ریـــــــــزش بـــرگ در بهار آمد
غصـــــــه و درد بی شــمار آمد
جــــــای گلشن ســــــــمِ غبار آمد
هــــــــا راس اقتــــــــدار آمد
روز روشــــن چو شـــــام تار آمد
-------------------------------
کــــــار ما بر طویلــــــه بان افتاد
دست مـــــــا دست ناکســـان افتاد
کـــــوکب مــــــا ز آســــمان افتاد
خــــــواری ما بهــــــر دهان افتاد
بخت مـــــــــا سخت ناگـــوار آمد
--------------------------------
خون مــــــــا ریختنـد چمن کردند
اجنبــــــی صـــــاحب وطن کردند
زنــــده را زنــــــده در کفن کردند
خــــــر خود جامـــه و چپن کردند
نام و ننــــــــگ سوی بی وقار آمد
--------------------------------
گاو پیــــــــر رشقه زد غناجی شد
بچه بــــاز مکه رفت و حاجی شد
دین و دینــــــــداری ناعلاجی شد
هــــــــر نـفس درد و احتیاجی شد
ســـــــــر عاشق به زیـــر دار آمد
-------------------------------
بــــــــار را بــــــــــا الاغ یدند
باغبــــــــــان را ز بــــاغ یدند
از کف شـــــــب چــــراغ یدند
ســــــــکر می بـــــــا ایاغ یدند
فتنــــــــه از هــــر سو آشکار آمد
--------------------------------
روبه در شهر شیــــــر سلطان شد
اهــــل دانش به خاک یکســان شد
جاهلیـــــــت نبـــــــــوغ انسان شد
زیـــــــــر پا صفحه های قرآن شد
چـــــــه فجــــایع به این دیــار آمد
--------------------------------
ســــــــــاز این زندگانی ساز نماند
سفــــــــــــــره را نان با پیاز نماند
دری احســـــاس و لطف باز نماند
جیفه خواران ز حرص و آز نماند
خنـــــده انـــــدر دهـــــــان مار آمد
--------------------------------
می کشنــــد اهل علـــــم و دانش را
اهل خرسنـــــــــدی اهل سازش را
در دهنــــد هـــــــــر کجای آتش را
بستــــــــه سازند رهــی گشایش را
مسنــــــــد دادرس حمــــــــــار آمد
--------------------------------
خــــام بـــــازی و خام سازی است
نیک و بد هر دو هم طرازی است
لــــگد و مُشـــت دلنـــــوازی است
خلق در مـرگ خویش رازی است
ظلــــــم را تـــــازه ابتــــــکار آمد
--------------------------------
یا الهـــــی تو چــــــــاره ی ما کن
دفــــع این درد و رنج و سودا کن
زنـــــــدگی را تو عشـق معنا کن
کـــــــــار مــلت بدست دانــــا کن
رهزانــــــــان صاحب اختیار آمد
------------------------------
دل محمـــــود تا جـــــــــگر پاره
است در شهــــــــر خویش آواره
رفتــــه از دست مان رهی چاره
جا نگردیم به هیــــــچ یک قاره
تلخـــی در طعـــــم روزگار آمد
------------------------------
چهارشنبه 15 عقرب 1398 خورشیدی
که برابر میشود به 06 نوامبر 2019 ترسایی
سرودم
احمد محمود امپراطور
بیا تو عطر گل و سوژه های عشقم باش
آمد ,یدند ,نماند ,افتاد ,کن ,اهل ,درد و ,آمد خــــام ,حمــــــــــار آمد ,خــــام بـــــازی ,دادرس حمــــــــــار
درباره این سایت