شهد و شکر شیره ی جان است توت
لعــــل و گوهر معدن کان است توت
میــــــوه ی آرامشـــــی روح و روان
در حقیــــــقت آب حیــوان است توت
نوش جان میــــکن تو بـــا دوغ گاوی
نشئــــه می را دو چنـــدان است توت
بهــــــر امــــــراض خطــــرناک بدن
نوش دارو هــــــای درمان است توت
چون پرِ کبک دو مستـــــه روی شاخ
در سبـــد چون ابری نیسان است توت
در قــــــدم های پــــــــری رخسار من
بوسه زاری همچـــو باران است توت
چلهلچراغِ سفــــــــــره ی سمت شمال
لـــــذت لب هـــــای مهمان است توت
می بسازند شیرینــی و دوشــآب از او
گاه شکر مغزک گـه تلخان است توت
در حریم اش میــــزنند خرگاه و تخت
چون شهنشاه هــای دوران است توت
چشم نوازاست شاخ و برگ و کنده اش
از طراوت رو به جــــولان است توت
دارم از اســـــلاف خـــــــود پند وزین
یک نشـــــان از نور ایمان است توت
ای عزیـــــــــزان محبــــــــت آشــــنا
میـــــله ی سرمست پروان است توت
کشم و تشکان شهرت از نامش گرفت
تحفـــــــه ی ملک بدخشان است توت
محمود اینجا اندکی وصف اش بگفت
شیمـــــــــه ی جان دلیران است توت
--------------------------------
دوشنبه 17 سرطان 1398 خورشیدی
که برابر میشود به 08جولای 2019 ترسایی
احمد محمود امپراطور
موقعیت: دره سالنگ، قریه سمج شاه میر
برنامه نوزدهم حلقه نای و نوا
تصویر بردار: حسیب احراری
مخمس: احمد محمود امپراطور
به غزل: استاد نذیر ظفر
کاش از هـــــر که تـرا من بیشتر میدیدمت
در میــــان فالیـــــز و کـوه و کمر میدیدمت
یـــا کمـاکان از جـغ دیــــوار و در میدیدمت
کـــاش یکروزی بجــــــایی بیخبر میدیدمت
غافــل از چشـــــــم رقیبان خوبتر میدیدمت
----------------------------------------
گــــرد دامن تو دارد جلوه ی صــــــد انجمن
عطـر گیسویت نـــدارد شاخــــه های یاسمن
تابکی ســازی تو این بیچاره را سر در کفن
دیـــر شد اما نشد وصــــــلت میسر بهر من
آرزویــــــــم بود تــــا بار دگــــــر میدیدمت
----------------------------------------
ای فـدایت همچو من در هر سخن خندیدنت
در بهارستــــــان دل نازم گهـــــر روییندنت
نالـــه ها کـــردم ولــی شادم من از نشنیدنت
میشدم چون غنــــچه خنــدان ازنسیم دیدنت
چون هـلال عید گر من یک نظر میدیدمت
----------------------------------------
نرگس چشمت کـــرامات و لبــت آب حیات
قد چو سرو ناز و رفتارت تو باشد اکروبات
از منِ دلــــداده هر دم میبــری عزم و ثبات
روز من میبــود عید و شام من مثـــل برات
بخت اگر میــداشتم شام و ســــحر میدیدمت
----------------------------------------
با رقیبــــــان میکشد مـــا را گرم جوشیدنت
میکنـد محمود را ویـــــران سخن سنجیدنت
کرتـــه ی زرد تو دامِ شد به دل یدنت
وقت بیداری نگشـــــــــتم مستفیـد از دیدنت
کاش در خوابــم شــبی ای مهرور میدیدمت
----------------------------------------
بامداد جمعه 14 سرطان 1398 خورشیدی
که برابر میشود 05 جولای 2019 ترسایی
سرودم
احمد محمود امپراطور
مخمس احمد محمود امپراطور
بر غزل محترم عایل شبروز
شاه نزول این مخمس قرار ذیل است.
از نماز شام برگشتم و صفحه ای فیسبوک خود را باز کردم که چشمم
به غزل استاد عایل شبروز افتاد که تازه بدست نشر سپرده بودند بعد
از خواندن غزل به پیامخانه جناب شبروز صاحب پیام گذاشتم و از ایشان اجازه خواستم
تا این غزل زیبا و سلیس را به قالب مخمس دربیاورم که استاد
با لطف و بزرگی شان پذیرفتند و مرا صاحب اختیار خواندن با کمترین
فرصت زمانی که نیم ساعت بیشتر نشد این پارچه غزل زیبا را
در قالب مخمس آوردم و به جناب شبروز صاحب فرستادم
که مورد پسند خاطر شان قرار گرفت بعد خواستم با
شما سروران صاحبدل شریک سازم امید پسند خاطر شما عزیزان نیز قرار گیرد.
بی تو در این چمن مرا دلبــــرِ دل شکار کو
بـــــــاده و جام می کجا دیده ای پر خمار کو
دم به دم حیـــــات را عشق کجــــا؟ نگار کو
بی تو در انـــــزوای شب،یک نَفَسِ قرار کو
وعـــــــده که تابه سَر شود،طاقت انتظار کو
-----------------------------------------
پادشهی مــــــراد من رو به گــــــدا نمی کند
آهو به بحر بیخودی رفتــــــــه شنا نمی کند
قلب به خون تپیــــــــده ام ترک وفا نمی کند
خاطرِ عاشقـــــانه را گریــــــه رها نمی کند
تا که نبـــــارد آسمـــــــــان زینت نوبهار کو
-----------------------------------------
گاه چو شعله می جهم، گاه چو موج موج آب
گاه به دیدن رخت میکنـــــم هرکجــــا شتاب
موج بنفشــه زار من بــــاز به من بده شباب
گرچه بیافتد هر سحـــــر در دَم خنجر آفتاب
چون دل پُــــر ز خون من باغ پر از انار کو
-----------------------------------------
چون می ناب ساغری، چون دِرِ سفته پیکری
صاحب حسن زیـــــــوری، قلب مرا مسخری
آب زلال کوثـــــــری، زمـــــزمی و معطری
جســـــم تو در برِ کسی، دل به هوای دیگری
گر نه رسد مــــــــــراد دل ، لذت روزگار کو
-----------------------------------------
زهـــــــــر فراقت هر دمی کام دلم همی چشد
در پی دیدن رخت دیــــــده ی من همی پــرد
دست منم به رشته ای زلف تو بــاز می رسد
از چه بدانی که دلــــــم ازغم تو چه می کَشد
تا بگشایی سینـــــــــه ام خنجــــــــر آبدار کو
-----------------------------------------
از لبِ خویش میرسان بر لب تشنــــه ام نمی
زخم کهن جراحتــــــــم باز نمـــــای مرهمی
با من خسته دل شــــوی روزی اگر محرمی
هر که بسوزد از غمی، در پی مهـر همدمی
با همــــــه سوزِ دل ولی شعلهء عشقِ یار کو
-----------------------------------------
بشکند این دو دست من، دست دعا نمی شود
تاجـــور مـــــراد من، رو بــــه گدا نمی شود
درد که دارد این دلــــــم از چه شِفا نمی شود
گریــــه دوا نمی شود، بنــــــده خدا نمی شود
تا برســـــم به کوی تو روزنـــــه ی فرار کو
-----------------------------------------
زنده ای در شعور من، جلوه کنـی به فطرتم
بی تو حیات جاودان، سختی مـرگ و ظلمتم
محمود همیشـــــــه میکشد داغ چنیـــن مذلتم
با همه ســـــوزِ زندگی خاک به چشـم قِسمتم
نیستی تا که در بــــــــرم رحمت کردگار کو
-----------------------------------------
شامگاه جمعه 07 سرطان 1398 خورشیدی
که برابر میشود به 28 جون 2019 ترسایی
سرودم
احمد محمود امپراطور
هـلال عیـــــد نمایـــــان شد از سری بامی
سحـــــر رسید ز من بـــــرد تیره ی شامی
کواکب از صدف کهکشان برون زده است
بدور چــــــرخ کشیــــدند تـــــــازه احرامی
به بــــاغ ما ز گل معـــرفت گلستان کاشت
چــو موج لالـــه درخشیــد مــــــاه صیـامی
مبـــــارک است ز صهبا عید جرعه زنیم
ز دست ســاقیء کوثــر رسیده است جامی
صبا به گلشن دلـــــدادگان چنیــــن میگفت
که عیـــــد میرســـد از راه و روزه اتمامی
شفق دمیـــــد و نسیم دلــــم بهـــــــاری شد
ز فیـــض عشق به محمود گشــــت الهامی
--------------------------------------
سه شنبه 07 جوزا 1398 خورشیدی
که برابر میشود به 28 می 2019 ترسایی
سرودم
احمد محمود امپراطور
ای شوخ نازدانــــه ی حاضر جواب من
ای آنکه نیمــه شب تو بیایی بخواب من
پر گشتـــــــه است نام تو اندر کتاب من
بدونِ سیـــخ و کـــوره کشیدی کباب من
بر گو که تا کجا کشد این اضطراب من
-------------------------------------
تا چشمـکی به چشـــــمِ منِ بینــوا زدی
در جز و مّــــدی خونِ دلِ من شنا زدی
زخمِ دگـــــر به زخمی دلِ بی دوا زدی
ای جان من به خانه ی خورشید پا زدی
خاکم به ســر نموده ای شرزه عقاب من
-------------------------------------
هـــر بــــار جلوه ات به نظر میرسد مرا
دلتنــــگی ها به شمس و قمر میرسد مرا
شعــــــله به کارگــــــاه جگر میرسد مرا
تا مــــــرزِ مرگ عـــزمِ سفر میرسد مرا
تاکی به خاک ریــزی تو جامِ شراب من
-------------------------------------
گفتم بیـــــا نیــامدی گفتی نصیب نیست
دیدار ما به شهــــــرِ دگر دلفریب نیست
در باغِ غیــــر گرچه مرا عندلیب نیست
لعلت ببوسم حاجتِ خرما و سیب نیست
ای عطر بیز گیسویی عارض گلاب من
-------------------------------------
تیـــــر ام ز شـاًن و دبدبه و لذت و حشم
پایـــــــم فتــاده در رهی عشقِ تو بد رقم
ای پادشـــــاهی من ز سر لطف کن کرم
بی مرگ منــــــزوی نشـــوم در غمِ عدم
کوک است هر کجــــــا سخنِ انقلاب من
-------------------------------------
سر در رهی تو از دل و از جان فدا کنم
تا پا گــــــذاری خـــــاک رهت توتیا کنم
رویی نیــــکو و پاک تو قبــــــله نما کنم
در کنجِ خانقـــــــــاهِ تــــو رود و دعا کنم
مستحسنِ وجــــاهتِ نیــــک انتخاب من
-------------------------------------
بالِ خیال و حوصـــله ی من شکسته ی
تـــــــارِ ادایی تــــاب و توانم گسسته ی
بــــارِ دگر تو با رقبـــــــاء یم نشسته ی
دیگر چه خواهی از منِ دلداده خسته ی
ای آتشیــــــــن تحـــــرکِ افـراسیاب من
-------------------------------------
بی تو بهـــار را چه کنــــــم من خزانیم
در آتشِ درون خــــــود آتشـــفشـــــــانیم
دل میکند به تـــــرکِ تو پــــا در میانیم
بیت همچــــو آب میـــــرود از بیکرانیم
یکبـــــــار هم ندادی تو ظالم جواب من
-------------------------------------
بهـــــر خدا به جــــــان کسی قاتلم نکن
در این دو روزه زندگی بی حاصلم نکن
با این همـــــــــه کتاب و قلم جاهلم نکن
در پشتِ کوچــــه و درِ خود سایـلم نکن
مرهـــــم بنی به زخـــمِ کهن التهاب من
-------------------------------------
بدون تو حیــــات بگردد مــــــــرا ممات
پیچیـــــده ی به گنـــــبدِ هوشم به التفات
تاکی گریزی از من و از عمـرِ بی ثبات
محمود را دو بوســـه ی دیگر بده ذکات
ای آسمــــان آبــی یی لعـــل آفتـــاب من
-------------------------------------
سه شنبه 20 حمل 1398 خورشیدی
که برابر میشود به 09 اپریل 2019 ترسایی
سرودم
احمد محمود امپراطور
با سپاس و امتنان بیکران از شاعر و ترانه سرای خلاق و مستعد
کشور دوست تاجیکستان بانو شاعره رحیم جان که با کمال مهر و لطف
غزل از من
#بهــــار_آمـــــده_یــــــاران_من_بهار_کنید
#به_دشت_و_کوه_براید_و_بیرو_بار_کنید
را به رسم الخط سیریلیک برگردان نمودند.
خواستم زحمات ایشان را با شما دوستان شریک سازم.
#Баҳор_омада_ёрони_ман_баҳор_кунед,
Ба дашту кӯча бароеду биру бор кунед.
ули бунафшау насрину ёсуман буед,
Канори доманаҳо сайри лолазор кунед.
Ба дидани чаману боғу гулситон бираед,
Табиате, ки Худо дода ифтихор кунед.
Ниҳоли ҳамдилӣ дар синаи афо коред,
Ба мазраъи сухану ишқ ибтикор кунед.
Ба хоки тира ҳазорон наъи сабза дамид,
Нигоҳ ба лаълу гуҳар рӯйи шохсор кунед.
Канори панҷара маъшуқи худ ба бар гиред,
Зи ҷоми сурхи лабаш хешро хумор кунед.
Зи баҳри сулҳу рифоҳ то таон, беҳ кушед
Ҷамъи ҷаноару пурмудаъо фирор кунед.
Ба рӯзҳои хушӣ ҳар ки зишт мегӯяд,
Ба рӯзгори азозил саре дучор кунед.
Барои он ки ҳалолат ҳаром бишморед,
Фидои гардани ӯ теғи Зулфиқор кунед.
Сипос аз ин ки сӯханҳои ишқ мешунаед,
Дуои хайр ба Маҳмуди ҷоннисор кунед.
---------------------------------------------
#Шеъри_Маҳмуд_Аҳмад_Император.
#Баргардонӣ_аз_Шоира_Раҳимҷон
هموطنان،دوستان و عزیزان که پیام مرا میخوانید
درود و مهر نثار هر یک تان.!
صمیمانه از شما خواهشمندم که مسائل ی و آنچه
باعث اضمحلال تدریجی جامعه ی مان میشود کنار بگذرید.
لطفا ویروس کرونا را جدی بگیرید هر کدام ما توانایی مبارزه را با
این ویروس داریم لطفا خودمان را به بی پروایی نزنیم و
در پیکار و آگاهی به افراد و اشخاص دیگر سهیم باشیم.
یک ماسک و یک جوره دستکش و شستن بار بار دست و روی قیمت تر
از حیات شما نیست. این پدیده مهلک، بحران جهانی است و انشاءالله زود گذر است.
لطفا از رفت و آمد و گشت و گذار بی مورد در شهر،
پارک، میله جا ها و خانه های دوستان جلوگیری کنید.
لطفا تا حد امکان در خانه هایتان بمانید.
لطفا از غذای بیرون استفاده نکنید.
لطفا تا حد امکان با قاشق و پنجه غذا بخورید
چون ویروس امکان موجودیت اش در زیر ناخن ها بیشتر است.
لطفا از وسایل همدیگر در خانه استفاده نکنید.
لطفا روز یکبار در خانه تمام بدن تان را با صابون بشویید.
لطفا آگاهی وزارت صحت کشور و نهاد های صحی و اجتماعی را به عزیزان تان همه رسانی کنید.
این سال تنها سال ماندن در خانه و سال دوری و دوستی نیست،
بلکه سال باهم یکجا به مبارزه بر خواستن،
سال دست دادن نیست ولی سال دست به کار شدن است.
لطفا کرونا را جدی بگیرید.
ما پیروز میشویم.
با مهر
احمد محمود امپراطور
بهـــــار آمد بهــــــار آمد بهـــار هی
شکوفــــه ها رسیــد در شاخسار هی
زمین شد سبــــز و عالــــم شد معطر
گلستــــان شــد وطن از لاله زار هی
----------------------------------
به کوه کبـــک دری مستـــی کند باز
نــــوای تــــاز است با ســــاز و آواز
بیا سیـــــر و سفــر در ملک خود کن
اروپـــــا کی شـــود شهـــر مزار هی
----------------------------------
دو دستت را بــــده جانـــــا به دستــم
ز عطر گیســــویت بی بـــــاده مستم
گذر از خیر و شــری هــــر دو عالم
مرا در عشق خود کن سر دچار هی
----------------------------------
به نــــوروز میـــله هفـــت سین باشد
لبــت را میـــــوه ای شیــــــرین باشد
بغـــــل واکن در آغوشـــت بگیــــرم
مخـــــور غصه ز رنـج روزگار هی
----------------------------------
کمر چین کرته ای مرغـوب میپوش
که تا بینــم شــــوم بیـــگانه از هوش
به چشمت توتیـــــایی عشــق میکش
جهان گردد ز نــازت در حصار هی
----------------------------------
مـــرا ای مــــاه تاجیک کـردی بیمار
وگــــرنه هــر کجـــــا دارم خـــریدار
فقیـــــــر درگـــه ات کمــــروز بینی
به ملک خوشتن بــــود شهــریار هی
----------------------------------
جــــــگر از داغ هجـــــرت لاله دارد
دل مجنونـــــــم از غــــــم نــاله دارد
نمــــی پرسی ز حـــــال مستمنـــدت
بکش تـــاکی چنین درد و فشــار هی
----------------------------------
خدا میـــــداند و من دانـــــــم و تـــــو
که این دیوانــــــه کـرده همرهت خو
دگـــر این انتظاری را به ســـــر کن
که از من خسته شد صبر و قرار هی
----------------------------------
ترا من صدقه میشـــم صدقه میشـــم
به کلکیـــن و درت من حلقه میشـــم
به پیش پــای تو ســـــر میکنم خاک
سعــــادت کیش عشق و افتخــار هی
---------------------------------
به محمـودت کمـــی الطــاف می کن
به ایـن دلــــداده ات انصـاف می کن
نمــــاند زشت و زیبـــــایی در عالـم
بنه لب بـــر لبـــــم بشکن خمار هی
----------------------------------
بامداد سه شنبه 27 حوت 1398 خورشیدی
که برابر میشود به 17 مارچ 2020 ترسایی
سرودم
#احمد_محمود_امپراطور
یک لحظـــــه نمی باشــــی پریشان تو میشم
دلخــــورده، سراسیمــــــه و حیران تو میشم
از پشتِ ســــــرِ پنجره با دیده ی خونبـــــار
من منتظـــرِ جلـــــــوه ی تابــــــان تو میشم
از جنگل و کوه و کمـر و شهر به تنـــــــگم
ای قبلــــــه نمـــــــا رو به بیــــابان تو میشم
ژولیــــــده و خونین جـــگر و خانـــه بدوشم
مجنونِ توهـــــم گوش به فـــــرمان تو میشم
یک مصر زلیخایی و تهمت چه ضرور است
بــی ولچک و زولانــــــه به زندان تو میشم
با حسنِ خودت عالمـی را بُـــردی به یغمــا
من محــو همیـــــن بُـــردن آســـان تو میشم
در دین خودم کافر و در عشق تو مصروف
غــــــارتگر دل صـــــدقه ی ایمان تو میشم
لعــــلِ لب و دندان تو هوش از سـر من برد
در حســـــرت مخمـــوری چشمـان تو میشم
در مجلسِ رنـــــدانِ تو می خوره زیاد است
خــاکِ قــــــــدم بـــــاده پــــرستـان تو میشم
زیبــــــــــایی تـــو آفت جان گشت برایـــــم
در هــــــر نفسِ زنــــدگی تــــاوان تو میشم
در میکده و دیـــــــر و کلیسا تو نبـــــــودی
در کعبــــــه بیـــا روزی مسلمان تو میشم
گه گریه و گهی خنده و گه ناله ی جانسوز
از سینـــــه برون آرم و توفــــــان تو میشم
روزی به بــــرم آیــی و محمود بـــــگویی
قربــــان تو قربــــان تو قربـــــان تو میشم
---------------------------------------
بامداد دوشنبه قوس 1398 خورشیدی
که برابر میشود به 09 دسامبر 2019 ترسایی
سرودم
احمد محمود امپراطور
ریـــــــــزش بـــرگ در بهار آمد
غصـــــــه و درد بی شــمار آمد
جــــــای گلشن ســــــــمِ غبار آمد
هــــــــا راس اقتــــــــدار آمد
روز روشــــن چو شـــــام تار آمد
-------------------------------
کــــــار ما بر طویلــــــه بان افتاد
دست مـــــــا دست ناکســـان افتاد
کـــــوکب مــــــا ز آســــمان افتاد
خــــــواری ما بهــــــر دهان افتاد
بخت مـــــــــا سخت ناگـــوار آمد
--------------------------------
خون مــــــــا ریختنـد چمن کردند
اجنبــــــی صـــــاحب وطن کردند
زنــــده را زنــــــده در کفن کردند
خــــــر خود جامـــه و چپن کردند
نام و ننــــــــگ سوی بی وقار آمد
--------------------------------
گاو پیــــــــر رشقه زد غناجی شد
بچه بــــاز مکه رفت و حاجی شد
دین و دینــــــــداری ناعلاجی شد
هــــــــر نـفس درد و احتیاجی شد
ســـــــــر عاشق به زیـــر دار آمد
-------------------------------
بــــــــار را بــــــــــا الاغ یدند
باغبــــــــــان را ز بــــاغ یدند
از کف شـــــــب چــــراغ یدند
ســــــــکر می بـــــــا ایاغ یدند
فتنــــــــه از هــــر سو آشکار آمد
--------------------------------
روبه در شهر شیــــــر سلطان شد
اهــــل دانش به خاک یکســان شد
جاهلیـــــــت نبـــــــــوغ انسان شد
زیـــــــــر پا صفحه های قرآن شد
چـــــــه فجــــایع به این دیــار آمد
--------------------------------
ســــــــــاز این زندگانی ساز نماند
سفــــــــــــــره را نان با پیاز نماند
دری احســـــاس و لطف باز نماند
جیفه خواران ز حرص و آز نماند
خنـــــده انـــــدر دهـــــــان مار آمد
--------------------------------
می کشنــــد اهل علـــــم و دانش را
اهل خرسنـــــــــدی اهل سازش را
در دهنــــد هـــــــــر کجای آتش را
بستــــــــه سازند رهــی گشایش را
مسنــــــــد دادرس حمــــــــــار آمد
--------------------------------
خــــام بـــــازی و خام سازی است
نیک و بد هر دو هم طرازی است
لــــگد و مُشـــت دلنـــــوازی است
خلق در مـرگ خویش رازی است
ظلــــــم را تـــــازه ابتــــــکار آمد
--------------------------------
یا الهـــــی تو چــــــــاره ی ما کن
دفــــع این درد و رنج و سودا کن
زنـــــــدگی را تو عشـق معنا کن
کـــــــــار مــلت بدست دانــــا کن
رهزانــــــــان صاحب اختیار آمد
------------------------------
دل محمـــــود تا جـــــــــگر پاره
است در شهــــــــر خویش آواره
رفتــــه از دست مان رهی چاره
جا نگردیم به هیــــــچ یک قاره
تلخـــی در طعـــــم روزگار آمد
------------------------------
چهارشنبه 15 عقرب 1398 خورشیدی
که برابر میشود به 06 نوامبر 2019 ترسایی
سرودم
احمد محمود امپراطور
نامه که امروز در پیام خانه دفتر اینترنتی من از طرف ژورنالیست ورزیده و شهیر کشور؛
صوفی وارسته؛ حافظ کامل شش دفتر مثنوی مولوی؛
بیدل شناس و نثر نگار توانمند هر چه در باره خصایل و سجایای
این فقیر فرزانه و خدا جو بیان کنم واژه ی از کیمیای سعادت
این بزرگ مرد را نگفته ام و او نیست جز احمد فاروق ورکزی.
که چنین نگاشته است.
درود.!
عزیز دل من
عیار من
امپراطور شعر و ادب و معرفت و عرفان من
امپراطور فرزانه اصیلِ گوهرِ پاک انسانی بدخشم
کی رفتی ز دل که تمنا کنم ترا
وقتی در دلتنگ های غربت به تصویر جمالت خیره میشوم و نگاه های الماسی تو مرا بیاد خاطره ها میبرد
تو میدانی از کدامین جذام خانه های ذلت و هجرت بیچاره گونه عبور میکنم
گرچه جمالت کلبه فقر غربت مرا آیینه بندان میکند
اما از کلام حضرت ابوالمعانی وام میگرم و میگویم.
کجاست آیینه تا بگیرد غبار حیرت درین تماشا
در پیچ و تاب خم زلف تو درس عیاری صد ایاز می بینم کجاست عنصری که بگوید.
کی عیب سر زلف بت از کاستن است
چه جای به غم نشستن و خاستن است
از خلق حمیده ات چه گویم که
بقول حضرت بیدلم
در کف اخلاق تست رشته تسخیر خلق
اما اگر.!
جمال تو بتابد درین سرای غربتم
باز وام سخن از مرشد توانا و پیر و مرادم به گدایی میگرم
که میگفت:
چو جمال او بتابد چه بود جمال خوبان
که رخ چو آفتابش بکشد چراغها را
مولوی
هنوز هم خلوت اندیشه های خام سوزم حیرت خانه دیدار درباره تست
ای فرزانه اصیل کنگورچی من، تو بزرگی و آیینه غبار آلوده غربت زده
بسی شکسته و بسی بی جوهر آیینه نمیتوان بود
جای که محمود من باشد،
چونکه جنون میجوشد از طرز کلامش
و این دیوانه چه داند رمز معنی کلامش را
سپاسگزاری میکنم ازین زره نوازی تو فرزانه مکتبخانه حضرت بیدلم
همان امام تفکر را که این گردی غبار راهت را این جغد پر شکسته
را که روزگاری ریزه خور هفت خوان کرم تو بودم می نوازی ای نگین انگشتر
حضرت قبله ثانیم کنگورچی بزرگمردی که تکرارش محال است و کنون
درین دل شب نفس در رگ رگ جانم نفس میزند و میگوید پاس آشنایی ها
چون محمود من در بزم میکشان ساقی معرفت باشد
ایاز را بیاورید
حسنک میمندی بیاورید
از بدخشان ما یا لعل بیاورید
در جمع روح قدسیان روح ملکوتی کنگورچی ما بیاورید
وگر توان آن ندارید
در پیشگاه محمود من
چار عنصر بیاورید
طور معرفت
زبور عجم بیاورید
دردی کشان را همه بطلبید
شراب از خم خیام
شعر از دریای توفنده ی عشق
حکایه محمود و ایاز از مثنوی مولانا بیاورید
مطمئن باشید
اگر محمود من لب به سرود شعر و غزل کشود
سر صد خم از می وصال باید شکست
تازگی های دل را از خم می سخن او باید چشید
از آب زلال شعر او باید افطار روزه عشاق کرد
از پیچش زلف ایازِ دست او اسرار معرفت باید چیند
ودر نگاه الماسی او طور معرفت را جست
و ز لبخند لبان سخن گویش، سبد سبد گلهای شعر باید چید
وز رقص کلامش سماع عارفان باید آموخت
بروید ای حریفان به قریه کنگورچی از
خیل کبوتران حرم بیدلان محمود کنگورچی ما را بیاورید.
ای بحر پر تلاطم معانی قلمت مستدام باد
این قطره چه داند که چون بر تو رسد بحر داند و کار خویش
از چکیده های خود نمی گویی ای کان تواضع و استغنا
که چگونه رنگ معانی میچکد
عزیز من بوی خوشت درین دل شب از یمن عشق ما میآید.
چیزی دیگر ندارم در کجکول معرفت و غریبم
در دیار کلام و با یک بیت حضرت بیدل رح اختتام می بخشم
و آنرا نذرانه جانت میکنم
ای ایاز بدخشم و مهره تابان کنگورچیم گرچه حق حاتم بخشی ندارم
و تصرف بر کلام امام تفکر بیدل بزرگم نمی کنم
که کمال بی ادبی ام خواهد بود و با این
و اما با این بیت:
ای انجمن ناز تو خوش باش و طرب کن
من بیــــــــــــــدلم و غیر دعا هیچ ندارم
بیدل
با مهر
اورکزی
08 مهر ماه 1398 خورشیدی
دانمارک
آفت از هـــــر طــــــرف دوان آمد
آتـــــش جهـــــــل در میــــــان آمد
صــلح بـــــــا جنــــگ ارمغان آمد
بس خیـــــــانت از این شبـــان آمد
گــــــــرگ در رمــــــه پاسبان آمد
--------------------------------
ولــــــد زانــــی تـــــا که شد رهبر
خلق دانــــــــا فتــــــاد بیــــن شرر
تــــــــار شد روشنـــــــــــایی انور
صــــــدر مجلس نشست بــد اختـر
مرمی در سینـــــــــه ها نشان آمد
--------------------------------
چـــــــادر زن ز جنس جــــالی شد
کاکــــه گی حــــرفی لاابــــالی شد
صفت شیــــــــر در شغــــــالی شد
کسب منصــــب به خایـه مالی شد
در راس کـــــــــــــــاروان آمد
--------------------------------
گلشـــــن و بــــــاغ ما بگشت لجن
خشک شد هر کجای دشت و دمن
تا کــــــه پوشید خـــر کلاه و چپن
بیشتـــــــــر گـــرم شد فروش کفن
پادشـــــــــاه مُــــرد و پاده وان آمد
--------------------------------
خون بریــــزند به خون حمام کنند
نان دریـــــــــوزه صرف شام کنند
بــــــوی بـــــــاروت در مشام کنند
اجنبــــــــی را بخود امـــــــام کنند
گویـــــــــی که آخــــر و زمان آمد
--------------------------------
مردمـــــــان هر سو در بدر کردند
شهـــــــر و قشلاق در شرر کردند
زنــــــدگی را دمــــی تبـــر کردند
خود شــان رفتــــــــه معتبر کردند
مرگ مظلـــــــوم و ناتـــــوان آمد
--------------------------------
این شریــــــــــران ننگ تاریخ اند
قــــــــابل لعن و طعن و توبیخ اند
وحشی ی بی قـــــــلاده و میخ اند
عاشق سنــــگ و کوره و سیخ اند
ظلم از دست شـــــــان به جان آمد
--------------------------------
کار شان است قتــــــــل و اوباشی
حرف شــــان ناســــــزا و فحاشی
میـــــــزنند پیک ویسکی با داشی
لاطــــی نامــــــــــردمان عیـاشی
دیده خون شــــو که غم عیان آمد
--------------------------------
بربریت به هــــــر سو است روان
خلق کوچی و نیست جــــا و مکان
دست و پا بسته چشـــــم ها نگران
یکی ســـــــر داد و دیـــــگر تنبان
یعنـــــی بدبختــــی جــــاودان آمد
-------------------------------
جای مـــژه گـــــــرفته است ابرو
از عزب شیمـه رفت و از گل بو
خر به مُـرد و شکسته است کدو
زن کنـــد جــــای مرد، مرد فرو
ذکـــر اندیشـــــــه در میـــان آمد
-------------------------------
سلطه آمـــد به دست هر منحوس
چهار سو پــر ز مخبر و جاسوس
فخـــــر کی میشود به بی ناموس
خاک در شـد وطن فسوس فسوس
شهـــــد را طعـــــــم شوکران آمد
-------------------------------
سر و صورت به روی خاک زدم
نمکِ غــــــــــم به قلب چاک زدم
این مخمس چــــه تابنــــــاک زدم
ز بــــدان خویش انفــــــکاک زدم
محمود همچون ستـــــــارگان آمد
--------------------------------
پس از چاشت سه شنبه 19 سنبله 1398 خورشیدی
که برابر میشود به 10 سپتمبر 2019 ترسایی
ســــــــــرودم
احمد محمود امپراطور
چهره هاى آشنا
مصاحبه کننده خیرمحمد(جوهر)
عضو کمیته نشرات افغان اکادمی
(احمد محمود (امپرا طور )کیست؟ )
با اظهار تشکر و سپاس فروان از محترمه ((پروین جان رحمتی )) شاعره، دکلماتور، نطاق و
بر نامه گذار تلویزیون کابل. Tv US مقیم امریکا که محترم ( احمد محمود( امپراطور) شاعر توانا و
با استعداد کشور را غرض مصاحبه بمن بمعرفی گرفتند.
اینک متن مصاحبهء تیلفونی که با (جناب احمد محمود امپراطور ) انجام. داده ام ذیلاً با. شما عزیزان. شریک. میسازم
سوال: سلام جناب امپراطور صاحب گرامى ممکن است که به دوستان و علاقمندان خویش خود را بمعرفى بگیرید.؟
جواب: سلام جناب جوهرصاحب نهایت عزیز !
اصلیت اجدادم از سرزمین شعر و ادب و لاجوردین بدخشان است اما زاده ای
شهر زیباى ( کابل ) هستم
و زاد روزم 13 /. حوت / سال 1363خورشیدى .
والدم سمت (یاور نظامی شاه همایونی المتوکل الله محمد ظاهر شاه را )داشت
و مادرم مسؤل امور منزل بود.
دروس ابتدایى را در مکتب (لیسه عالی حبیبیه ) و ثانوی را در
لیسه ( عالی کشم بدخشان و عبدالهادی داوی ) مقیم کابل تمام نموده ام.
در سال 1382خورشیدی آزمون کانکور را موفقانه سپری نمودم و در دانشکده طب سند قبولی
حاصل کردم، لیکن مشکلات صحی مانع پرداختنم به تحصیلات عالی گردید.
و بعد ها هم به یکی از موسسات تعلیمی در رشته انجنیری کامپیوتر به تحصیل علوم پرداختم.
ازدواج نموده ام و تا حال صاحب فرزندی نمیباشم
و مصروفیت. فعلی ام (سرودن شعر؛ وبلاگ نویسی، طرح تابلو های گرافیکی
و تحقیقات در مورد گیاهان دارویی ) میباشد
چهار برادر دارم و یک خواهر داشتم.
سوال: سرایش شعر را از چه وقت آغاز نموده اید؟
جواب: در اوایل من مقالات کوچک و سروده های فلکلور و مناسبی می نوشتم
ولی بعد از سال 1389 خورشیدی به سرودن جدی تر پرداختم.
سوال: در سروده هایتان طرز دید کدام یک از شعرا را
مقدمتر میدانید و از آن پیروى میکنید.
جواب: خوب شعر زاده ای افکار و اندیشه های والای یک شاعر است که گاهی با رویداد نیک و
گاهی با اتفاق غم انگیز شاعر را وامیدارد تا آنچه پیش آمده را به گونه ای نظم بیان کند ولی
تاثیر پذیر شاعران متقدم نیز نقش به سزایی خود را دارد و برای من
حضرت ابوالمعانی میرزا عبدالقادر بیدل قدس سره بوده است
سوال: آمار سروده هاى جناب عالى بچند میرسد، و اضافه به سرودن چه نوع
اشعار دلچسپى دارید، مطلبم از قصیده، غزل، مثنوى،
مستزاد، دوبیتى، رباعى شعر سفید و غیره
جواب: من در کل اشعار کلاسیکِ با اوزان و عروض میسرایم و با آنکه در همه قالب
های شعری طبع آزمایی کرده ام ولی بیشترین سروده هایم در قالب مخمس و غزل است.
تا اکنون بیشتر از صد پارچه مخمس به غزلیات بیدل رحمت الله علیه و خودم دارم
بیشتر از چهار صد پارچه غزل و همچنان تعداد کمتر قصیده، مثنوی،
رباعیات، مستزاد،ترکیب بند، مسدس و مثلث نیز سروده ام.
سوال: آیا تا کنون کدام دیوان شعرى از
خود بجا گذاشته اید اگر بلى چه وقت و تحت کدام عنوان ؟
جواب: کتاب غزلیاتم را در 1398 خورشیدی آماده به چاپ کردم و
در حدود سه صد صفحه را در بر میگیرد ولی نسبت نبود اقتصاد کافی تا هنوز به چاپ نرسیده است.
سوال: نتیجه تحقیق یک سازمان غیردولتی نشان می دهد که هنوز مردان افغان در مورد
ن دیدگاه "سرکوب گرانه و مردسالارانه" دارند و برخی مردان، ن را موجودات
فرودست می دانند و به این دلیل با آنها رفتار تحقیر آمیز می کنند.
دیدگاه شما در مورد تحقق این سازمان چه بوده. میتواند ؟
جواب: بدون شک جایگاه ن تعریف شده است
بنابرماده( 22 )قانون اساسی افغانستان، حقوق ن با مردان در برابر قانون برابر است.
ماده( 83)حضور (27)درصد چوکی های ولسی جرگه و (17 )در صد چوکی مشرانو جرگه را
برای ن تضمین کرده است. همچنین ماده 44 و 54 از ن دفاع میکند.
ولی نبود سواد کافی، جنگهای داخلی، فقر، مهاجرت و مسایل دیگر
اجتماعی این چالش را به ن بیشتر از پیش ساخته است
سوال: نگرانیهای عمیقی از آینده کشور در جامعه در حال سر برآوردن است
علی الرغمیکه خاتمه. مستور است دید گاه شما
منحیث یک فرد جامعه در مورد چه میتواند باشد؟
جواب: با آنکه تحلیل مشخص از اوضاع مشخص است اما جامعه ما تجارب
دشوار تر را در چند دهه اخیر تجربه کرده است
ولی فراموش نباید کرد که کشور ما یک کشور اسلامی است و دارای قانون اساسی ارزشمند،
آزادی بیان، آزادی مطبوعات، دموکراسی، جوانان تحصیل یافته، نقش فعال ن در ادارت دولتی
و غیر دولتی و همچنان تعهدادت جامعه جهانی و دیگر موارد را با خود داریم و افغانستان
امروز افغانستان چهار دهه پیش نیست و این وجیبه هر فرد این جامعه است
که نگذارند به طرف جنگ و نابسامانی برویم، امید و استقامت دست خود مان است.
سوال: زشتترین. کلمه و زیبا ترین کلمه. از دیدگاه شما. کدام ها اند ؟
جواب: از نامش پیداست جنگ و زیبا ترین ها الله، مادر، وطن
سوال: در زندگى هر کس خاطراتى وجود دارد
میشود که یک یک از خاطرات شیرین و تلخ خویش را اظهار فرماید
جواب: خوش ترین خاطراتم این بود که به کشور آرامش آمد و بیرق سه رنگ ما در گوشه گوشه
وطن بر افراشته شد و در صدر سازمان جهانی به اهتزاز در آمد
و تلخ ترین خاطراتم که دوباره جنگ های نیابتی میهنم شکل گرفت.
سوال: به عنوان سوال اخیر، آرزو دارید که در اینده به عنوان چه نوع
یک شخصیت در. اجتماع. و محیط افغانی تباراز کنید
جواب: آرزومندم که شخص مفید در جوامع مختلف باشم
سوال: ممنون شما جناب امپراطور صاحب گران ارج از اینکه
وقت گذاشتید و حاضر به مصاحبه گردیدید.
جواب: جناب جوهر صاحب از شما و همکاران
محترم کمیته افغان اکادمی کهکشانهای معانی و ادب ممنونم.
مصاحبه کننده خیرمحمد (جوهر)
عضو کمیته. نشرات افغان اکادمی
(این هم نمونه کلام شان)
بهر کجا به عشق خود ز من دلم ربوده ای
تو هستی و، بوده ای، که این چنین ستوده ای
بدامن شبان تویی، به اوج کهکشان تویی
زمین تویی، فلک تویی، ز این همه فزوده ای
بهار سبز را بهاء، دل شکسته را عصا
نبود و بود هستی را، دریچه ها گشوده ای
زمین مسخر تو شد، فضا معطر تو شد
هر آنچه بستر تو شد، به روح وجان غنوده ای
یقین و باوری بمن، پناه و یاوری بمن
یگانه سروری بمن، ز من غمم زدوده ای
نمیشوم ز تو جدا، نموده ام بسی خطا
مرا گدای خویشتن، نموده ای، نموده ای
نیکو و بهترین من، به چرخ ده نشین من
بخاک این جبین من، به عشق خویش سوده ای
بهر سخن، بهر نفس، فتاده یاد زود رس
صدای ناله ای جرس، به زیر و بم سروده ای
در این سرا و انجمن ، چو داغ لاله صد چمن
به هجر دلبر کهن، تو محمود آزموده ای
احمد محمود امپراطور
درباره این سایت