مخمس احمد محمود امپراطور
نازنین در عشق خود سنگِ صبورم کرده یی
از نمـــاز و روزه و تسبیــــح بدورم کرده یی
سرگران در کوچه های دشت شورم کرده یی
از فـــراقت خانــــــه در بین تنــورم کرده یی
زنـــده ام، میـــــگردم از اهل قبورم کرده یی
------------------------------------------
چون گدایــی گر به پشت کوچه ات در میزنم
گاهی از کلکین،گه از کلکینچه ات سر میزنم
گاه خودم را پاسبـــــــان شهر و عسکر میزنم
گاه طبیب و گــــاهی خود مست قلنــدر میزنم
کوچه گرد و خود سر و دیوانه جورم کرده یی
------------------------------------------
داغ من از لالـــــه و مرغ چمن بگذشته است
نکته ی احساس ما از تو و من بگذشته است
مرده ی صد ساله کارش از کفن بگذشته است
کار من این روز هــا از پیرهن بگذشته است
خود بیـــــا ای یوسف ثـانی که کورم کرده یی
------------------------------------------
لعبتی نیــــــکو سرشــتِ نـــازک اندمی پری
گـــــردِ دامن تو دارد بــــر ســــرم دولتگری
دوش بر تن کرده بودی جامــــــه ی نیلوفری
دست من دیشب به یادت سوخت پهلوی چری
ای سلیمـــــان زمـان جان داده مورم کرده یی
------------------------------------------
دوستان این روز ها گوینـــد که من دیوانه ام
چون که من کمتر روم بیرون و داییم خانه ام
نیست آن کیف و خیـال و خنده یی مستانه ام
نی هوایــی مسجدم باشـــد نـــه از میخانه ام
خود فکر کن جانم از هـر چه دورم کرده یی
------------------------------------------
عشق ما از شمس و مولانــا تو کمتر نشمری
از گــــداز وامق و عـــــذار تو کمتر نشمری
از وفـــــا و یــــاریی لیــــلا تو کمتر نشمری
از علی و حضرت زهــــرا تو کمتر نشمری
پس عزیز من چــــرا پا در غرورم کرده یی
------------------------------------------
در ســــرم شوق سفـر شیراز و تبریزی نبود
در کمنـــد زندگی رهــــواری شبــدیزی نبود
باغ عمـــر رفتــــه را سرو دل انگیزی نبود
کلبــــه ویران من را دفتـــــــر و میزی نبود
ای کلیــم الله روان در کوهی طورم کرده یی
------------------------------------------
ناله ی من تا ابد از سینــــــــه ها بیرون شود
بعــــــد من در عالم امکان بسـی مجنون شود
در صفـــات شعر من گل واژه ها افزون شود
یک جمعِ از دیده خون ریزد جمع میمون شود
پادشــــاه ها صاحب تخت و قصورم کرده یی
------------------------------------------
مدتی من در بدخشـــــــــان شمـــــا جــا داشتم
نالــــــــــه و زاری و استغفــــار شبـــها داشتم
ارتبـــــاطات قــــــوی بــــــا ذات یکتــا داشتم
نــــــــــام زیبـــــا تــــرا در سینــه نجوا داشتم
حالیــــا صحرا نشین در ملک غورم کرده یی
------------------------------------------
تـــا به کی محمـود را بـــــــا دیده تر میکشی
گـــاه از اقلیـــــم خود گاهی ز کشـور میکشی
این مسلمان عجـــــم را بـــــاز کافــر میکشی
از جمــع دلـــــدادگان نیـــک اختــــر میکشی
صد تشـــکر امتحان از طبـع زورم کرده یی
------------------------------------------
چهارشنبه 11 ثور 1398 خورشیدی
که برابر میشود به اول می 2019 ترسایی
سرودم
احمد محمود امپراطور
بیا تو عطر گل و سوژه های عشقم باش
کرده ,یی ,تو ,بگذشته ,میزنم ,ام ,کرده یی ,بگذشته است ,کمتر نشمری ,تو کمتر ,نشمری از
درباره این سایت