مخمس احمد محمود امپراطور به غزل عبدالواحد عایل شبروز

بی تو در این چمن مرا دلبــــرِ دل شکار کو

بـــــــاده و جام می کجا دیده ای پر خمار کو

دم به دم حیـــــات را عشق کجــــا؟ نگار کو

بی تو در انـــــزوای شب،یک نَفَسِ قرار کو

وعـــــــده که تابه سَر شود،طاقت انتظار کو
-----------------------------------------

پادشهی مــــــراد من رو به گــــــدا نمی کند

آهو به بحر بیخودی رفتــــــــه شنا نمی کند

قلب به خون تپیــــــــده ام ترک وفا نمی کند

خاطرِ عاشقـــــانه را گریــــــه رها نمی کند

تا که نبـــــارد آسمـــــــــان زینت نوبهار کو
-----------------------------------------

گاه چو شعله می جهم، گاه چو موج موج آب

گاه به دیدن رخت میکنـــــم هرکجــــا شتاب

موج بنفشــه زار من بــــاز به من بده شباب

گرچه بیافتد هر سحـــــر در دَم خنجر آفتاب

چون دل پُــــر ز خون من باغ پر از انار کو
-----------------------------------------

چون می ناب ساغری، چون دِرِ سفته پیکری

صاحب حسن زیـــــــوری، قلب مرا مسخری

آب زلال کوثـــــــری، زمـــــزمی و معطری

جســـــم تو در برِ کسی، دل به هوای دیگری

گر نه رسد مــــــــــراد دل ، لذت روزگار کو
-----------------------------------------

زهـــــــــر فراقت هر دمی کام دلم همی چشد

در پی دیدن رخت دیــــــده ی من همی پــرد

دست منم به رشته ای زلف تو بــاز می رسد

از چه بدانی که دلــــــم ازغم تو چه می کَشد

تا بگشایی سینـــــــــه ام خنجــــــــر آبدار کو
-----------------------------------------

از لبِ خویش میرسان بر لب تشنــــه ام نمی

زخم کهن جراحتــــــــم باز نمـــــای مرهمی

با من خسته دل شــــوی روزی اگر محرمی

هر که بسوزد از غمی، در پی مهـر همدمی

با همــــــه سوزِ دل ولی شعلهء عشقِ یار کو
-----------------------------------------

بشکند این دو دست من، دست دعا نمی شود

تاجـــور مـــــراد من، رو بــــه گدا نمی شود

درد که دارد این دلــــــم از چه شِفا نمی شود

گریــــه دوا نمی شود، بنــــــده خدا نمی شود

تا برســـــم به کوی تو روزنـــــه ی فرار کو
-----------------------------------------

زنده ای در شعور من، جلوه کنـی به فطرتم

بی تو حیات جاودان، سختی مـرگ و ظلمتم

محمود همیشـــــــه میکشد داغ چنیـــن مذلتم

با همه ســـــوزِ زندگی خاک به چشـم قِسمتم

نیستی تا که در بــــــــرم رحمت کردگار کو
-----------------------------------------
شامگاه جمعه 07 سرطان 1398 خورشیدی
که برابر میشود به 28 جون 2019 ترسایی
سرودم
احمد محمود امپراطور