میریزی
از چشمم گل می شکوفانی و از جگرم گلستان عشق میرویانی
با برتافتن روی، تیشه ی فرهاد را از کجا کردی و به شیرینی به جانم روا داشتی
ای مسلمان کافر به عشق
ای بی خبر از آن که من کودک عشقت را شب ها در گهواره ی دلم به لالایی نوازش کردم و بزرگ شدی
کاش این تجمع حلاوت ها که در تو اند
سهم من میبود
در این دنیای نا عادل است
تو عادل باش
اشک هایت را میبوسم
خنده هایت را در آلبوم قلبم حک میکنم
در سویدایی دلم محفوظی
تپش قلب زیبایت را حس میکنم
عطر که از حریر تنت بیرون میزنند میبویم
آه تو از کدام بهشت اینها را به یغما برده ای
بر گو
که ز چینی؟ چگلی؟ یا ز تاتاری
یا از نوادگان یوسف و زلیخایی
یا به قصد غارتگری از ملک فرنگ آمده ای
ای آنکه آفریننده تو به خود تبارک الذی بیده الملک گفت
ای آشفته گیسویی دل آرام
چه گویم از دل پریشانم که تو شاهی و من درمانده خاک نشین
این خاکدان
بودن در کنارت سعادت میخواهد
که مرا از آن فرسنگ فرسنگ راه است
چقدر دیگر از من دل می ربایی؟
و به این عصیانگر، ظالم روامیداری؟
داروی این درد دیده
در طبراق سینه با صفای توست
ای نیکو سرشت لعل به دامن
حسنت به پیری رسد
قدرتت به زوال
و دارایی ات به اتمام
ولی آنچه پا بر جاست و متعهد محبت من خواهد بود
شاید هنوز مرا بیگانه خوانی
چون مرا از خودت بیگانه رانی
ولی از هرچه و هرکه برایت بهترینها را خواهم
مرا بر تو مدعایی نیست
به جز بویدن پیکر مشک بیزت
به جز دست کشیدن به سروِ قدت
و بوسیدن خاک قدمت
به نگهی هجران کشیده
مرا جز لقای تو نه دنیای است و نه عقبا
زمان در گذر است و من
در کنار جاده ی دل
چشم در راهم.
------------------------------
10 عقرب 1398 خورشیدی
اول نوامبر 2019 ترسایی
با عشق
امپراطور
--
تصویر بردار:
علی رضا کیهان

جهت مشاهده منبع اصلی و ادامه این مطلب این مطلب کلیک کنید

چه بخواهی چه نخواهی بغلت میگیرم
چـــه بخواهی چــه نخواهی بغلت میگیرم بوســــــه از لعــــلِ لبِ پُر عسلت میگیرم عطرِ گیســوی تو در جان خـودم میــریزم عـرقِ پیــــــکری بـــــــاده مثـــلت میگیرم میــــــــزنم چاشنـــــی عشقِ ترا بی پـــروا گر کنی عشــــــوه گری بـاز چلت میگیرم روی هرجای من استم ز قفـــــای تو روان به نگه بوســــــه زنــان پشتِ پلت میگیرم در فضـــــای دلــــم از دیر به پرواز استی از زمین تـــــا به سمــــــا مشتملت میگیرم عشق ما و تو که امروزی و بازاری نیست من که سر دفتـــــــــرِ عشـقِ ازلت میگیرم بهجت زندگی را در قـــــدمت می بیــــــزم لحظه ی ناخوشــــی و مستــــــذلت میگیرم روز و شب سجــــــده زنم بر در معبود دلم از خـــــــدا زنــــــدگی لـــــم یزلت میگیرم تختِ شاهی تو بنــــــا ساز به روی نگه ام من سپهــــــداری کــــوی و محلت میگیرم تو بمــــــــان زنـــــدگی کن لذت دنیا از تو منِ جانپـــاس که راهــــــــی اجلت میگیرم تاج سر، ســـرور دل زندگی بخش محمود کاخِ از عشق و هنــــــــر با غزلت میگیرم ---------------------------------------- یکشنبه 14 میزان 1398 خورشیدی که برابر میشود به 06 اکتبر 2019 ترسایی سرودم احمد محمود امپراطور


چـــه بخواهی چــه نخواهی بغلت میگیرم

بوســــــه از لعــــلِ لبِ پُر عسلت میگیرم

عطرِ گیســوی تو در جان خـودم میــریزم

عـرقِ پیــــــکری بـــــــاده مثـــلت میگیرم

میــــــــزنم چاشنـــــی عشقِ ترا بی پـــروا

گر کنی عشــــــوه گری بـاز چلت میگیرم

روی هرجای من استم ز قفـــــای تو روان

به نگه بوســــــه زنــان پشتِ پلت میگیرم

در فضـــــای دلــــم از دیر به پرواز استی

از زمین تـــــا به سمــــــا مشتملت میگیرم

عشق ما و تو که امروزی و بازاری نیست

من که سر دفتـــــــــرِ عشـقِ ازلت میگیرم

بهجت زندگی را در قـــــدمت می بیــــــزم

لحظه ی ناخوشــــی و مستــــــذلت میگیرم

روز و شب سجــــــده زنم بر در معبود دلم

از خـــــــدا زنــــــدگی لـــــم یزلت میگیرم

تختِ شاهی تو بنــــــا ساز به روی نگه ام

من سپهــــــداری کــــوی و محلت میگیرم

تو بمــــــــان زنـــــدگی کن لذت دنیا از تو

منِ جانپـــاس که راهــــــــی اجلت میگیرم

تاج سر، ســـرور دل زندگی بخش محمود

کاخِ از عشق و هنــــــــر با غزلت میگیرم
----------------------------------------

یکشنبه 14 میزان 1398 خورشیدی

که برابر میشود به 06 اکتبر 2019 ترسایی

سرودم

احمد محمود امپراطور

جهت مشاهده منبع اصلی و ادامه این مطلب این مطلب کلیک کنید

خلق را از جنگِ ناهنجار می باید کشید
خلق را از جنــــــگِ ناهنجـــــــار می باید کشید خویــش را از حـــــالتِ دشـــــــوار می باید کشید از دلِ آیینــــــــــــه هـــــا زنــــگار می باید کشید معنــــــی حرف از خطِ پـــــــرکار می باید کشید پـــــل که نه، بـر دشمنـــــان دیوار می باید کشید ---------------------------------------------- صلــــح را در کشـــــــورِ خود باز دعوت میکنیم نـــــــامِ زیبـــــــــای محبــــــت را تلاوت میکنیم زندگی در چشــــــــمِ مردم پـــــر حلاوت میکنیم کــــــــور چشمِ حاســـــــدان و اهلِ نخوت میکنیم رهبـــــــــــرانِ را بــــــــر دار می باید کشید ---------------------------------------------- ســـــــر زمینِ مــا چه کم دارد ز مُلکِ دیــــگران پــــــــر بوُد از زیــــــــور و از قـدرتِ نسل جوان اســـمِ پــــر شـــــــاًن وطن جمهـــوری افغان ستان حیف صــــــــد حیف اش که افتاده بدستِ ناکسان موش هــــــای حــــرص از انبــــار می باید کشید ---------------------------------------------- مشتِ دشمن زاده خود را شیــــخ و مـــلا گفته اند یک جمـــــــع نــــــادان دیگر خویش دانا گفته اند یک عمـــــر خون ریختند خود را مبـــرا گفته اند از سر بی غــــوری زاغــان خویش عنقا گفته اند خـــــــــــار را از دیــــــده بیـــــمار می باید کشید ---------------------------------------------- چند مفعولی که نامِ شــــــان به گفتن نیست نیست حرف های زشت شــــان باب شنفتن نیست نیست از رذالت طینت شــــــان در گسستن نیست نیست ذهن شـان خالی ز جاسوسی و کشتن نیست نیست ایــــن شغــــــالان را درون نــــــــار می باید کشید ---------------------------------------------- شادمانــــــــی و خوشی در شهــــــر ما تعطیل شد جنگ ویرانـــــــگر سراســـــــر بهر ما تحمیل شد سر زمیــــــن ما به ده قــــــرن عقـــــب تبدیل شد صد گــروهی فتنـــــه گر در این وطن تشکیل شد لکـــه های ننـــــــگ از رخســــــار می باید کشید ---------------------------------------------- دشتِ شـــــــور و خشـک را گلـزار گفتن کی شود دشمنـــــــــــانِ ایــن وطن را یـــــار گفتن کی شود وصــــــــله ی نا جنس را دستـــــار گفتن کی شود مفتــــعل را محــــــرمِ اســــــــــرار گفتن کی شود این کجـــــــان از جـــــاده ی هموار می باید کشید ---------------------------------------------- بار باشد شانـــــــــه ی ملت جمــــــع مفتخوار ها بی شعـــــــوران پلشت و شـــوُم بی مســــــمار ها مستشـــــــــارانِ عــــــزازیل صــاحب المختار ها میــــدهند هــــــر دم به مـــردم گونه ی اخطار ها دیــــن فروشــــــــــانِ، وطــــن آزار می باید کشید ---------------------------------------------- بی حد و بی انتهــــــــا خواریـــــم و زار و در بدر جــــــای خوابِ مــــا شده خاکستـــــــر و بین شرر تا کــه شد ســــــــرکارِ این ملت جهــــــول بی پدر تابــــــکی این ساربــــــان باشد روان در پشت خر تابــــــکی این رنــــج و ایــــن آزار می باید کشید ---------------------------------------------- کشـــــــــور مــا دست در دستـــــی بسی ناپاک شد غرب و مرکـــز از هجـــــوم جنگ زیر خاک شد هم شمــــال و هم جنــــوب و شــرق ما غمناک شد قلبِ در خون خفتـــــه ی کابل به صد ها چاک شد درد میهــــــــــــن از دلِ تخـــــــــار می باید کشید ---------------------------------------------- گفتــــــه ی محمود را با چشـــــــــمِ دل تحقیق کن بعـــد از آن با هــــــوشِ دراکِ خودت تصدیق کن هــم خود و هـــــم میهــــنِ خود صاحب توفیق کن در ســــرِ دروازه ی شهـــــــــر مشق نستعلیق کن خاینیـــن از کشـــــــــورم اجبــــــار می باید کشید ---------------------------------------------- سه شنبه 09 میزان 1398 خورشیدی که برابر میشود به اول اکتبر 2019 ترسایی سرودم احمد محمود امپراطور


خلق را از جنــــــگِ ناهنجـــــــار می باید کشید

خویــش را از حـــــالتِ دشـــــــوار می باید کشید

از دلِ آیینــــــــــــه هـــــا زنــــگار می باید کشید

معنــــــی حرف از خطِ پـــــــرکار می باید کشید

پـــــل که نه، بـر دشمنـــــان دیوار می باید کشید

----------------------------------------------

صلــــح را در کشـــــــورِ خود باز دعوت میکنیم

نـــــــامِ زیبـــــــــای محبــــــت را تلاوت میکنیم

زندگی در چشــــــــمِ مردم پـــــر حلاوت میکنیم

کــــــــور چشمِ حاســـــــدان و اهلِ نخوت میکنیم

رهبـــــــــــرانِ را بــــــــر دار می باید کشید

----------------------------------------------

ســـــــر زمینِ مــا چه کم دارد ز مُلکِ دیــــگران

پــــــــر بوُد از زیــــــــور و از قـدرتِ نسل جوان

اســـمِ پــــر شـــــــاًن وطن جمهـــوری افغان ستان

حیف صــــــــد حیف اش که افتاده بدستِ ناکسان

موش هــــــای حــــرص از انبــــار می باید کشید

----------------------------------------------

مشتِ دشمن زاده خود را شیــــخ و مـــلا گفته اند

یک جمـــــــع نــــــادان دیگر خویش دانا گفته اند

یک عمـــــر خون ریختند خود را مبـــرا گفته اند

از سر بی غــــوری زاغــان خویش عنقا گفته اند

خـــــــــــار را از دیــــــده بیـــــمار می باید کشید

----------------------------------------------

چند مفعولی که نامِ شــــــان به گفتن نیست نیست

حرف های زشت شــــان باب شنفتن نیست نیست

از رذالت طینت شــــــان در گسستن نیست نیست

ذهن شـان خالی ز جاسوسی و کشتن نیست نیست

ایــــن شغــــــالان را درون نــــــــار می باید کشید

----------------------------------------------

شادمانــــــــی و خوشی در شهــــــر ما تعطیل شد

جنگ ویرانـــــــگر سراســـــــر بهر ما تحمیل شد

سر زمیــــــن ما به ده قــــــرن عقـــــب تبدیل شد

صد گــروهی فتنـــــه گر در این وطن تشکیل شد

لکـــه های ننـــــــگ از رخســــــار می باید کشید

----------------------------------------------

دشتِ شـــــــور و خشـک را گلـزار گفتن کی شود

دشمنـــــــــــانِ ایــن وطن را یـــــار گفتن کی شود

وصــــــــله ی نا جنس را دستـــــار گفتن کی شود

مفتــــعل را محــــــرمِ اســــــــــرار گفتن کی شود

این کجـــــــان از جـــــاده ی هموار می باید کشید

----------------------------------------------

بار باشد شانـــــــــه ی ملت جمــــــع مفتخوار ها

بی شعـــــــوران پلشت و شـــوُم بی مســــــمار ها

مستشـــــــــارانِ عــــــزازیل صــاحب المختار ها

میــــدهند هــــــر دم به مـــردم گونه ی اخطار ها

دیــــن فروشــــــــــانِ، وطــــن آزار می باید کشید

----------------------------------------------

بی حد و بی انتهــــــــا خواریـــــم و زار و در بدر

جــــــای خوابِ مــــا شده خاکستـــــــر و بین شرر

تا کــه شد ســــــــرکارِ این ملت جهــــــول بی پدر

تابــــــکی این ساربــــــان باشد روان در پشت خر

تابــــــکی این رنــــج و ایــــن آزار می باید کشید

----------------------------------------------

کشـــــــــور مــا دست در دستـــــی بسی ناپاک شد

غرب و مرکـــز از هجـــــوم جنگ زیر خاک شد

هم شمــــال و هم جنــــوب و شــرق ما غمناک شد

قلبِ در خون خفتـــــه ی کابل به صد ها چاک شد

درد میهــــــــــــن از دلِ تخـــــــــار می باید کشید

----------------------------------------------

گفتــــــه ی محمود را با چشـــــــــمِ دل تحقیق کن

بعـــد از آن با هــــــوشِ دراکِ خودت تصدیق کن

هــم خود و هـــــم میهــــنِ خود صاحب توفیق کن

در ســــرِ دروازه ی شهـــــــــر مشق نستعلیق کن

خاینیـــن از کشـــــــــورم اجبــــــار می باید کشید

----------------------------------------------

سه شنبه 09 میزان 1398 خورشیدی

که برابر میشود به اول اکتبر 2019 ترسایی

سرودم

احمد محمود امپراطور



جهت مشاهده منبع اصلی و ادامه این مطلب این مطلب کلیک کنید

نامه احمد فاروق ورکزی به احمد محمود امپراطور

نامه که امروز در پیام خانه دفتر اینترنتی من از طرف ژورنالیست ورزیده و شهیر کشور؛ صوفی وارسته؛ حافظ کامل شش دفتر مثنوی مولوی؛ بیدل شناس و نثر نگار توانمند هر چه در باره خصایل و سجایای این فقیر فرزانه و خدا جو بیان کنم واژه ی از کیمیای سعادت این بزرگ مرد را نگفته ام و او نیست جز احمد فاروق ورکزی. که چنین نگاشته است. درود.! عزیز دل من عیار من امپراطور شعر و ادب و معرفت و عرفان من امپراطور فرزانه اصیلِ گوهرِ پاک انسانی بدخشم کی رفتی ز دل که تمنا کنم ترا وقتی در دلتنگ های غربت به تصویر جمالت خیره میشوم و نگاه های الماسی تو مرا بیاد خاطره ها میبرد تو میدانی از کدامین جذام خانه های ذلت و هجرت بیچاره گونه عبور میکنم گرچه جمالت کلبه فقر غربت مرا آیینه بندان میکند اما از کلام حضرت ابوالمعانی وام میگرم و میگویم. کجاست آیینه تا بگیرد غبار حیرت درین تماشا در پیچ و تاب خم زلف تو درس عیاری صد ایاز می بینم کجاست عنصری که بگوید. کی عیب سر زلف بت از کاستن است چه جای به غم نشستن و خاستن است از خلق حمیده ات چه گویم که بقول حضرت بیدلم در کف اخلاق تست رشته تسخیر خلق اما اگر.! جمال تو بتابد درین سرای غربتم باز وام سخن از مرشد توانا و پیر و مرادم به گدایی میگرم که میگفت: چو جمال او بتابد چه بود جمال خوبان که رخ چو آفتابش بکشد چراغها را مولوی هنوز هم خلوت اندیشه های خام سوزم حیرت خانه دیدار درباره تست ای فرزانه اصیل کنگورچی من، تو بزرگی و آیینه غبار آلوده غربت زده بسی شکسته و بسی بی جوهر آیینه نمیتوان بود جای که محمود من باشد، چونکه جنون میجوشد از طرز کلامش و این دیوانه چه داند رمز معنی کلامش را سپاسگزاری می‌کنم ازین زره نوازی تو فرزانه مکتبخانه حضرت بیدلم همان امام تفکر را که این گردی غبار راهت را این جغد پر شکسته را که روزگاری ریزه خور هفت خوان کرم تو بودم می نوازی ای نگین انگشتر حضرت قبله ثانیم کنگورچی بزرگمردی که تکرارش محال است و کنون درین دل شب نفس در رگ رگ جانم نفس می‌زند و میگوید پاس آشنایی ها چون محمود من در بزم میکشان ساقی معرفت باشد ایاز را بیاورید حسنک میمندی بیاورید از بدخشان ما یا لعل بیاورید در جمع روح قدسیان روح ملکوتی کنگورچی ما بیاورید وگر توان آن ندارید در پیشگاه محمود من چار عنصر بیاورید طور معرفت زبور عجم بیاورید دردی کشان را همه بطلبید شراب از خم خیام شعر از دریای توفنده ی عشق حکایه محمود و ایاز از مثنوی مولانا بیاورید مطمئن باشید اگر محمود من لب به سرود شعر و غزل کشود سر صد خم از می وصال باید شکست تازگی های دل را از خم می سخن او باید چشید از آب زلال شعر او باید افطار روزه عشاق کرد از پیچش زلف ایازِ دست او اسرار معرفت باید چیند ودر نگاه الماسی او طور معرفت را جست و ز لبخند لبان سخن گویش، سبد سبد گلهای شعر باید چید وز رقص کلامش سماع عارفان باید آموخت بروید ای حریفان به قریه کنگورچی از خیل کبوتران حرم بیدلان محمود کنگورچی ما را بیاورید. ای بحر پر تلاطم معانی قلمت مستدام باد این قطره چه داند که چون بر تو رسد بحر داند و کار خویش از چکیده های خود نمی گویی ای کان تواضع و استغنا که چگونه رنگ معانی میچکد عزیز من بوی خوشت درین دل شب از یمن عشق ما میآید. چیزی دیگر ندارم در کجکول معرفت و غریبم در دیار کلام و با یک بیت حضرت بیدل رح اختتام می بخشم و آنرا نذرانه جانت میکنم ای ایاز بدخشم و مهره تابان کنگورچیم گرچه حق حاتم بخشی ندارم و تصرف بر کلام امام تفکر بیدل بزرگم نمی کنم که کمال بی ادبی ام خواهد بود و با این و اما با این بیت: ای انجمن ناز تو خوش باش و طرب کن من بیدلم و غیر دعا هیچ ندارم بیدل با مهر اورکزی 08 مهر ماه 1398 خورشیدی دانمارک

نامه که امروز در پیام خانه دفتر اینترنتی من از طرف ژورنالیست ورزیده و شهیر کشور؛

صوفی وارسته؛ حافظ کامل شش دفتر مثنوی مولوی؛

بیدل شناس و نثر نگار توانمند هر چه در باره خصایل و سجایای

این فقیر فرزانه و خدا جو بیان کنم واژه ی از کیمیای سعادت

این بزرگ مرد را نگفته ام و او نیست جز احمد فاروق ورکزی.

که چنین نگاشته است.

درود.!

عزیز دل من

عیار من

امپراطور شعر و ادب و معرفت و عرفان من

امپراطور فرزانه اصیلِ گوهرِ پاک انسانی بدخشم

کی رفتی ز دل که تمنا کنم ترا

وقتی در دلتنگ های غربت به تصویر جمالت خیره میشوم و نگاه های الماسی تو مرا بیاد خاطره ها میبرد

تو میدانی از کدامین جذام خانه های ذلت و هجرت بیچاره گونه عبور میکنم

گرچه جمالت کلبه فقر غربت مرا آیینه بندان میکند

اما از کلام حضرت ابوالمعانی وام میگرم و میگویم.

کجاست آیینه تا بگیرد غبار حیرت درین تماشا

در پیچ و تاب خم زلف تو درس عیاری صد ایاز می بینم کجاست عنصری که بگوید.

کی عیب سر زلف بت از کاستن است

چه جای به غم نشستن و خاستن است

از خلق حمیده ات چه گویم که

بقول حضرت بیدلم

در کف اخلاق تست رشته تسخیر خلق

اما اگر.!

جمال تو بتابد درین سرای غربتم

باز وام سخن از مرشد توانا و پیر و مرادم به گدایی میگرم

که میگفت:

چو جمال او بتابد چه بود جمال خوبان

که رخ چو آفتابش بکشد چراغها را

مولوی

هنوز هم خلوت اندیشه های خام سوزم حیرت خانه دیدار درباره تست

ای فرزانه اصیل کنگورچی من، تو بزرگی و آیینه غبار آلوده غربت زده

بسی شکسته و بسی بی جوهر آیینه نمیتوان بود

جای که محمود من باشد،

چونکه جنون میجوشد از طرز کلامش

و این دیوانه چه داند رمز معنی کلامش را

سپاسگزاری می‌کنم ازین زره نوازی تو فرزانه مکتبخانه حضرت بیدلم

همان امام تفکر را که این گردی غبار راهت را این جغد پر شکسته

را که روزگاری ریزه خور هفت خوان کرم تو بودم می نوازی ای نگین انگشتر

حضرت قبله ثانیم کنگورچی بزرگمردی که تکرارش محال است و کنون

درین دل شب نفس در رگ رگ جانم نفس می‌زند و میگوید پاس آشنایی ها

چون محمود من در بزم میکشان ساقی معرفت باشد

ایاز را بیاورید

حسنک میمندی بیاورید

از بدخشان ما یا لعل بیاورید

در جمع روح قدسیان روح ملکوتی کنگورچی ما بیاورید

وگر توان آن ندارید

در پیشگاه محمود من

چار عنصر بیاورید

طور معرفت

زبور عجم بیاورید

دردی کشان را همه بطلبید

شراب از خم خیام

شعر از دریای توفنده ی عشق

حکایه محمود و ایاز از مثنوی مولانا بیاورید

مطمئن باشید

اگر محمود من لب به سرود شعر و غزل کشود

سر صد خم از می وصال باید شکست

تازگی های دل را از خم می سخن او باید چشید

از آب زلال شعر او باید افطار روزه عشاق کرد

از پیچش زلف ایازِ دست او اسرار معرفت باید چیند

ودر نگاه الماسی او طور معرفت را جست

و ز لبخند لبان سخن گویش، سبد سبد گلهای شعر باید چید

وز رقص کلامش سماع عارفان باید آموخت

بروید ای حریفان به قریه کنگورچی از

خیل کبوتران حرم بیدلان محمود کنگورچی ما را بیاورید.

ای بحر پر تلاطم معانی قلمت مستدام باد

این قطره چه داند که چون بر تو رسد بحر داند و کار خویش

از چکیده های خود نمی گویی ای کان تواضع و استغنا

که چگونه رنگ معانی میچکد

عزیز من بوی خوشت درین دل شب از یمن عشق ما میآید.

چیزی دیگر ندارم در کجکول معرفت و غریبم

در دیار کلام و با یک بیت حضرت بیدل رح اختتام می بخشم

و آنرا نذرانه جانت میکنم

ای ایاز بدخشم و مهره تابان کنگورچیم گرچه حق حاتم بخشی ندارم

و تصرف بر کلام امام تفکر بیدل بزرگم نمی کنم

که کمال بی ادبی ام خواهد بود و با این

و اما با این بیت:

ای انجمن ناز تو خوش باش و طرب کن

من بیــــــــــــــدلم و غیر دعا هیچ ندارم
بیدل

با مهر

اورکزی

08 مهر ماه 1398 خورشیدی

دانمارک


جهت مشاهده منبع اصلی و ادامه این مطلب این مطلب کلیک کنید

من ز دستِ یار بی پـروا شـدم بی بال و پر
من ز دستِ یار بی پــــــروا شـدم بی بال و پر زنـــدگی دارم به روی خنجــــرِ تیــــز و تبـــر غیــــــرِ حق از حال من دیگر نمی باشد خبــر بستـــــرِ خوابـــــم شده در دوزخِ یـــــوم البـدتر سوختـــــم وا سوختــــم از دستِ عشـقِ بی پدر -------------------------------------------- نالـــــه ی خود را به ســــوی کهکشان باید کنم رفتـــــه رفتـــــه تا به دشتِ بیــــکران باید کنم این سیـــــــه بختـــــم دگــر بار امتحان باید کنم یــــــا به جانِ درد منـــــــدم قصـدِ جان باید کنم زنــــدگی دارم سراســـر در مجــــازات و خطر -------------------------------------------- بلبـــــــلِ داستـــــان سرایی ســــروی آزادم نشد حسِ خرسنـــــدی به حـــــالِ زار و ناشـادم نشد مــــانعی ایــن درد و آه و داد و فـــریـــــادم نشد بسمل افتــــــــادم به پایش لیــــــک صیـادم نشد گپ نشـــد گریــــه نشــد در قلبِ سنگش کارگر -------------------------------------------- با الهــــــــا توبه کـــــــردم در نمــــــاز افتاده ام در نهـــــان خود به ســـــوز و در گذار افتاده ام عذر خواهــــــی کرده و با صـــد نیـاز افتاده ام همچــو مــــــرده پیش پــــــای او دراز افتاده ام صبـــــــر میخواهـم به خود با اینچین نوع بشر -------------------------------------------- خون ز چشمــــم از سحر تا نیمـه شبها میـــرود شیـــــــون من گاه گــــــاهی تـــا ثـــریا میـــرود بیخـــودی هایـــــم به گـــــردون تماشا میـــرود عمــــر من با درد و غم اینـــگونه شیدا میـــرود کس مبــــــادا همچـون افتـــــــاده با این درد سر -------------------------------------------- گــاه به طعنه گــاه به تهمت گاه به سنگم میزند گــاه در بیـــــن خـــــــلایق نـــــام و ننگم میزند گــاه به عشــــــوه میبــــرد گـــاه با تفنگم میزند آتشِ آشــــــــوبِ خــــود در خُلــقِ تنـــگم میزند کــــــاش از اول ز خوی او همـــــی بــودم خبر -------------------------------------------- صد پشیمـــــــانم مـــــرا از زنده بـــودن میکند صد مـــــراتب هر چـه را بدتر ز دشمن میکند زندگـــانی بر ســـــرم چون جان سپردن میکند طالب و داعش نکرد او آنچــــــه بــا من میکند مشکل مــــا حل نمی گــــردد به دوحـه و قطر -------------------------------------------- می کشی محمود یا که زنده می مانی بس است اینقــــدر ظلم و جفـــا و نامسلمـــــانی بس است یک کمی آبــــــاد میکن خانه ویرانی بس است هی رهایم کن.! ستــم بر جان زندانی بس است در زمین گــر جا نـــدادی میــــــروم سوی قمر -------------------------------------------- جمعه 05 میزان 1398 خورشیدی که برابر میشود به 27 سپتمبر 2019 ترسایی سرودم احمد محمود امپراطور


من ز دستِ یار بی پــــــروا شـدم بی بال و پر

زنـــدگی دارم به روی خنجــــرِ تیــــز و تبـــر

غیــــــرِ حق از حال من دیگر نمی باشد خبــر

بستـــــرِ خوابـــــم شده در دوزخِ یـــــوم البـدتر

سوختـــــم وا سوختــــم از دستِ عشـقِ بی پدر
--------------------------------------------

نالـــــه ی خود را به ســــوی کهکشان باید کنم

رفتـــــه رفتـــــه تا به دشتِ بیــــکران باید کنم

این سیـــــــه بختـــــم دگــر بار امتحان باید کنم

یــــــا به جانِ درد منـــــــدم قصـدِ جان باید کنم

زنــــدگی دارم سراســـر در مجــــازات و خطر
--------------------------------------------

بلبـــــــلِ داستـــــان سرایی ســــروی آزادم نشد

حسِ خرسنـــــدی به حـــــالِ زار و ناشـادم نشد

مــــانعی ایــن درد و آه و داد و فـــریـــــادم نشد

بسمل افتــــــــادم به پایش لیــــــک صیـادم نشد

گپ نشـــد گریــــه نشــد در قلبِ سنگش کارگر
--------------------------------------------

با الهــــــــا توبه کـــــــردم در نمــــــاز افتاده ام

در نهـــــان خود به ســـــوز و در گذار افتاده ام

عذر خواهــــــی کرده و با صـــد نیـاز افتاده ام

همچــو مــــــرده پیش پــــــای او دراز افتاده ام

صبـــــــر میخواهـم به خود با اینچین نوع بشر
--------------------------------------------

خون ز چشمــــم از سحر تا نیمـه شبها میـــرود

شیـــــــون من گاه گــــــاهی تـــا ثـــریا میـــرود

بیخـــودی هایـــــم به گـــــردون تماشا میـــرود

عمــــر من با درد و غم اینـــگونه شیدا میـــرود

کس مبــــــادا همچـون افتـــــــاده با این درد سر
--------------------------------------------

گــاه به طعنه گــاه به تهمت گاه به سنگم میزند

گــاه در بیـــــن خـــــــلایق نـــــام و ننگم میزند

گــاه به عشــــــوه میبــــرد گـــاه با تفنگم میزند

آتشِ آشــــــــوبِ خــــود در خُلــقِ تنـــگم میزند

کــــــاش از اول ز خوی او همـــــی بــودم خبر
--------------------------------------------

صد پشیمـــــــانم مـــــرا از زنده بـــودن میکند

صد مـــــراتب هر چـه را بدتر ز دشمن میکند

زندگـــانی بر ســـــرم چون جان سپردن میکند

طالب و داعش نکرد او آنچــــــه بــا من میکند

مشکل مــــا حل نمی گــــردد به دوحـه و قطر
--------------------------------------------

می کشی محمود یا که زنده می مانی بس است

اینقــــدر ظلم و جفـــا و نامسلمـــــانی بس است

یک کمی آبــــــاد میکن خانه ویرانی بس است

هی رهایم کن.! ستــم بر جان زندانی بس است

در زمین گــر جا نـــدادی میــــــروم سوی قمر
--------------------------------------------

جمعه 05 میزان 1398 خورشیدی

که برابر میشود به 27 سپتمبر 2019 ترسایی

سرودم

احمد محمود امپراطور

جهت مشاهده منبع اصلی و ادامه این مطلب این مطلب کلیک کنید

دستِ ناکس تفنگ می بینم


دستِ نـــــاکس تفنــــگ می بینم شـــــــــرع آغــاز جنگ می بینم سرعت موج زندگـــــــــانی خلق در افـــــــول و درنـــگ می بینم فاســدین می زنند کباب و شراب مفســـــــــــدین را دبنگ می بینم جمع بــــــادافره بــــاده نوش لجن عامی مــــــردم به تنـگ می بینم کــــــار امــــــــروزی ملت بیکار طعن و توهیــــن و ننگ می بینم رهـــروان گوسفندی و خون سرد رهبـــــــــــران را پلنگ می بینم گفتـــــــه ها تا عمــل ثری و سما واژگــــــــان را جفنـــگ می بینم بعضی در فـــــکر صلح و آزادی بعضی دیــــگر گـــرنگ می بینم یک طرف دهشت افکنِ خونخوار یک طرف عــر و عنگ می بینم بی سبب کاهلیم و صـــــد افسوس دشمنــــــــــان را زرنگ می بینم کـــــــار نــــادان به چوکی و دفتر دست دانــــــــا کلنـــــگ می بینم هر چـــــه وارونـــه است وارونه بردگـــــــان را سرهنگ می بینم اعتمــــــاد و یقیـــــــن بود مشکل شهــد را پـــــــر شرنگ می بینم تندی رفته ز مـرچ و سیر و پیاز تلخـــــی در بــــادرنگ می بینم بقـــه شد جانشین بیشــــه ی شیر پشـــــــــــه را کرگدنگ می بینم هر که مکتوب مـرگ زیـــر بغل پای هر کـــــه به سنگ می بینم وعظ و تبلیـــــغ واعـظ و مـــــلا گوشی سامــــــع خدنگ می بینم دل پــــر از کینــه ذهن ها خالی شوق قــــــــدرت نهنگ می بینم از حـــلال و حـــــرام اگر گذری نشئـــــــــه در دود بنگ می بینم کـــارد از استخوان به مغز رسید صبـــــــر در گور تنگ می بینم حیـــــــــرتم می کشد مرا محمود این چه فتنـــه چه رنگ می بینم ------------------------------ دوشنبه اول میزان 1398 خورشیدی که برابر میشود به 23 ستمبر 2019 ترسایی سرودم احمد محمود امپراطور

دستِ نـــــاکس تفنــــگ می بینم

شـــــــــرع آغــاز جنگ می بینم

سرعت موج زندگـــــــــانی خلق

در افـــــــول و درنـــگ می بینم

فاســدین می زنند کباب و شراب

مفســـــــــــدین را دبنگ می بینم

جمع بــــــادافره بــــاده نوش لجن

عامی مــــــردم به تنـگ می بینم

کــــــار امــــــــروزی ملت بیکار

طعن و توهیــــن و ننگ می بینم

رهـــروان گوسفندی و خون سرد

رهبـــــــــــران را پلنگ می بینم

گفتـــــــه ها تا عمــل ثری و سما

واژگــــــــان را جفنـــگ می بینم

بعضی در فـــــکر صلح و آزادی

بعضی دیــــگر گـــرنگ می بینم

یک طرف دهشت افکنِ خونخوار

یک طرف عــر و عنگ می بینم

بی سبب کاهلیم و صـــــد افسوس

دشمنــــــــــان را زرنگ می بینم

کـــــــار نــــادان به چوکی و دفتر

دست دانــــــــا کلنـــــگ می بینم

هر چـــــه وارونـــه است وارونه

بردگـــــــان را سرهنگ می بینم

اعتمــــــاد و یقیـــــــن بود مشکل

شهــد را پـــــــر شرنگ می بینم

تندی رفته ز مـرچ و سیر و پیاز

تلخـــــی در بــــادرنگ می بینم

بقـــه شد جانشین بیشــــه ی شیر

پشـــــــــــه را کرگدنگ می بینم

هر که مکتوب مـرگ زیـــر بغل

پای هر کـــــه به سنگ می بینم

وعظ و تبلیـــــغ واعـظ و مـــــلا

گوشی سامــــــع خدنگ می بینم

دل پــــر از کینــه ذهن ها خالی

شوق قــــــــدرت نهنگ می بینم

از حـــلال و حـــــرام اگر گذری

نشئـــــــــه در دود بنگ می بینم

کـــارد از استخوان به مغز رسید

صبـــــــر در گور تنگ می بینم

حیـــــــــرتم می کشد مرا محمود

این چه فتنـــه چه رنگ می بینم
------------------------------

دوشنبه اول میزان 1398 خورشیدی

که برابر میشود به 23 ستمبر 2019 ترسایی

سرودم

احمد محمود امپراطور

جهت مشاهده منبع اصلی و ادامه این مطلب این مطلب کلیک کنید

گرگ در رمــه پاسبان آمد
مخمسات احمد محمود امپراطور آفت از هـــــر طــــــرف دوان آمد آتـــــش جهـــــــل در میــــــان آمد صــلح بـــــــا جنــــگ ارمغان آمد بس خیـــــــانت از این شبـــان آمد گــــــــرگ در رمــــــه پاسبان آمد -------------------------------- ولــــــد زانــــی تـــــا که شد رهبر خلق دانــــــــا فتــــــاد بیــــن شرر تــــــــار شد روشنـــــــــــایی انور صــــــدر مجلس نشست بــد اختـر مرمی در سینـــــــــه ها نشان آمد -------------------------------- چـــــــادر زن ز جنس جــــالی شد کاکــــه گی حــــرفی لاابــــالی شد صفت شیــــــــر در شغــــــالی شد کسب منصــــب به خایـه مالی شد در راس کـــــــــــــــاروان آمد -------------------------------- گلشـــــن و بــــــاغ ما بگشت لجن خشک شد هر کجای دشت و دمن تا کــــــه پوشید خـــر کلاه و چپن بیشتـــــــــر گـــرم شد فروش کفن پادشـــــــــاه مُــــرد و پاده وان آمد -------------------------------- خون بریــــزند به خون حمام کنند نان دریـــــــــوزه صرف شام کنند بــــــوی بـــــــاروت در مشام کنند اجنبــــــــی را بخود امـــــــام کنند گویـــــــــی که آخــــر و زمان آمد -------------------------------- مردمـــــــان هر سو در بدر کردند شهـــــــر و قشلاق در شرر کردند زنــــــدگی را دمــــی تبـــر کردند خود شــان رفتــــــــه معتبر کردند مرگ مظلـــــــوم و ناتـــــوان آمد -------------------------------- این شریــــــــــران ننگ تاریخ اند قــــــــابل لعن و طعن و توبیخ اند وحشی ی بی قـــــــلاده و میخ اند عاشق سنــــگ و کوره و سیخ اند ظلم از دست شـــــــان به جان آمد -------------------------------- کار شان است قتــــــــل و اوباشی حرف شــــان ناســــــزا و فحاشی میـــــــزنند پیک ویسکی با داشی لاطــــی نامــــــــــردمان عیـاشی دیده خون شــــو که غم عیان آمد -------------------------------- بربریت به هــــــر سو است روان خلق کوچی و نیست جــــا و مکان دست و پا بسته چشـــــم ها نگران یکی ســـــــر داد و دیـــــگر تنبان یعنـــــی بدبختــــی جــــاودان آمد ------------------------------- جای مـــژه گـــــــرفته است ابرو از عزب شیمـه رفت و از گل بو خر به مُـرد و شکسته است کدو زن کنـــد جــــای مرد، مرد فرو ذکـــر اندیشـــــــه در میـــان آمد ------------------------------- سلطه آمـــد به دست هر منحوس چهار سو پــر ز مخبر و جاسوس فخـــــر کی میشود به بی ناموس خاک در شـد وطن فسوس فسوس شهـــــد را طعـــــــم شوکران آمد ------------------------------- سر و صورت به روی خاک زدم نمکِ غــــــــــم به قلب چاک زدم این مخمس چــــه تابنــــــاک زدم ز بــــدان خویش انفــــــکاک زدم محمود همچون ستـــــــارگان آمد -------------------------------- پس از چاشت سه شنبه 19 سنبله 1398 خورشیدی که برابر میشود به 10 سپتمبر 2019 ترسایی ســــــــــرودم احمد محمود امپراطور


آفت از هـــــر طــــــرف دوان آمد

آتـــــش جهـــــــل در میــــــان آمد

صــلح بـــــــا جنــــگ ارمغان آمد

بس خیـــــــانت از این شبـــان آمد

گــــــــرگ در رمــــــه پاسبان آمد
--------------------------------

ولــــــد زانــــی تـــــا که شد رهبر

خلق دانــــــــا فتــــــاد بیــــن شرر

تــــــــار شد روشنـــــــــــایی انور

صــــــدر مجلس نشست بــد اختـر

مرمی در سینـــــــــه ها نشان آمد
--------------------------------

چـــــــادر زن ز جنس جــــالی شد

کاکــــه گی حــــرفی لاابــــالی شد

صفت شیــــــــر در شغــــــالی شد

کسب منصــــب به خایـه مالی شد

در راس کـــــــــــــــاروان آمد
--------------------------------

گلشـــــن و بــــــاغ ما بگشت لجن

خشک شد هر کجای دشت و دمن

تا کــــــه پوشید خـــر کلاه و چپن

بیشتـــــــــر گـــرم شد فروش کفن

پادشـــــــــاه مُــــرد و پاده وان آمد
--------------------------------

خون بریــــزند به خون حمام کنند

نان دریـــــــــوزه صرف شام کنند

بــــــوی بـــــــاروت در مشام کنند

اجنبــــــــی را بخود امـــــــام کنند

گویـــــــــی که آخــــر و زمان آمد
--------------------------------

مردمـــــــان هر سو در بدر کردند

شهـــــــر و قشلاق در شرر کردند

زنــــــدگی را دمــــی تبـــر کردند

خود شــان رفتــــــــه معتبر کردند

مرگ مظلـــــــوم و ناتـــــوان آمد
--------------------------------

این شریــــــــــران ننگ تاریخ اند

قــــــــابل لعن و طعن و توبیخ اند

وحشی ی بی قـــــــلاده و میخ اند

عاشق سنــــگ و کوره و سیخ اند

ظلم از دست شـــــــان به جان آمد
--------------------------------

کار شان است قتــــــــل و اوباشی

حرف شــــان ناســــــزا و فحاشی

میـــــــزنند پیک ویسکی با داشی

لاطــــی نامــــــــــردمان عیـاشی

دیده خون شــــو که غم عیان آمد
--------------------------------

بربریت به هــــــر سو است روان

خلق کوچی و نیست جــــا و مکان

دست و پا بسته چشـــــم ها نگران

یکی ســـــــر داد و دیـــــگر تنبان

یعنـــــی بدبختــــی جــــاودان آمد
-------------------------------

جای مـــژه گـــــــرفته است ابرو

از عزب شیمـه رفت و از گل بو

خر به مُـرد و شکسته است کدو

زن کنـــد جــــای مرد، مرد فرو

ذکـــر اندیشـــــــه در میـــان آمد
-------------------------------

سلطه آمـــد به دست هر منحوس

چهار سو پــر ز مخبر و جاسوس

فخـــــر کی میشود به بی ناموس

خاک در شـد وطن فسوس فسوس

شهـــــد را طعـــــــم شوکران آمد
-------------------------------

سر و صورت به روی خاک زدم

نمکِ غــــــــــم به قلب چاک زدم

این مخمس چــــه تابنــــــاک زدم

ز بــــدان خویش انفــــــکاک زدم

محمود همچون ستـــــــارگان آمد
--------------------------------

پس از چاشت سه شنبه 19 سنبله 1398 خورشیدی

که برابر میشود به 10 سپتمبر 2019 ترسایی

ســــــــــرودم

احمد محمود امپراطور



جهت مشاهده منبع اصلی و ادامه این مطلب این مطلب کلیک کنید

یگانه عشق یگانه سراب یعنی تو

یگانه عشـــق یگانه ســـــــراب یعنی تو یگانه صلح که کــــــرد انقلاب یعنی تو یگانه چشمِ پر از اشک و درد یعنی من یگانه دیده ی رفتــــه به خواب یعنی تو یگانه لاله ی در خــار خفتــــه یعنی من یگانه ســروی که جوشد گلاب یعنی تو یگانه سـوزی جهان گیـر جان یعنی من یگانه آتش پــــــر گشتـــــه آب یعنی تو یگانه جســمِ که کمتر بهـــــاء ندارد من یگانه جنسِ که شــــد دُرِ نــاب یعنی تو یگانه بی خبـــــر از معنـــی معانی من یگانه مفهــــوم صـــد ها کتاب یعنی تو یگانه تشنــه لبِ جــان نثــــار یعنی من یگانه ساغـــــر پـــر از شراب یعنی تو یگانه پیـکرِ در خون فتـــــاده یعنی من یگانه قــاتل مقتـــــــــــول یاب یعنی تو یگانه محمود دلداده بــــــر تو یعنی من یگانه دلبــــــرِ پـــر اضطراب یعنی تو ------------------------------------ سه شنبه 19 سنبله 1398 خورشیدی که برابر میشود به 10 سپتمبر 2019 ترسایی سرودم احمد محمود امپراطور


یگانه عشـــق یگانه ســـــــراب یعنی تو

یگانه صلح که کــــــرد انقلاب یعنی تو

یگانه چشمِ پر از اشک و درد یعنی من

یگانه دیده ی رفتــــه به خواب یعنی تو

یگانه لاله ی در خــار خفتــــه یعنی من

یگانه ســروی که جوشد گلاب یعنی تو

یگانه سـوزی جهان گیـر جان یعنی من

یگانه آتش پــــــر گشتـــــه آب یعنی تو

یگانه جســمِ که کمتر بهـــــاء ندارد من

یگانه جنسِ که شــــد دُرِ نــاب یعنی تو

یگانه بی خبـــــر از معنـــی معانی من

یگانه مفهــــوم صـــد ها کتاب یعنی تو

یگانه تشنــه لبِ جــان نثــــار یعنی من

یگانه ساغـــــر پـــر از شراب یعنی تو

یگانه پیـکرِ در خون فتـــــاده یعنی من

یگانه قــاتل مقتـــــــــــول یاب یعنی تو

یگانه محمود دلداده بــــــر تو یعنی من

یگانه دلبــــــرِ پـــر اضطراب یعنی تو
------------------------------------

سه شنبه 19 سنبله 1398 خورشیدی

که برابر میشود به 10 سپتمبر 2019 ترسایی

سرودم

احمد محمود امپراطور


جهت مشاهده منبع اصلی و ادامه این مطلب این مطلب کلیک کنید

کابل بیا و حادثه ی کربلا ببین
کابـــل بیــــا و حادثـــــه ی کـــــربلا ببین بـــــار دگــــــر تو معـــــرکه ی نینوا ببین صد ها حسین و زینب وعباس غرقِ خون صد ها یــــــزید را تو به ظـــلم و جفا ببین پیچیـــده آه و نالـه ی اطفــــال ما به شهـر حالی علـــی اصغــــر خــود بـــــرملا ببین هر ســو فتاده پیکر بی جان به روی خاک از شمـــــریان این همـــــــه درد و بلا ببین گاهی با انتحاری زنند گاه به توپ و تانک نعـش هـــــــزار آدم بی دست و پــــــا ببین هر روز ما محـــــرم و هر شــام ماتم است این خطـــه را به کوفــــــه چنین آشنا ببین کافــــــر به حال مـــا به خدا در تاثر است ظلــــــم عدیــــد را ز مسلمــــان نمــا ببین ماه محـــــرم است و دل من ز غصــه پُـر محمود را به نوحـــه و حمــــد و ثنا ببین --------------------------------------- یکشنبه 17 سنبله 1398 خورشیدی که برابر میشود به 08 سپتمبر 2019 ترسایی احمد محمود امپراطور


کابـــل بیــــا و حادثـــــه ی کـــــربلا ببین

بـــــار دگــــــر تو معـــــرکه ی نینوا ببین

صد ها حسین و زینب وعباس غرقِ خون

صد ها یــــــزید را تو به ظـــلم و جفا ببین

پیچیـــده آه و نالـه ی اطفــــال ما به شهـر

حالی علـــی اصغــــر خــود بـــــرملا ببین

هر ســو فتاده پیکر بی جان به روی خاک

از شمـــــریان این همـــــــه درد و بلا ببین

گاهی با انتحاری زنند گاه به توپ و تانک

نعـش هـــــــزار آدم بی دست و پــــــا ببین

هر روز ما محـــــرم و هر شــام ماتم است

این خطـــه را به کوفــــــه چنین آشنا ببین

کافــــــر به حال مـــا به خدا در تاثر است

ظلــــــم عدیــــد را ز مسلمــــان نمــا ببین

ماه محـــــرم است و دل من ز غصــه پُـر

محمود را به نوحـــه و حمــــد و ثنا ببین
---------------------------------------

یکشنبه 17 سنبله 1398 خورشیدی

که برابر میشود به 08 سپتمبر 2019 ترسایی

احمد محمود امپراطور

جهت مشاهده منبع اصلی و ادامه این مطلب این مطلب کلیک کنید

احمد محمود امپراطور کیست؟


احمد محمود امپراطور کیست؟ چهره هاى آشنا مصاحبه کننده خیرمحمد(جوهر) عضو کمیته نشرات افغان اکادمی (احمد محمود (امپرا طور )کیست؟ ) با اظهار تشکر و سپاس فروان از محترمه ((پروین جان رحمتی )) شاعره، دکلماتور، نطاق و بر نامه گذار تلویزیون کابل. Tv US مقیم امریکا که محترم ( احمد محمود( امپراطور) شاعر توانا و با استعداد کشور را غرض مصاحبه بمن بمعرفی گرفتند. اینک متن مصاحبهء تیلفونی که با (جناب احمد محمود امپراطور ) انجام. داده ام ذیلاً با. شما عزیزان. شریک. میسازم سوال: سلام جناب امپراطور صاحب گرامى ممکن است که به دوستان و علاقمندان خویش خود را بمعرفى بگیرید.؟ جواب: سلام جناب جوهرصاحب نهایت عزیز ! اصلیت اجدادم از سرزمین شعر و ادب و لاجوردین بدخشان است اما زاده ای شهر زیباى ( کابل ) هستم و زاد روزم 13 /. حوت / سال 1363خورشیدى . والدم سمت (یاور نظامی شاه همایونی المتوکل الله محمد ظاهر شاه را )داشت و مادرم مسؤل امور منزل بود. دروس ابتدایى را در مکتب (لیسه عالی حبیبیه ) و ثانوی را در لیسه ( عالی کشم بدخشان و عبدالهادی داوی ) مقیم کابل تمام نموده ام. در سال 1382خورشیدی آزمون کانکور را موفقانه سپری نمودم و در دانشکده طب سند قبولی حاصل کردم، لیکن مشکلات صحی مانع پرداختنم به تحصیلات عالی گردید. و بعد ها هم به یکی از موسسات تعلیمی در رشته انجنیری کامپیوتر به تحصیل علوم پرداختم. ازدواج نموده ام و تا حال صاحب فرزندی نمیباشم و مصروفیت. فعلی ام (سرودن شعر؛ وبلاگ نویسی، طرح تابلو های گرافیکی و تحقیقات در مورد گیاهان دارویی ) میباشد چهار برادر دارم و یک خواهر داشتم. سوال: سرایش شعر را از چه وقت آغاز نموده اید؟ جواب: در اوایل من مقالات کوچک و سروده های فلکلور و مناسبی می نوشتم ولی بعد از سال 1389 خورشیدی به سرودن جدی تر پرداختم. سوال: در سروده هایتان طرز دید کدام یک از شعرا را مقدمتر میدانید و از آن پیروى میکنید. جواب: خوب شعر زاده ای افکار و اندیشه های والای یک شاعر است که گاهی با رویداد نیک و گاهی با اتفاق غم انگیز شاعر را وامیدارد تا آنچه پیش آمده را به گونه ای نظم بیان کند ولی تاثیر پذیر شاعران متقدم نیز نقش به سزایی خود را دارد و برای من حضرت ابوالمعانی میرزا عبدالقادر بیدل قدس سره بوده است سوال: آمار سروده هاى جناب عالى بچند میرسد، و اضافه به سرودن چه نوع اشعار دلچسپى دارید، مطلبم از قصیده، غزل، مثنوى، مستزاد، دوبیتى، رباعى شعر سفید و غیره جواب: من در کل اشعار کلاسیکِ با اوزان و عروض میسرایم و با آنکه در همه قالب های شعری طبع آزمایی کرده ام ولی بیشترین سروده هایم در قالب مخمس و غزل است. تا اکنون بیشتر از صد پارچه مخمس به غزلیات بیدل رحمت الله علیه و خودم دارم بیشتر از چهار صد پارچه غزل و همچنان تعداد کمتر قصیده، مثنوی، رباعیات، مستزاد،ترکیب بند، مسدس و مثلث نیز سروده ام. سوال: آیا تا کنون کدام دیوان شعرى از خود بجا گذاشته اید اگر بلى چه وقت و تحت کدام عنوان ؟ جواب: کتاب غزلیاتم را در 1398 خورشیدی آماده به چاپ کردم و در حدود سه صد صفحه را در بر میگیرد ولی نسبت نبود اقتصاد کافی تا هنوز به چاپ نرسیده است. سوال: نتیجه تحقیق یک سازمان غیردولتی نشان می دهد که هنوز مردان افغان در مورد ن دیدگاه

چهره هاى آشنا

مصاحبه کننده خیرمحمد(جوهر)

عضو کمیته نشرات افغان اکادمی

(احمد محمود (امپرا طور )کیست؟ )

با اظهار تشکر و سپاس فروان از محترمه ((پروین جان رحمتی )) شاعره، دکلماتور، نطاق و

بر نامه گذار تلویزیون کابل. Tv US مقیم امریکا که محترم ( احمد محمود( امپراطور) شاعر توانا و

با استعداد کشور را غرض مصاحبه بمن بمعرفی گرفتند.

اینک متن مصاحبهء تیلفونی که با (جناب احمد محمود امپراطور ) انجام. داده ام ذیلاً با. شما عزیزان. شریک. میسازم

سوال: سلام جناب امپراطور صاحب گرامى ممکن است که به دوستان و علاقمندان خویش خود را بمعرفى بگیرید.؟

جواب: سلام جناب جوهرصاحب نهایت عزیز !

اصلیت اجدادم از سرزمین شعر و ادب و لاجوردین بدخشان است اما زاده ای

شهر زیباى ( کابل ) هستم

و زاد روزم 13 /. حوت / سال 1363خورشیدى .

والدم سمت (یاور نظامی شاه همایونی المتوکل الله محمد ظاهر شاه را )داشت

و مادرم مسؤل امور منزل بود.

دروس ابتدایى را در مکتب (لیسه عالی حبیبیه ) و ثانوی را در

لیسه ( عالی کشم بدخشان و عبدالهادی داوی ) مقیم کابل تمام نموده ام.

در سال 1382خورشیدی آزمون کانکور را موفقانه سپری نمودم و در دانشکده طب سند قبولی

حاصل کردم، لیکن مشکلات صحی مانع پرداختنم به تحصیلات عالی گردید.

و بعد ها هم به یکی از موسسات تعلیمی در رشته انجنیری کامپیوتر به تحصیل علوم پرداختم.

ازدواج نموده ام و تا حال صاحب فرزندی نمیباشم

و مصروفیت. فعلی ام (سرودن شعر؛ وبلاگ نویسی، طرح تابلو های گرافیکی

و تحقیقات در مورد گیاهان دارویی ) میباشد

چهار برادر دارم و یک خواهر داشتم.

سوال: سرایش شعر را از چه وقت آغاز نموده اید؟

جواب: در اوایل من مقالات کوچک و سروده های فلکلور و مناسبی می نوشتم

ولی بعد از سال 1389 خورشیدی به سرودن جدی تر پرداختم.

سوال: در سروده هایتان طرز دید کدام یک از شعرا را

مقدمتر میدانید و از آن پیروى میکنید.

جواب: خوب شعر زاده ای افکار و اندیشه های والای یک شاعر است که گاهی با رویداد نیک و

گاهی با اتفاق غم انگیز شاعر را وامیدارد تا آنچه پیش آمده را به گونه ای نظم بیان کند ولی

تاثیر پذیر شاعران متقدم نیز نقش به سزایی خود را دارد و برای من

حضرت ابوالمعانی میرزا عبدالقادر بیدل قدس سره بوده است

سوال: آمار سروده هاى جناب عالى بچند میرسد، و اضافه به سرودن چه نوع

اشعار دلچسپى دارید، مطلبم از قصیده، غزل، مثنوى،

مستزاد، دوبیتى، رباعى شعر سفید و غیره

جواب: من در کل اشعار کلاسیکِ با اوزان و عروض میسرایم و با آنکه در همه قالب

های شعری طبع آزمایی کرده ام ولی بیشترین سروده هایم در قالب مخمس و غزل است.

تا اکنون بیشتر از صد پارچه مخمس به غزلیات بیدل رحمت الله علیه و خودم دارم

بیشتر از چهار صد پارچه غزل و همچنان تعداد کمتر قصیده، مثنوی،

رباعیات، مستزاد،ترکیب بند، مسدس و مثلث نیز سروده ام.

سوال: آیا تا کنون کدام دیوان شعرى از

خود بجا گذاشته اید اگر بلى چه وقت و تحت کدام عنوان ؟

جواب: کتاب غزلیاتم را در 1398 خورشیدی آماده به چاپ کردم و

در حدود سه صد صفحه را در بر میگیرد ولی نسبت نبود اقتصاد کافی تا هنوز به چاپ نرسیده است.

سوال: نتیجه تحقیق یک سازمان غیردولتی نشان می دهد که هنوز مردان افغان در مورد

ن دیدگاه "سرکوب گرانه و مردسالارانه" دارند و برخی مردان، ن را موجودات

فرودست می دانند و به این دلیل با آن‌ها رفتار تحقیر آمیز می کنند.

دیدگاه شما در مورد تحقق این سازمان چه بوده. می‌تواند ؟

جواب: بدون شک جایگاه ن تعریف شده است

بنابرماده( 22 )قانون اساسی افغانستان، حقوق ن با مردان در برابر قانون برابر است.

ماده( 83)حضور (27)درصد چوکی های ولسی جرگه و (17 )در صد چوکی مشرانو جرگه را

برای ن تضمین کرده است. همچنین ماده 44 و 54 از ن دفاع میکند.

ولی نبود سواد کافی، جنگهای داخلی، فقر، مهاجرت و مسایل دیگر

اجتماعی این چالش را به ن بیشتر از پیش ساخته است

سوال: نگرانی‌های عمیقی از آینده کشور در جامعه در حال سر برآوردن است

علی الرغمیکه خاتمه. مستور است دید گاه شما

منحیث یک فرد جامعه در مورد چه می‌تواند باشد؟

جواب: با آنکه تحلیل مشخص از اوضاع مشخص است اما جامعه ما تجارب

دشوار تر را در چند دهه اخیر تجربه کرده است

ولی فراموش نباید کرد که کشور ما یک کشور اسلامی است و دارای قانون اساسی ارزشمند،

آزادی بیان، آزادی مطبوعات، دموکراسی، جوانان تحصیل یافته، نقش فعال ن در ادارت دولتی

و غیر دولتی و همچنان تعهدادت جامعه جهانی و دیگر موارد را با خود داریم و افغانستان

امروز افغانستان چهار دهه پیش نیست و این وجیبه هر فرد این جامعه است

که نگذارند به طرف جنگ و نابسامانی برویم، امید و استقامت دست خود مان است.

سوال: زشت‌ترین. کلمه و زیبا ترین کلمه. از دیدگاه شما. کدام ها اند ؟

جواب: از نامش پیداست جنگ و زیبا ترین ها الله، مادر، وطن

سوال: در زندگى هر کس خاطراتى وجود دارد

میشود که یک یک از خاطرات شیرین و تلخ خویش را اظهار فرماید

جواب: خوش ترین خاطراتم این بود که به کشور آرامش آمد و بیرق سه رنگ ما در گوشه گوشه

وطن بر افراشته شد و در صدر سازمان جهانی به اهتزاز در آمد

و تلخ ترین خاطراتم که دوباره جنگ های نیابتی میهنم شکل گرفت.

سوال: به عنوان سوال اخیر، آرزو دارید که در اینده به عنوان چه نوع

یک شخصیت در. اجتماع. و محیط افغانی تباراز کنید


جواب: آرزومندم که شخص مفید در جوامع مختلف باشم

سوال: ممنون شما جناب امپراطور صاحب گران ارج از اینکه

وقت گذاشتید و حاضر به مصاحبه گردیدید.

جواب: جناب جوهر صاحب از شما و همکاران

محترم کمیته افغان اکادمی کهکشانهای معانی و ادب ممنونم.

مصاحبه کننده خیرمحمد (جوهر)

عضو کمیته. نشرات افغان اکادمی

(این هم نمونه کلام شان)

بهر کجا به عشق خود ز من دلم ربوده ای

تو هستی و، بوده ای، که این چنین ستوده ای

بدامن شبان تویی، به اوج کهکشان تویی

زمین تویی، فلک تویی، ز این همه فزوده ای

بهار سبز را بهاء، دل شکسته را عصا

نبود و بود هستی را، دریچه ها گشوده ای

زمین مسخر تو شد، فضا معطر تو شد

هر آنچه بستر تو شد، به روح وجان غنوده ای

یقین و باوری بمن، پناه و یاوری بمن

یگانه سروری بمن، ز من غمم زدوده ای

نمیشوم ز تو جدا، نموده ام بسی خطا

مرا گدای خویشتن، نموده ای، نموده ای

نیکو و بهترین من، به چرخ ده نشین من

بخاک این جبین من، به عشق خویش سوده ای

بهر سخن، بهر نفس، فتاده یاد زود رس

صدای ناله ای جرس، به زیر و بم سروده ای

در این سرا و انجمن ، چو داغ لاله صد چمن

به هجر دلبر کهن، تو محمود آزموده ای

احمد محمود امپراطور



جهت مشاهده منبع اصلی و ادامه این مطلب این مطلب کلیک کنید

ز عشق اش یک عمر شد دل میان موج خون دارم
عکس ها و اشعار احمد محمود امپراطور - ز عشق اش یک عمر شد دل میان موج خون دارم نفس می ســوزم و از سعــــی طاقت رهنمون دارم مـــــرا از بیســـوادی ره ندادن ســـــوی دانشــــگاه ولــــی امــــــــروز از بی دانشــــی دارالفنون دارم دعــــا کـــن من بمیــــرم ختــــم گردد ماجــرای ما اگـــــر چه تا قیـــــامت منـــــزلی در ارغنون دارم بخواهی یا نخواهی چون غبـــــــار هر جا پریشانم نهـــــان در ذره ام جولان صــــد دشت جنون دارم فراغت کو خیـــــــال دل پر از ســــــوادی عالم را به هر جا بشکند دل شیشــــــه ای در آزمون دارم مرا اوهــــــام میــــگرد ز بس در اجتماع هـــر دم تفــــــــکر همـــــــــرهی احباب در حد قرون دارم عرق آلـــــود و پر اشک و پرشان حال و پر دردم عجــــب بایـــد نـــکردن آشیــــــان بی ستون دارم صراحی مشـــــــربم در کوی دلبـر سجده ها سازم نگیـــن در خاتـــــــم طالــــع ز بخت واژگون دارم لبــــــاس فقر بر تن وجــــدِ استغنــــــــاست منـــالم به کم آســـــوده ام با کمتـــرین هایش س دارم زمستــــــــانم بهارست و بهارم روضه ی رضوان به چشـــم بستــــه ای خود آسماــــــن نیلگون دارم ســــرم شد امپراطور و تنـــــم محمود و جان احمد دو عــالم شـــــور هستی در خم عشقش فزون دارم ------------------------------------------- بامداد چهارشنبه 20 حمل 1399 خورشیدی که برابر میشود به 08 آپریل 2020 ترسایی احمد محمود امپراطور


ز عشق اش یک عمر شد دل میان موج خون دارم

نفس می ســوزم و از سعــــی طاقت رهنمون دارم

مـــــرا از بیســـوادی ره ندادن ســـــوی دانشــــگاه

ولــــی امــــــــروز از بی دانشــــی دارالفنون دارم

دعــــا کـــن من بمیــــرم ختــــم گردد ماجــرای ما

اگـــــر چه تا قیـــــامت منـــــزلی در ارغنون دارم

بخواهی یا نخواهی چون غبـــــــار هر جا پریشانم

نهـــــان در ذره ام جولان صــــد دشت جنون دارم

فراغت کو خیـــــــال دل پر از ســــــوادی عالم را

به هر جا بشکند دل شیشــــــه ای در آزمون دارم

مرا اوهــــــام میــــگرد ز بس در اجتماع هـــر دم

تفــــــــکر همـــــــــرهی احباب در حد قرون دارم

عرق آلـــــود و پر اشک و پرشان حال و پر دردم

عجــــب بایـــد نـــکردن آشیــــــان بی ستون دارم

صراحی مشـــــــربم در کوی دلبـر سجده ها سازم

نگیـــن در خاتـــــــم طالــــع ز بخت واژگون دارم

لبــــــاس فقر بر تن وجــــدِ استغنــــــــاست منـــالم

به کم آســـــوده ام با کمتـــرین هایش س دارم

زمستــــــــانم بهارست و بهارم روضه ی رضوان

به چشـــم بستــــه ای خود آسماــــــن نیلگون دارم

ســــرم شد امپراطور و تنـــــم محمود و جان احمد

دو عــالم شـــــور هستی در خم عشقش فزون دارم
-------------------------------------------

بامداد چهارشنبه 20 حمل 1399 خورشیدی

که برابر میشود به 08 آپریل 2020 ترسایی

احمد محمود امپراطور

جهت مشاهده منبع اصلی و ادامه این مطلب این مطلب کلیک کنید

به شهرِ عاشقان گلدسته باشی
غزل و تصویر از احمد محمود امپراطور - به شهــــــرِ عاشقــــــان گلدسته باشی مثــــالی شاخــــــــه ای نورسته باشی سرت سبز و، تنت گل، زندگی خوش ز درد و رنــــج عالـــــــم جسته باشی حیـــــــا دارد خریــــــــدارِ فــــــراوان بــــه قانــــــون ادب پیــــــوسته باشی شـــــکاری آدمی نــــــــادان نـــگردی به خوبــــــان زمـــــــان بنشسته باشی نگردی بی مبـــــــالات و سبک ســـر به عشـــق و معــــــرفت دلبسته باشی ز خیـــــرِ خلق جــــز شــــر بر نخیزد امیــــــــــدت از خـــــدا نگسسته باشی بود دنیـــــــا مکـــــانِ سختِ اغــــــراء نبـــــــــرده کس نبــــــــاید خسته باشی روی از دل همیــــــن کز دیـــده رفتی در عالــــــم هــر قــــــدر شایسته باشی شناسنـــــد بی خبــــــر مــــردم زمـانی کـــــه رختِ زندگـــــــــانی بسته باشی فـــــــدای نقــــــل دنــــــدان تو گـــردم کــــه می خنـــدی امیــــــل پسته باشی شش و هشت ضــرب گامت در دل من ز هـــــر کــــه دیـــده ام برجسته باشی کجــــا رنجیـــــده گـــردد از تو محمود دلـش را هـــــر قــــــدر بشکسته باشی ----------------------------------- سه شنبه - 3 سرطان 1399خورشیدی که برابر میشود به 23 جون 2020 ترسایی سرودم احمد محمود امپراطور


به شهــــــرِ عاشقــــــان گلدسته باشی

مثــــالی شاخــــــــه ای نورسته باشی

سرت سبز و، تنت گل، زندگی خوش

ز درد و رنــــج عالـــــــم جسته باشی

حیـــــــا دارد خریــــــــدارِ فــــــراوان

بــــه قانــــــون ادب پیــــــوسته باشی

شـــــکاری آدمی نــــــــادان نـــگردی

به خوبــــــان زمـــــــان بنشسته باشی

نگردی بی مبـــــــالات و سبک ســـر

به عشـــق و معــــــرفت دلبسته باشی

ز خیـــــرِ خلق جــــز شــــر بر نخیزد

امیــــــــــدت از خـــــدا نگسسته باشی

بود دنیـــــــا مکـــــانِ سختِ اغــــــراء

نبـــــــــرده کس نبــــــــاید خسته باشی

روی از دل همیــــــن کز دیـــده رفتی

در عالــــــم هــر قــــــدر شایسته باشی

شناسنـــــد بی خبــــــر مــــردم زمـانی

کـــــه رختِ زندگـــــــــانی بسته باشی

فـــــــدای نقــــــل دنــــــدان تو گـــردم

کــــه می خنـــدی امیــــــل پسته باشی

شش و هشت ضــرب گامت در دل من

ز هـــــر کــــه دیـــده ام برجسته باشی

کجــــا رنجیـــــده گـــردد از تو محمود

دلـش را هـــــر قــــــدر بشکسته باشی
-----------------------------------

سه شنبه - 3 سرطان 1399خورشیدی

که برابر میشود به 23 جون 2020 ترسایی

سرودم

احمد محمود امپراطور

جهت مشاهده منبع اصلی و ادامه این مطلب این مطلب کلیک کنید

آخرین مطالب

آخرین ارسال ها

آخرین وبلاگ ها

آخرین جستجو ها
روزهای دوست داشتنی من Richard's receptions pilucatac وبلاگ حسین زین الدینی میمند Margaret's receptions worlforbuddfort youobd2.com gashtenavid Raguel's game وبلاگ مطالب جالب و خواندنی

درباره این سایت

  • این وبسایت تابع قوانین جمهوری مقدس اسلامی ایران بوده و در ستاد ساماندهی پایگاه های اینترنتی ثبت شده است.
  • تمامی محتوای موجود تماما خودکار از وبلاگ های فارسی دریافت میشود ؛ در صورت مشاهده هرگونه محتوای خلاف قوانین جمهوری اسلامی ایران ؛ گزارش دهید تا به قید فوریت حذف گردد.
  با افتخار قدرت گرفته از سیستم جامع بلاگ ریدر نسخه 9
©   تمامی حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به فرنام بلاگ بوده و محفوظ میباشد ، با هرگونه کپی بردای از طرح یا پوسته برخورد خواهد شد.